Παίζει μεγάλο
ρόλο η ψυχολογία στην απόδοση μίας
ομάδας. Και απόδειξη είναι τα χθεσινά
παιχνίδια των τεσσάρων «Ευρωπαίων» του
ελληνικού ποδοσφαίρου. Ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε
η τριάδα του κέντρου Ολυμπιακός,
Παναθηναϊκός και ΑΕΚ έπιασαν σπουδαία
απόδοση. Επαιξαν «τόσο, όσο» για να
νικήσουν αν και η αλήθεια είναι ότι οι
«ερυθρόλευκοι» φλέρταραν με την γκέλα
στην Τρίπολη.
Ακουγα τον
Ματίας Αλμέιντα να μιλά για την κόπωση
της ομάδας του από τα διαδοχικά ματς
και αυτό ακριβώς ήταν και το αφήγημα
από τον Ράφα Σοάρες στις δηλώσεις του
στο συνδρομητικό κανάλι. Κακά τα ψέματα,
οι παίκτες των ομάδων του
big-4 δεν έβλεπαν την ώρα
να έρθει η διακοπή του Πρωταθλήματος,
είτε γιατί το μυαλό τους άρχισε πλέον
να δουλεύει με κωδικούς εθνικών ομάδων,
είτε γιατί θέλουν να χαλαρώσουν για
λίγες μέρες και να μπούνε σε καθημερινότητα
που θα έχει μόνο προπονήσεις. Ανθρώπινο
είναι και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα.
Οι
παραπάνω σκέψεις, προσωπικά με κάνουν
να πιστεύω ότι και βασικούς να έβαζε
χθες ο Λουτσέσκου, δύσκολα θα βλέπαμε
κάτι πολύ καλύτερο κόντρα στον Παναιτωλικό.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν
περίμενε στα τελευταία λεπτά του αγώνα
να έχει κατοχή μπάλας ο Παναιτωλικός
και να προσπαθεί, χωρίς να τα καταφέρνει,
να μπει με αξιώσεις στην περιοχή του
Κοτάρσκι. Ο ΠΑΟΚ είχε μία αδυναμία να
βγάλει σωστά την μπάλα από πίσω προς τα
εμπρός κι αυτό στοίχισε ορισμένα φθηνά
λάθη και μερικές, αβίαστες, παραπάνω
επιθέσεις από την ομάδα του Πετράκη. Η
ομάδα του Αγρινίου, όμως, δεν είχε αυτή
την ποιότητα που θα της επέτρεπε
πραγματικά να απειλήσει τον ΠΑΟΚ, παρότι
έκανε φιλότιμη προσπάθεια.
Για
την αδυναμία σε αυτό το κομμάτι του
παιχνιδιού, υπάρχει σαφέστατα δικαιολογία.
Οι τέσσερις της άμυνας (Ράφα, Μιχαηλίδης,
Κεντζιόρα, Σάστρε) δεν είχαν παίξει ποτέ
ξανά μαζί σε αυτές τις θέσεις, ενώ υπήρχε
ελάχιστη χημεία με τον Μεϊτέ που κινούταν
μπροστά τους, ακριβώς γιατί ήταν πρόσωπα
που, όλα μαζί, αγωνίζονταν πρώτη φορά
μαζί.
Μία
εξήγηση, λοιπόν, είναι η έλλειψη
ομοιογένειας αυτών των παικτών, αλλά
δεν μπορεί από μόνη της να δικαιολογήσει
την μέτρια εικόνα. Ο ΠΑΟΚ έχει συνολικά
ανασταλτικό πρόβλημα και αυτό το βλέπουμε
και όταν παίζουν και οι βασικοί του, αν
και πλέον πλην του Κουλιεράκη και του
Μπάμπα, δεν μπορεί να μιλήσει κανείς
για παίκτες αναντικατάστατους. Ο Εκόνγκ,
πλέον, κάθεται πιο συχνά στον πάγκο για
να παίζει ο Κεντζιόρα δεξιός στόπερ,
ενώ στην θέση του δεξιού μπακ έχουμε
εναλλαγές.
Το
θετικό της ιστορίας είναι ότι, όπως
φάνηκε και στην συνέντευξη Τύπου, ο
Λουτσέσκου αναγνωρίζει την ευκολία με
την οποία δέχεται γκολ ο ΠΑΟΚ ως το
νούμερο ένα ζήτημα προς επίλυση. Χθες,
έκανε λόγο για έλλειψη αυτοπεποίθησης
(ειδικά για δύο από τους τέσσερις της
χθεσινής άμυνας, είναι σαφέστατο ότι
ισχύει, καθώς Μιχαηλίδης και Ράφα δεν
έχουν τον αέρα άλλων περιόδων, αφού δεν
παίζουν συχνά) και είναι δεδομένο ότι
στις δύο εβδομάδες της διακοπής θα
εστιάσει σε μεγάλο βαθμό στο ανασταλτικό
κομμάτι στις προπονήσεις. Προφανώς, αν
μετά και από αυτή την διακοπή ο ΠΑΟΚ
εξακολουθεί να μην παρουσιάζει βελτίωση,
τότε θα υπάρχει έντονη συζήτηση για
βοήθεια από την χειμερινή μεταγραφική
αγορά.
Ο Σαμάτα
δείχνει πρόοδο, αλλά θα κριθεί από άλλες
παραμέτρους
Υπήρχαν
και θετικά στοιχεία χθες για τον ΠΑΟΚ.
Το πλέον σημαντικό η συνολική παρουσία
του Αλί Σαμάτα. Επαιξε
77 λεπτά, πέτυχε ένα γκολ, ενώ ένα δεύτερο
του ακυρώθηκε για οφσάιντ του Οζντόεφ.
Είχε ένα σουτ στην εστία, ένα εκτός αυτής
και ένα που μπλόκαρε αντίπαλος. Ακόμη,
είχε 23 επαφές με την μπάλα, 87% ακρίβεια
στις πάσες (13/15) τρεις κερδισμένες
μονομαχίες στο έδαφος και μία στον αέρα
(στοιχεία από το sofascore).
Πέρα από την στατιστική, η συνολική
εικόνα του έδειχνε έναν παίκτη που ήταν
πανταχού παρών και αυτή την φορά έτοιμο
να απειλήσει με την παραμικρή ευκαιρία.
Σαφέστατα το γεγονός ότι σκόραρε
για δεύτερο σερί παιχνίδι είναι σημαντικό,
δείχνει ένα φορμάρισμα, αλλά τελικά το
πόσο καλός είναι ο Τανζανός φορ για τον
ΠΑΟΚ, θα κριθεί στην πορεία. Για μένα το
βασικό είναι να αποτινάξει από πάνω του
την ταμπέλα του εργάτη. Χθες, ο Λουτσέσκου
δήλωσε μεταξύ άλλων για εκείνον: «ο
Σαμάτα είναι σημαντικός για την ομάδα,
είναι ένας πολύ καλός παίκτης, είναι
φανταστικός εργάτης και κάνει ό,τι
ζητάμε από αυτόν στηρίζοντας τους
συμπαίκτες του». Όλα αυτά είναι σαφέστατα
χρήσιμα, αλλά ο φορ κρίνεται από το πόσο
επιδραστικός είναι σε κρίσιμα παιχνίδια,
σε ντέρμπι και πόσο μπορεί να ξελασπώνει
την ομάδα όταν αυτή δεν ήταν στην καλύτερη
μέρα της.
Κακά
τα ψέματα, επειδή έχουμε και στον ΠΑΟΚ
παραδείγματα, ο φορ πρέπει να έχει συχνή
επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα (μακάρι να
συνεχιστεί αυτό που έκανε με Αμπερντίν
και Παναιτωλικό ο Αλί), να σκοράρει
ενίοτε κόντρα στην ροή ενός αγώνα
δίνοντας προσωπικούς βαθμούς στην ομάδα
του και φυσικά να είναι διακριθέντας
σε παιχνίδια που κρίνουν στόχους.
Για
να μην αναφέρω για πολλοστή φορά το πιο
πετυχημένο παράδειγμα, αυτό του
Πρίγιοβιτς-που όμως δεν έκανε τότε τις
άλλες δουλειές τις οποίες οποίες απαιτεί
ο Λουτσέσκου και ο Σαμάτα ανταποκρίνεται
με επιτυχία-θα θυμίσω μόνο ότι ο
τελευταίος τίτλος του Λουτσέσκου με
τον ΠΑΟΚ, το Κύπελλο του 2019, ήρθε με γκολ
του Ακπομ.
Εξάλλου,
θα συμφωνήσω απόλυτα με τον προπονητή
του ΠΑΟΚ ότι τα «δεκάρια» του ΠΑΟΚ, ο
Κωνσταντέλιας, ο Τάισον ή και ο Μουργκ,
πρέπει να αποκτήσουν μία πιο αρμονική
συνεργασία με τον Σαμάτα που έχει το
ομαδικό πνεύμα και διευκολύνει τους
συμπαίκτες του.
