Το πρώτο επτάμηνο του 2020 έχει φέρει τόσες εμπειρίες... ζωής στην "κιτρινόμαυρη" καθημερινότητα, τις οποίες ελάχιστες ΠΑΕ θα μπορούσαν να διαχειριστούν. Οχι, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, απλώς, τα πάντα καταγράφονται με αρχή, μέση και τέλος. Βρισκόμαστε στη μέση και οδεύουμε προς το τέλος, που "τέλος" σημαίνει "σκοπός" και όχι λήξη.
Είμαστε στις αρχές Ιουλίου και ήδη χρειαζόμαστε ανάσες δροσιάς, προκειμένου να φιλτράρουμε τα όσα συμβαίνουν στον Άρη, όπως και όλα όσα λέγονται και γράφονται με αφορμή πρόσωπα και καταστάσεις.
Ο Αρης συμμετέχει (αυτό είναι το σωστό ρήμα) στα play off, γιατί από τον ημιτελικό κόντρα στην ΑΕΚ στο "Κλ. Βικελίδης" δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι διεκδικεί και πολλά. Μόνο τιμητική συμμετοχή στο έξτρα αυτό μίνι Πρωτάθλημα, το οποίο περισσότερο μοιάζει με καταναγκαστικά έργα.
Οι παίκτες προσπαθούν να ολοκληρώσουν υγιείς τα παιχνίδια, ο Μίκαελ Ενινγκ προσπαθεί να διατηρήσει έντεκα άτομα στο αρχικό σχήμα, η ΠΑΕ να βρει λύσεις στα εξωαγωνιστικά προβλήματα και ο κόσμος να ισορροπήσει ψυχολογικά, βλέποντας πώς ξεκίνησε η σεζόν και πώς ολοκληρώνεται.
Το "πάγωμα" του χρέους προς τους πρώην ποδοσφαιριστές, για το οποίο πρώτη "μίλησε" η εφημερίδα "Metrosport" θα έχει ευεργετικές ιδιότητες. Κάτι σαν τον πάγο, που βάζουν οι παίκτες μετά από κάποιο χτύπημα αντιπάλου. Δεν δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα, αλλά ανακουφίζει.
Πάγος χρειάζεται και, μάλιστα, κιλά. Πολλά κιλά. Στο μυαλό του Αγγελου Χαριστέα και του Μίκαελ Ενινγκ, οι οποίοι παραμένουν ψύχραιμοι σχεδιάζοντας τον νέο Άρη, πάγος χρειάζεται και σε όσους αναμένουν την κατάλληλη στιγμή, για να μιλήσουν και να πουν αυτά που πρέπει, τη στιγμή που πρέπει.
Το καθαρό μυαλό, η ψυχραιμία, όπως και τα λίγα λόγια (και οι λίγες διαρροές) χρειάζονται -τουλάχιστον- για το επόμενο 10ήμερο.
Μετά, ο πάγος θα σπάσει, θα λιώσει και τα πράγματα θα μπουν στη θέση τους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
