Πριν από μερικές μέρες το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρεθύμνου πήρε μια ιστορική απόφαση. Νομολόγησε ότι ο χώρος των αποδυτηρίων των διαιτητών είναι δημόσιος!
Η υπόθεση ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια όταν ένας πρωτοκλασάτος διαιτητής συμπλήρωσε το φύλλο ενός ερασιτεχνικού αγώνα, χωρίς να έχει στα χέρια του τα δελτία των ποδοσφαιριστών της μιας από τις δύο ομάδες.
Ηρθε σε έντονη φραστική αντιπαράθεση με ποδοσφαιρικό παράγοντα και η συνομιλία τους καταγράφηκε από κινητό τηλέφωνο. Το οπτικοακουστικό υλικό χρησιμοποιήθηκε ως τεκμήριο δημοσιογραφικής έρευνας και προβλήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή.
Ο διαιτητής υπέβαλε μήνυση τόσο εναντίον του ποδοσφαιρικού παράγοντα, όσο και κατά του δημοσιογράφου. Το αδίκημα; Κακουργηματική παραβίαση απορρήτου!
Πέρασε μια πενταετία για να αποφανθεί η ελληνική Δικαιοσύνη. Όμως η απόφασή της ανοίγει νέους δρόμους στη δημοσιογραφική έρευνα και προκρίνει την ελευθερία του Τύπου και το δικαίωμα της ενημέρωσης.
Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρεθύμνου προχώρησε σε απαλλακτικό βούλευμα, απορρίπτοντας τις αιτιάσεις του διαιτητή. Δέχτηκε ότι πράγματι καταγράφηκε η συνομιλία του διαιτητή με τον ποδοσφαιρικό παράγοντα, αλλά με την παρουσία και άλλων ατόμων. Θεώρησε ότι πρόκειται για δημόσια συνομιλία, η οποία έγινε στο χώρο των αποδυτηρίων των διαιτητών σε έντονο ύφος και χωρίς οι δύο άνδρες να λάβουν προφυλάξεις (π.χ. χαμηλόφωνη ομιλία). Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι πρόκειται για δημόσια προφορική συνομιλία και η καταγραφή της δεν συνιστά αξιόποινη πράξη.
Το απαλλακτικό βούλευμα δημιουργεί δεδικασμένο για πολλά ζητήματα που έχουν προκύψει στην προσπάθεια των δημοσιογράφων να ενημερώσουν επαρκώς το κοινό. Η διαρκής επίκληση παραβίασης απορρήτου ή ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων σε πολλές περιπτώσεις λαμβάνει προσχηματικό χαρακτήρα και χρησιμοποιείται για να φιμώνει τη δημοσιογραφική έρευνα.
Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα που τεκμηριώνει το δικαιολογημένο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και την ανάγκη της ενημέρωσής της σε μεγάλες ποδοσφαιρικές (αλλά και κοινωνικές) υποθέσεις.
