Είμαι βέβαιος ότι 9 στους 10 οπαδοί του Αρη και του ΠΑΟΚ θέλουν να κερδίσει την Κυριακή η ομάδα τους, αλλά και να δουν έναν ωραίο αγώνα για να ευχαριστηθούν ποδόσφαιρο. Όμως, ο ένας είναι που με ανησυχεί. Γιατί ο ένας είναι που, πολλές φορές, βάζει τη σφραγίδα του.
Ο ένας είναι που πάει στο γήπεδο (σε οποιοδήποτε γήπεδο) για να κάψει μια σημαία του αντιπάλου, ο ένας σημαδεύει με λέιζερ (και με… οτιδήποτε άλλο) κάποιον από τους αντιπάλους ποδοσφαιριστές, ο ένας είναι που προσπαθεί να πουλήσει μαγκιά, αδιαφορώντας γι’ αυτόν καθ’ εαυτόν τον αγώνα.
Πέρα από την καζούρα και την πλάκα, που είναι κομμάτι της υγιούς ζωής στο ποδόσφαιρο, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να σκοτώνονται, μεταφορικά και κυριολεκτικά, οπαδοί των μεγάλων ομάδων στα ντέρμπι. Η αντιπαλότητα είναι θεμιτή και λογική. Το ακατανόητο είναι το πώς μετατρέπεται σε μίσος.
Πολύπλοκο είναι το πρόβλημα και πολλές οι αιτίες που το προκαλούν. Ακόμη περισσότεροι είναι οι λόγοι για τους οποίους σ’ αυτή την ταλαίπωρη χώρα που λέγεται Ελλάδα δεν καταφέραμε να αφήσουμε τουλάχιστον εκτός γηπέδων αυτούς που πάνε στα γήπεδα για να εκτονώσουν τα απωθημένα τους, ή να δείξουν (σε ποιους άραγε; - μάλλον στους εαυτούς τους) πόσο… άνδρες είναι.
Θα είμαστε ευτυχισμένοι αν, κάποια στιγμή, φτάσουμε στο σημείο να γίνονται αγώνες Αρη-ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού χωρίς να χρειάζεται να μας δίνει άδεια η Αστυνομία και χωρίς να αναλαμβάνει τα μέτρα τάξης. Χωρίς να αποκλείεται η παρουσία των οπαδών της φιλοξενούμενης ομάδας. Χωρίς να ανησυχούμε για το τι μπορεί να συμβεί σ’ αυτά τα ματς. Χωρίς να φοβόμαστε να πάμε στο γήπεδο με τη γυναίκα μας και τα παιδιά μας.
Όλα αυτά είναι αυτονόητα σε όλη την Ευρώπη. Είναι όλα φυσιολογικά, διότι αυτού τους είδους τα ηλίθια προβλήματα που μας απασχολούν στην Ελλάδα του 2018, έξω τα έχουν λύσει προ πολλού. Δεν έλυσαν και ποτέ δεν θα λύσουν το πρόβλημα της βίας στις χώρες του, έλυσαν όμως και μάλιστα πολύ εύκολα το πρόβλημα της παρουσίας «κάφρων» στα γήπεδά τους. Τους άφησαν και τους κρατούν μονίμως εκτός γηπέδων.
Μακάρι σ’ αυτό το Αρης - ΠΑΟΚ και σε ΟΛΑ όσα ακολουθήσουν και στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και στην Τούμπα να θριαμβεύσει η λογική των εννιά οπαδών και όχι ο παραλογισμός του ενός. Μακάρι οι εννιά να «σκεπάσουν» τον ένα και όχι ο ένας τους εννιά. Μακάρι να μην υπάρξει καν ποτέ στο μέλλον ο ένας.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (18/10)