Ο ισχυρός άνδρας που δεν τόλμησε

Ολοι ασχολούνται με τη διεθνή επιτροπεία στην ελληνική διαιτησία. Μήπως – όμως – πρέπει να κάνουμε έναν απολογισμό για την υπερεθνική συμβολή στα διοικητικά του ελληνικού ποδοσφαίρου;

Το 2016 η FIFA και η UEFA με τη συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης όρισαν προσωρινή διοικούσα επιτροπή στην ΕΠΟ. Μάλιστα δημιούργησαν δικλείδες ασφαλείας με ξένους επιτετραμμένους, «καπελώνοντας» τη διοίκηση Δρόσου, αλλά και την μετέπειτα εκλεγμένη διοίκηση Γραμμένου.

Υποτίθεται ότι η διοικητική επιτροπεία έλαβε τέλος λίγο πριν πάρει τη σκυτάλη ο Θοδωρής Ζαγοράκης από τον Βαγγέλη Γραμμένο. Παρά ταύτα, ο παρεμβατικός ρόλος των υπερεθνικών ομοσπονδιών στο ελληνικό ποδόσφαιρο παρέμεινε άθικτος.

Είναι αλήθεια ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες στην ΕΠΟ. Από το οργανόγραμμα μέχρι τον διεθνή διαγωνισμό για τον εκτελεστικό διευθυντή. Εξακολουθούν να υφίστανται δυσλειτουργίες.

Αφήστε που προστέθηκε και το μητρώο Αυγενάκη, το οποίο δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε παρέμβαση της FIFA και σε νέες περιπέτειες το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Να συμφωνήσουμε, λοιπόν, ότι «εμείς δεν τα κάναμε καλά». Όμως πρέπει να συζητήσουμε «αν τα έκαναν καλά» αυτοί που ήρθαν να μας βοηθήσουν. Γιατί αν δεν το κουβεντιάσουμε τώρα, θα καταλήξουμε σαν την πολιτική σκηνή των μνημονίων: Η τρόικα παραδέχτηκε ότι έκανε λάθη στην Ελλάδα με το οικονομικό πρόγραμμα, αρκετά χρόνια αργότερα.

Καταρχήν οι ξένοι εμπειρογνώμονες ποτέ δεν μπήκαν στον πυρήνα του προβλήματος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δυσκολεύτηκαν να αντιληφθούν τις ιδιαιτερότητες, επιχείρησαν να αλλάξουν την κατάσταση μέσα από την αυστηροποίηση και τους τύπους, απογοητεύτηκαν και ενσωματώθηκαν. Δεν είχαν στα χέρια τους ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα επανεκκίνησης. Ούτε κατάφεραν να βάλουν μια τάξη.

Εκείνο που είναι εντυπωσιακό, έχει σχέση με την παρουσία του Θεόδωρου Θεοδωρίδη στην υψηλότερη βαθμίδα ης UEFA. Ο γενικός γραμματέας της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας απέφυγε σε πολλές περιπτώσεις να αναμιχθεί στα εσωτερικά μας για να μην παρεξηγηθεί. Όμως αυτή η ευθυνοφοβία, κόστισε.

Ισως ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Είχε θητεύσει ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΠΟ και γνώριζε όλους τους συσχετισμούς. Δεν τόλμησε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και είναι γνωστό ότι όταν δεν σπας αυγά, αποκλείεται να κάνεις ομελέτα.

Η γενική εκτίμηση των Ελλήνων παραγόντων είναι ότι η διεθνής επιτροπεία δεν βοήθησε όσο μπορούσε. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις δημιούργησε τέτοιες ανισορροπίες που έδωσε την αίσθηση ότι βαρέθηκε να ασχολείται μαζί μας.

Συνεπώς η συνδρομή της FIFA και της UEFA δεν είχε τα αποτελέσματα που προσδοκούσαμε εξ αρχής. Σε κάθε περίπτωση, αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά που να αλλάζουν νοοτροπίες ετών. Αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς…