Με την απουσία της Εθνικής ομάδας της Ελλάδας από την τελική φάση του Euro2016 δεν θα γίνει φτωχότερο το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Σαφώς και θα ήταν καλό το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να προκρίνονταν στην διοργάνωση, ώστε να είχε συνέχεια στις κορυφαίες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις του πλανήτη, αλλά και οι αποτυχίες είναι μέσα στο παιχνίδι.
Και για να παρηγοριόμαστε θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι θα απουσιάζουν από την Γαλλία το καλοκαίρι και η Ολλανδία, η Σλοβακία, η Δανία και δύο-τρεις ακόμη χώρες που δεν κυκλοφορούν στα χαμηλά του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Εάν κάτι έχει μεγαλύτερη αξία είναι το γεγονός ότι η Εθνική μας ομάδα αποκλείσθηκε έχοντας διασυρθεί στην προκριματική φάση.
Στην ουσία, ακόμη κι αν είχαν στοιχηματίσει κάποιοι την αγωνιστική της διαπόμπευση, πιστεύω ότι η Εθνική θα είχε έκανε κάτι καλύτερο. Ούτε σε όμιλο «φωτιά» ήταν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, ούτε υπήρχαν οι ενδείξεις ότι θα κατρακυλήσει τόσο χαμηλά. Προφανώς λοιπόν, η ομάδα η οποία το 2004, το 2008 και το 2012 ήταν ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης στην τελική φάση των Euro, το 2010 και το 2014 στην τελική φάση του Μουντιάλ, φέτος αποκλείσθηκε με εξευτελιστικό τρόπο.
Ο Οττο Ρεχάγκελ που έχτισε τις επιτυχίες της Εθνικής ομάδας σε συνολικά 106 αγώνες που κάθισε στον πάγκο της πέτυχε 53 νίκες, έχασε 30 αγώνες και είχε 23 ισοπαλίες. Αντίστοιχα ο Φερνάντο Σάντος που ήταν Ομοσπονδιακός προπονητής σε 49 αγώνες είχε 26 νίκες, 17 ισοπαλίες και έξι ήττες. Και οι δύο προπονητές πέτυχαν δύο πράγματα: να οχυρώσουν την ομάδα από εξωγενείς πιέσεις και να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη των ποδοσφαιριστών. Στοιχεία πάνω στα οποία έχτισαν επιτυχίες, βάζοντας και την προσωπική τους πινελιά.
Το σημαντικότερο έκοψαν και έραψαν τα αγωνιστικά τους πλάνα στα μέτρα του ρόστερ της Εθνικής ομάδας, χωρίς υπερβολές. Αξιολογούμενη εκ του αποτελέσματος η τακτική του Ρεχάγκελ και του Σάντος κρίνεται πετυχημένη παρότι πολλές φορές ο κόσμος γκρίνιαζε για το ποδοσφαιρικό θέαμα της Εθνικής ομάδας. Οποιος όμως θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα και ο Ρανιέρι πήρε ένα καλό μάθημα επ’ αυτού.
Το ερώτημα που μπαίνει λοιπόν είναι ποια φιλοσοφία θα ακολουθήσει ο Γερμανός Μίκαελ Σκίμπε που κρατάει πλέον στα χέρια του τις τύχες της Εθνικής. Θα ήταν λανθασμένο το αποτέλεσμα εάν κάποιος επιχειρούσε να ερμηνεύσει την απόδοση της Εθνικής ομάδας στα 90 λεπτά του αγώνα με την Τουρκία. Ενας φιλικός αγώνας ήταν με πολλές ιδιαιτερότητες. Εάν κάτι έχει αξία είναι να απαλλαχθεί η Εθνική ομάδα από τις παθογένειες που της στοίχησαν τα δύο προηγούμενα χρόνια. Κι αυτές τις ξέρουν καλά ο κ. Γκιρτζίκης και οι συνεργάτες του.
FOCUS
Ο Νίκος Αναστόπουλος δεν «κολλάει» σε ονόματα και επικοινωνιακά παιχνίδια. Πάντα βάδιζε, σχεδόν, δογματικά πάνω στις προπονητικές του αρχές κι όταν έπρεπε να διαλέξει έπαιρνε το καπελάκι του και έφευγε.