Η αξία μίας νίκης του Αρη επί του Ατρόμητου την τελευταία αγωνιστική του Πρωταθλήματος, είναι σχετική με την ανάγνωση που κάνει κάποιος στον βαθμολογικό πίνακα και την διορατικότητα που έχει. Αν λοιπόν κάποιος θεωρεί επιτυχία το γεγονός ότι ο Αρης μπήκε στα πλέι οφ, όλα όμορφα και ωραία. Αν όμως δεν αισθάνεται βολικά με το γεγονός ότι η πρώτη ομάδα που βλέπει την πλάτη της, πέραν του ισοβαθμούντα ΟΦΗ, απέχει 10 ολόκληρους βαθμούς και αυτή είναι ο Παναθηναϊκός και η δεύτερη ΑΕΚ 17, τότε το λιγότερο που θα έπρεπε να πετύχει ο Αρης την περασμένη Κυριακή θα ήταν να νικήσει. Γιατί όποιος γυρίσει τη σκέψη του πίσω, κοντά 1,5 μήνα όταν ο Αρης βρισκόταν σε φουλ φόρμα, έφτασε στο σημείο να απειλεί ακόμη και την ΑΕΚ που πατούσε στην 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Αυτός ο στόχος έχει πλέον εξανεμισθεί, όπως ίσως και η κατάκτηση της 4η θέσης.
Πέραν όλων αυτών υπάρχουν και οι υποψιασμένοι που εξακολουθούν να μην αφήνουν να περνάει απαρατήρητο το ενδεχόμενο ο Παναθηναϊκός να πετύχει άρση του εμπάργκο που έχει από την ΟΥΕΦΑ για τη συμμετοχή του από φέτος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο Αρης θα πρέπει να τερματίσει μετά τα πλέι οφ στην 5άδα. Και για να είχε περισσότερες πιθανότητες να το πετύχει αυτό θα έπρεπε να βρίσκεται στους +3 βαθμούς από τον ΟΦΗ.
Δεν τα κατάφερε, αλλά αυτό δεν είναι καταστροφή. Για τον Αρη αυτή τη στιγμή υπάρχει μπροστά του η πρόκριση επί της ΑΕΚ. Η παρουσία του στον τελικό είναι το κορυφαίο του στοίχημα. Οπότε εκείνο που ίσως του ήταν χρήσιμο θα ήταν η αξιολόγηση τής αγωνιστικής συμπεριφοράς κάποιων ποδοσφαιριστών στα 90 λεπτά του αγώνα με τον Ατρόμητο. Το πρώτο γενικό συμπέρασμα είναι ότι ο Ενινγκ ορθώς εμπιστεύεται τους ποδοσφαιριστές που εμπιστεύεται στα περισσότερα 90λεπτα των μέχρι τώρα αγώνων.
Ο Σούντγκρεν σ’ έναν ακόμη αγώνα απέδειξε ότι η συμπεριφορά του στα αμυντικά καθήκοντα δεν είναι αυτή που του δίνει το δικαίωμα να απαιτεί θέση στην αρχική ενδεκάδα. Ο Σόουζα είχε θετική συμπεριφορά, αλλά όχι στο επίπεδο που έχουν το δίδυμο Βέλεθ-Δεληζήσης. Ισως η μεγάλη απουσία από την ενδεκάδα να έχει βγάλει τον Σόουζα από τον ρυθμό του, αλλά αυτό δεν έχει την πολυτέλεια ο Αρης να καθίσει να το εξετάσει. Ο Μαρτίνες επίσης δεν έπεισε ότι δικαιούται φανέλα βασικού, ενώ ο Μπακούτσης χρειάζεται χρόνο για να αποκτήσει εμπειρίες, αλλά σ’ αυτή τη φάση ο Αρης δεν έχει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για του δώσει αυτόν τον χρόνο. Εδειξε αγωνιστικό πάθος και ταλέντο, αλλά δεν ήταν αρκετά αυτά τα στοιχεία για να αποφύγει τα λάθη και να έχει προσφορά με θετικό πρόσημο.
Τέλος ο Μαντσίνι έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει μία αξιόπιστη εναλλακτική λύση μεσοεπιθετικά, όχι όμως και πρώτη επιλογή για την ενδεκάδα. Ολα αυτά όμως θα αξιολογηθούν όταν ο Αρης θα έχει ξεκαθαρίσει αν τελικώς θα μπορεί ή όχι να κάνει μεταγραφές. Γιατί χωρίς το ΒΑΝ θα έχει και περισσότερες και αξιολογότερες επιλογές.
