Πάντα η τελευταία ανάμνηση είναι αυτή η οποία μένει στη μνήμη για αρκετό καιρό. Και ο Αρης είχε την ευκαιρία να «κλείσει» τον κύκλο των εντός έδρας αγώνων μ’ ένα αποτέλεσμα το οποίο θα συζητιούνταν για πολύ καιρό. Οποιοδήποτε άλλο, εκτός από την ήττα με αντίπαλο την ΑΕΚ.
Υστερα από ένα κακό παιχνίδι του Αρη που το χαρακτήριζε η αφέλεια, η έλλειψη πάθους, οι μεγάλες αποστάσεις στις γραμμές και η απουσία εμπνεύσεων για δημιουργία. Κι όταν όλα αυτά τα έχει μία ομάδα σε ένα και μόνο βράδυ και απέναντι της βρίσκεται η καλύτερη κατά κοινή ομολογία ομάδα του φετινού Πρωταθλήματος, η ήττα δεν αργεί να έρθει.
Στην ουσία ο Αρης πήρε χθες αυτό που άξιζε, κι ίσως τη γλύτωσε φτηνά. Είτε γιατί οι παίκτες της ΑΕΚ ήταν άστοχοι στην τελική προσπάθεια, είτε γιατί ο Κουέστα είχε ακόμη μία καλή βραδιά. Οσο για τον Φωτιά, ήθελε να… κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν τον άφηνε. Καταλόγισε το ολοκάθαρο πέναλτι υπέρ του Αρη, αλλά από εκεί και πέρα δικαιολόγησε με τα σφυρίγματα του όλους όσους αντέδρασαν με την επιλογή της ΚΕΔ να «σφυρίξει» Ελληνας τον αγώνα του «Κλ. Βικελ»δης". Ο μόνος που δεν αντέδρασε ήταν ο Αρης, οπότε τώρα και να φυσήξει πάνω από το χυμένο γάλα, το πιθανότερο είναι ότι θα εκτεθεί. Και έχει λόγους να φωνάξει ο Αρης. Γιατί μπορεί να ήταν κακός στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, αλλά αν έπαιρνε και τα τρία-τέσσερα σφυρίγματα που δικαιούνταν ίσως να μην έχανε. Το σημαντικότερο, ο Φωτιάς θα μπορούσε να καταλογίσει και δεύτερο πέναλτι υπέρ του Αρη σε κράτημα του Μουκουντί στον Ρουπ (88ο), αλλά αυτό θα ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τα ελληνικά ποδοσφαιρικά δεδομένα.
Ο Αρης ξεκίνησε τον αγώνα με Ενκουλού και Πίρσμαν στο κέντρο της άμυνας, δίδυμο που δεν είχε συνεργαστεί ποτέ άλλοτε φέτος στην 11αδα σ’ αυτούς τους ρόλους. Στα αμυντικά άκρα Εμπακατά και Μαζικού πήραν και πάλι φανέλα βασικού, ενώ στον άξονα της μεσαίας γραμμής, ο Σέικ Ντουκουρέ είχε ρόλο «κόφτη» πίσω από τους εσωτερικούς μέσους Νταρίντα- Ρουπ. Στην επιθετική τριάδα, ο Ματέο Γκαρσία, ο Χριστοδουλόπουλος και ο Γκρέι.
Η αμυντική λειτουργία, λόγω της απουσίας του Φαμπιάνο ήταν το μεγάλο ζητούμενο για τον Αρη κι όσοι ανησυχούσαν δικαιώθηκαν. Οι «κίτρινοι» με τον τρόπο που λειτουργούσαν αμυντικά προκαλούσαν οίκτο, αφού δεν είχαν τη δυνατότητα να αναχαιτίσουν την επιθετική ορμή της ΑΕΚ. Η «Ενωση» δημιούργησε 11 τελικές στα πρώτα 45 λεπτά, από τις οποίες οι επτά είχαν κατάληξη την εστία! Μέγας πρωταγωνιστικής ο Τσούμπερ ο οποίος ήταν ο παίκτης που έκανε έξι τελικές και πέτυχε το δεύτερο γκολ της ΑΕΚ. «Χόρευε» την άμυνα του Αρη, χωρίς κάποιος να βρει τρόπο να τον σταματήσει.
Ο Αρης από το πρώτο λεπτό δεν έδειξε ότι ήταν πνευματικά έτοιμος γι’ αυτόν τον αγώνα. Γι’ αυτό παρότι προηγήθηκε με πέναλτι που εκτέλεσε εύστοχα ο Γκρέι (17ο), δεν κατάφερε να πάρει πρωτοβουλίες στον αγώνα. Η ΑΕΚ είχε πολλά τρεξίματα, μάρκαρε πολύ ψηλά, έκλεβε εύκολα την μπάλα από τους γηπεδούχους και δημιουργούσε τη μία ευκαιρία μετά την άλλη. Ο Αρης θα μπορούσε να γίνει απειλητικός μόνο αν κυκλοφορούσε γρήγορα την μπάλα και έβγαινε στην πλάτη της άμυνας την ΑΕΚ. Το έκανε και κέρδισε το πέναλτι, το επανέλαβε στο διάστημα 30ο -35ο και δημιούργησε τρεις σημαντικές ευκαιρίες για γκολ.
Αυτές ήταν όμως όλες κι όλες οι καλές του στιγμές.
Στο β’ ημίχρονο δημιούργησε μόνο μία ευκαιρία και δεν αντέδρασε παρότι η ΑΕΚ έδειχνε ότι προσπαθούσε να διαχειριστεί το σκορ.
Η είσοδος των Ιτούρμπε, πέρασε απαρατήρητη, ενώ ο Καμάτσο ήταν περισσότερο δραστήριος από αριστερά, η δράση του όμως δεν αξιοποιήθηκε.
