Είναι
πραγματικά φοβερό αυτό που συνέβη στις…
καθυστερήσεις των καθυστερήσεων στο
«Κλ. Βικελίδης» στο χθεσινό clasico
Κυπέλλου.
Ο
Αρης κρατούσε «σφιχτά» τη νίκη που τον
έφερνε στην πρώτη τετράδα της βαθμολογίας
της league phase του Κυπέλλου
και άρα μία ανάσα από τους ημιτελικούς,
την πρώτη νίκη επί του ΠΑΟΚ στον θεσμό μετά το 1985 και ήρθε η συνεργασία
Τάισον-Γιακουμάκη να τα γκρεμίσει όλα
σε μία στιγμή.
Για
όσους καταλαβαίνουν από αθλητισμό και
ψυχολογία, είναι προφανές ότι ο ΠΑΟΚ
αισθάνεται αλλιώς στην έδρα του Αρη
μετά την βραδιά της 19 Μαΐου 2024 όταν
κατέκτησε τον πιο μάγκικο τίτλο με το
1-2 που έγραψε ιστορία. Ακόμη περισσότερο
άνετα αισθάνεται ο Τάισον σε αυτό το
γήπεδο, καθώς ήταν εκείνος που υπέγραψε
την τρομερή νίκη του Δικεφάλου
εκείνη την βραδιά
και έτσι αγωνίζεται με αέρα υπεροχής
πλέον σε κάθε ματς εκεί.
Χθες,
μπήκε στον αγώνα στο τελευταίο ημίωρο
και κατάφερε να γίνει και πάλι ο κομβικός
παράγοντας για να αποφύγει την ήττα ο
ΠΑΟΚ, «σερβίροντας» στον Γιακουμάκη
για το 1-1.
Μπορούσε
να το είχε «καθαρίσει» νωρίς
Προφανώς,
όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις,
υπάρχουν εκείνοι που θα υποστηρίξουν
ότι ο Αρης ήταν άτυχος που δεν νίκησε
γιατί δέχθηκε γκολ στην τελευταία φάση
του ματς, αλλά όσοι το κάνουν θα έχουν
απομονώσει μία εικόνα παραμορφωτική,
που βολεύει στο αφήγημα.
Κι
αυτό γιατί το πρώτο ημίωρο ανήκε
κυριολεκτικά στον ΠΑΟΚ. Είχε χαμένο
πέναλτι από τον Ντεσπόντοφ (δεν μπορώ
να δώσω πειστική απάντηση γιατί δεν το
εκτέλεσε ο Ζίβκοβιτς), μεγάλη φάση με
τον Μύθου, ένα πολύ καλό σουτ του Μιχαηλίδη
και μία κεφαλιά του Βολιάκο που ήταν η
μόνη φάση που δεν πρωταγωνίστησε ο
τερματοφύλακας του Αρη, ο Αθανασιάδης.
Στο δεύτερο μέρος είχε και δοκάρι σε
εκτέλεση φάουλ του Ντεσπόντοφ και
γενικώς δεν του έλειψαν οι ευκαιρίες
στον αγώνα. Ακόμη και με σοβαρές απουσίες
και χωρίς να ανεβάσει ιδιαίτερα ψηλά
την ένταση, ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος ως
ομάδα και σαφώς πιο παραγωγικός.
Το
ότι χρειάστηκε να περάσει στο ματς ο
Γιακουμάκης μετά τον Τάισον για να βρει
το γκολ που απέτρεψε τον ΠΑΟΚ να φύγει
με ήττα από την έδρα του συμπολίτη,
μπορεί να το ονομάσει κανείς και συγκυρία,
γιατί και ο Μύθου απείλησε και θα μπορούσε
να πετύχει ένα πανέμορφο γκολ, αν δεν
υπήρχε ο Αθανασιάδης.
Ωστόσο,
δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει
ότι ο Γιακουμάκης παίζει πλέον με τρομερή
αυτοπεποίθηση.
Για
να κλείσω την αναφορά μου στο «κεφάλαιο
φορ», απλά θα υπογραμμίσω και την αίσθηση
που δημιούργησε ο Μύθου ότι δείχνει
έτοιμος να πάρει την ευκαιρία να είναι
εκείνος και όχι ο Τσάλοφ ο δεύτερος φορ
της ομάδας, τουλάχιστον μέχρι να έρθει
ο Γενάρης και ο ΠΑΟΚ κάνει μεταγραφή
στράικερ.
Η
ενίσχυση που πρέπει να υπάρξει τον
Γενάρη
Από
εκεί και πέρα, προφανώς δεν μπορεί κανείς
να προσπεράσει και κάποιες αδυναμίες
που έδειξε ο ΠΑΟΚ, επειδή ο αντίπαλός
του είχε στην σύνθεσή του έναν πολύ
ποιοτικό μεσοεπιθετικό, τον Κάρλες
Πέρεθ. Ο Ισπανός «τρύπησε», με στήριγμα
κυρίως τον Γένσεν, αρκετές φορές πλευρές
την αριστερή πλευρά του ΠΑΟΚ και υπήρξαν
στιγμές που άφησε τον Μπάμπα εκτεθειμένο.
Δεν είναι η πρωτη φορά που συμβαίνει
κάτι τέτοιο φέτος, είναι σαφές ότι οι
αντίπαλοι του ΠΑΟΚ «σημαδεύουν» εκείνο
τον χώρο γιατί διαπιστώνουν κενό. Το
πρόβλημα δεν αφορά μόνο στον Μπάμπα ή
στον Τέιλορ έχει να κάνει και με την
έλλειψη ενός καθαρού στόπερ με ικανότητα
κυρίως ανασταλτική, όπως συνέβαινε με
τον Κουλιεράκη.
Επομένως,
στις κινήσεις για φορ (και μέχρι τότε επαναλαμβάνω είναι προτιμότερο να παίζει ως δεύτερος
ο Μύθου και όχι ο Τσάλοφ) και στόπερ,
καλό είναι στην Τούμπα να εξετάσουν
σοβαρά να αποκτηθεί και ένας ακόμη μπακ,
καλός ανασταλτικά που ενδεχομένως να
μπορεί να παίξει και στις δύο πλευρές.
Κλείνοντας, σε ό,τι αφορά στο clasico πρωταθλήματος της Κυριακής, είναι σαφές ότι τα πάντα εξαρτώνται από τον ΠΑΟΚ. Αν είναι στα γνωστά του στάνταρ, ο φετινός Αρης δεν μπορεί να του βάλει δύσκολα, αν δώσει δικαιώματα, όμως, οι «κίτρινοι» έχουν μονάδες να του κάνουν ζημιά.
