Σε ένα άρθρο με τίτλο “είναι πολύ επώδυνο να χωρίζεις με τον εμβληματικό αρχηγό σου, το οποίο, φυσικά, αναφερόταν στο διαφαινόμενο, από τότε, “διαζύγιο” ΠΑΟΚ-Βιεϊρίνια, έγραφα πριν από δύο μήνες:
“Η διαχείριση των ηγετικών ποδοσφαιρικών προσωπικοτήτων είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση. Απαιτεί πολύ λεπτούς χειρισμούς. Οικονομικούς, ψυχολογικούς, επικοινωνιακούς.
Τα... βαριά χαρτιά τους οι ομάδες τα αντιμετωπίζουν πάντα με διαφορετικό τρόπο απ' αυτόν που αντιμετωπίζουν τους υπόλοιπους παίκτες τους. Φροντίζουν να τους έχουν στην... γυάλα, τους δίνουν δικαιώματα, τους κάνουν χατίρια, έχουν λόγο να τους "πουλάνε" περισσότερο από τους υπόλοιπους παίκτες, να τους προσδίδουν εμβληματικά χαρακτηριστικά.
Είναι μια φυσιολογική κατάσταση αυτή στο χώρο του αθλητισμού, ιδιαίτερα στο χώρο των ομαδικών αθλημάτων. Έχουν ανάγκη να το κάνουν αυτό οι ομάδες, επειδή αντιλαμβάνονται ότι το έχουν ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη οι οπαδοί τους.
Ταυτίζονται οι οπαδοί με τις εμβληματικές μορφές της ομάδας τους, θεωρούν ότι κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει όσα αυτοί μπορούν στο γήπεδο, στα αποδυτήρια, σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους.
Όλα αυτά που είναι οι εμβληματικοί αθλητές και όλα αυτά που κάνουν οι ομάδες στις οποίες ανήκουν προκειμένου να συντηρούν και να ενισχύουν το μύθο τους, είναι που καθιστούν απίστευτα δύσκολη την διαδικασία του χωρισμού, αν, για οποιονδήποτε λόγο, παραστεί αυτή η ανάγκη, και ιδιαίτερα στην περίπτωση κατά την οποία υποχρεωθεί η ομάδα να το ζητήσει.
Ο χωρισμός με τους εμβληματικούς αρχηγούς είναι επώδυνος. Φέρνει τις ομάδες σε πολύ δυσάρεστη θέση. Βάζει τον ιδιοκτήτη και την διοίκηση σε μια ψυχοφθόρα διαδικασία, να ψάχνουν επιχειρήματα και φόρμουλες ώστε ο χωρισμός να γίνει όσο το δυνατόν πιο ομαλά. Να μην πληγωθεί ο εμβληματικός αρχηγός, να μην τραυματιστεί το πρεστίζ του, να μην δοθεί το δικαίωμα στους οπαδούς να σκεφτούν ότι από κει που όλοι τον είχαν... Θεό ξαφνικά τον απαξιώνουν και τον πετάνε σαν στημένη λεμονόκουπα”
Οσα ακολούθησαν το διάστημα που μεσολάβησε, έως ότου οριστικοποιηθεί, δηλαδή, ότι ο Βιεϊρίνια θα αποχωρήσει από την Τούμπα και δεν θα ολοκληρώσει την καριέρα του στον ΠΑΟΚ, νομίζω πως αποκάλυψαν πλήρως όλες αυτές τις δυσκολίες που τότε περιέγραφα για τις περιπτώσεις που... παρίσταται τέτοιου είδους ανάγκη: χωρισμού, δηλαδή, μιας ομάδας με τον εμβληματικό αρχηγό της.
Δεν θα μπω στην διαδικασία αναζήτησης ευθυνών, αν η μία πλευρά ευθύνεται περισσότερο από την άλλη. Επειδή, όμως, όση πικρία κι αν υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις, όση απογοήτευση από την μία ή την άλλη πλευρά, το κυρίαρχο πρέπει να είναι η θετική διάσταση του συναισθήματος, οφείλω να πω ότι περίμενα από τον ΠΑΟΚ να δείξει καλύτερα αντανακλαστικά.
Περίμενα να ευθυγραμμιστεί με τον Βιεϊρίνια, ό,τι πληγώνει την μία ή την άλλη πλευρά να πάει στην άκρη και την ώρα του “αντίο” ταυτόχρονα και οι δύο πλευρές να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους, ταυτόχρονα να πούνε, ακόμη, και το παράπονό τους...
Δεν το έκανε ο ΠΑΟΚ και έχει ενδιαφέρον, νομίζω, να μας εξηγήσει κάποια στιγμή το σκεπτικό της η ΠΑΕ.
