Εξαιρετική εμφάνιση από τους νικητές, που παρουσιάστηκαν ιδιαίτερα αποφασιστικοί, στο υψηλής επικινδυνότητας εκτός έδρας παιχνίδι τους. Το «τρίβαθμο» θεωρείται και είναι πολύτιμο, από τη στιγμή που διασφαλίζει τα όσα έπρεπε να υπερασπιστούν, δίνοντας τους πρόσθετες προοπτικές και ένα βήμα περισσότερο και πιο κοντά στο στόχο που έχουν. Μόνος τρίτος αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ, στην ίδια απόσταση από τον δεύτερο, αλλά και κάπως πιο κοντά στον πρώτο, μετράει μόνο κέρδη από την χθεσινή απόλυτα άνετη και δίκαιη επικράτηση του. Αν παρουσιάστηκαν κάποιες δυσκολίες στην εξέλιξη του αγώνα, αυτές ξεπεράστηκαν.
Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι αυτό έγινε με σχετική άνεση. Κάτι που φαινόταν πολύ σαν φυσιολογικό επακόλουθο της διαφοράς ποιότητας που υπήρχε ανάμεσα στις δύο ομάδες. Το σκορ θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο, αν σε χαρακτηριστικές και καραμπινάτες ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν, η διαχείριση θα γινόταν με καθαρό μυαλό και όχι κάπως βιαστικά και επιπόλαια.
Οι γηπεδούχοι επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν κατά κάποιο τρόπο τις «ειδικές συνθήκες» που συνόδευαν αυτό το παιχνίδι. Οι οποίες εκτός του παράγοντα της έδρας, είχαν και επιπρόσθετα την πολύ καλή ψυχολογία που προκλήθηκε πρόσφατα, με την εντυπωσιακή αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Υπήρχαν ως εκ τούτου αυτές οι «ειδικές συνθήκες» και ιδιαίτερες προσδοκίες, οι οποίες όμως δεν μέτρησαν. Κι αυτό γιατί οι φιλοξενούμενοι σε ολόκληρη τη διάρκεια της αναμέτρησης, τις εξαφάνισαν με την εξαιρετική απόδοση τους. Ίσως να περίμεναν – και με το δίκιο τους – πολλά οι Αγρινιώτες από το χθεσινό παιχνίδι και για αυτό μερικές φορές οι αντιδράσεις τους σε κάποια σφυρίγματα κωμικά έως ανώδυνα, ήταν από υπερβολικές έως απαράδεκτες.
Επιμένοντας ότι ο χθεσινός ΠΑΟΚ πέρασε αρχοντικά μέσα από ένα παιχνίδι δύσκολο, επιβεβαιώνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την αγωνιστική του ανωτερότητα. Ο δρόμος βέβαια είναι μακρύς και επιβάλλεται να σκεφτείς με μεγαλύτερη σοβαρότητα ότι για να προχωρήσεις και να φτάσεις εκεί που έχεις βάλει στόχο, χρειάζονται κι άλλα πράγματα, πέρα από τις προοπτικές που υπάρχουν σήμερα.
Αναφερόμαστε στην περίπτωση της ποιοτικής ενίσχυσης του ρόστερ, ώστε να υπάρχουν σοβαρές εναλακτικές λύσεις. Ο νέος τραυματισμός του Ελ Καντουρί θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν. Για πόσο ακόμη μπορεί να στηριχθεί ο Ραζβάν πάνω στον Μαροκινό;
Σε ατομικό επίπεδο ο Κοτάρσκι σε υψηλά επίπεδα ετοιμότητας και όταν τις λίγες φορές χρειάστηκε να επέμβει, το έκανε με εντυπωσιακή άνεση. Βελτιωμένος κάπως αμυντικά ο Σάστρε, αδικαιολόγητα όμως φοβισμένος – σαν να μην ήταν μέσα στο παιχνίδι – ο συμπαθής Ράφα Σοάρες. Σε υψηλά στάνταρ απόδοσης το δίδυμο Ινγκασον – Κουλιεράκη. Τα πήγαν καλά ο Αουγκούστο με τον Σβαμπ, το ίδιο και ο Κωσταντέλιας. Σκόραρε και πάλι ο Ολιβέιρα με ένα σεντερφορίσιο γκολ, εκπληκτική η ασίστ του αν και πεσμένος στο Νάρεϊ, που πέτυχε το ακυρωθέν γκολ.
Ο συμπαθής Γερμανός εξτρέμ ψαχνόταν, αλλά δημιουργούσε κινδύνους και αναστάτωση στην αντίπαλη άμυνα με την ταχύτητα του. Απόλαυση πραγματική ο παγκόσμιος πλέον Ζίβκοβιτς, ιδιαίτερα του β΄ ημιχρόνου. Μόνο του λάθος η φάση στην οποία έπρεπε να δώσει την μπάλα στους ξεμαρκάριστους συμπαίκτες του, που ήταν φάτσα – κάρτα για γκολ.
Η διαιτησία; Θα λέγαμε ότι μοίρασε το καρπούζι στη μέση, ακόμη και στην περίπτωση του ακυρωθέντος για χιλιοστά γκολ του Νάρεϊ.
