«Κουν» Αγουέρο: Ο δικός του ο δρόμος
Λίγο πριν τα 90’s. Σε μια περίοδο αλλαγών (και) στο ποδόσφαιρο. Στο μεταίχμιο μιας εποχής. Ο Σέρχιο Αγουέρο έβλεπε το πρώτο φως της ημέρας στις 2/6/1988, πριν από 32 χρόνια. Έμελλε να είναι κι αυτός ένα από τα ποδοσφαιρικά παιδιά που μεγαλώνοντας μπήκε στην κατηγορία των υποψήφιων «νέων Μαραντόνα», των εν δυνάμει διαδόχων του «μεσσία». Άλλες εποχές, άλλο ποδόσφαιρο, άδικες συγκρίσεις. Η πορεία του έχει αποδείξει πως είναι ο «Kun», όχι ο διάδοχος οποιουδήποτε άλλου.
Αγουέρο, όχι Ντε Καστίγιο
Η ιστορία του 32χρονου πλέον «Κουν» ξεκινά από το Μπουένος Άιρες. Ναι, με τις δυσκολίες που μπορεί να φανταστεί κανείς. Οι γονείς του, Λέονελ Ντε Καστίγιο και Αντριάνα Αγουέρο «κλέφτηκαν» ανήλικοι, ήθελαν να του δώσουν μεσαίο όνομα του Λίονελ, αλλά γραφειοκρατικά, όπως και για τον πατέρα του έπρεπε να προβεί σε διορθώσεις στις λίστες του Μπουένος Άιρες. Βάσει νόμων, τέκνο ανήλικων και άγαμων γονέων, στο πιστοποιητικό γέννησης αναγνωρίστηκε ως γονέας η μητέρα του. Εξ ου και έμεινε το Αγουέρο αντί του Ντε Καστίγιο.
Επιβιώνοντας σ’ ένα σπίτι, δίχως στέγη ουσιαστικά, χωρίς το φαγητό εξασφαλισμένο, αλλά με «τροφή» αυτό το ιδιαίτερο δέσιμο των λατινοαμερικανών, τα όνειρα μετεξελίχθηκαν σε πραγματικότητα χρόνια αργότερα. Άλλωστε στην αρχή ο Σέρχιο ήταν ο… κοντούλης που είχε εμφανές ταλέντο στο ποδόσφαιρο. Συνηθισμένη εικόνα-περιγραφή για πολλές γειτονιές στις πόλεις της Αργεντινής.
«Κουν» γιατί…
Κι αν λύθηκε το γιατί έμεινε το Αγουέρο, αντί του Ντε Καστίγιο, το ψευδώνυμο «Κουν» έχει διαφορετικές εξηγήσεις για το πώς έμεινε. Η μια αφορά στο οικογενειακό του περιβάλλον που άκουγε τον Σέρχιο μωρό να απαντάει «Κου», δηλαδή «που» σε… κάθε ερώτηση. Η δεύτερη και για πολλούς επικρατέστερη στην Γιαπωνέζικη σειρά anime «Kum-Kum». Ο Αγουέρο έχει παραδεχθεί πως ήταν ο αγαπημένος του πρωταγωνιστής και έχει αγωνιστεί με παπούτσια που τον απεικονίζουν.
Ιντεπεντιέντε, το εισιτήριό του
Έθελγε στη γειτονιά, ξεχώριζε στις ακαδημίες που έπαιζε. Η Ιντεπεντιέντε τον ανακάλυψε περίπου στα 10. Σωτηρία για τον Αγουέρο. Σωτηρία και για την Ιντεπεντιέντε.
Στα 13 του οι γονείς του δέχονται δελεαστική πρόταση από τη Γιουβέντους. Ήταν ίσως μια απόδειξη για το τι μπορεί να ακολουθήσει. Την επόμενη χρονιά τον αναλαμβάνει εταιρία μάνατζμεντ και στις 7/7/2003, έναν μήνα μετά τα 15α γενέθλιά του, ο Αγουέρο ξεπερνά τον… μετά από χρόνια πεθερό του, Ντιέγκο Μαραντόνα, όντας ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που έκανε ντεμπούτο στην μεγάλη κατηγορία, στον αγώνα της Ιντεπεντιέντε κόντρα στην Σαν Λορέντζο. Ακόμη και ο Λιονέλ Μέσι έχει ανεξίτηλο το ντεμπούτο του Αγουέρο στην Ιντεπεντιέντε ως εικόνα: «Ήμουν σπίτι μου στο Ροζάριο. Στο σαλόνι η τηλεόραση έπαιζε το Ιντεπεντιέντε-Σαν Λορέντζο. Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από το παιχνίδι, παρά μόνο πολύ χαρακτηριστικά εκείνο το αγόρι της Ιντεπεντιέντε πριν μπει στο γήπεδο. Ήταν σχεδόν στην ηλικία μου και έτοιμο να κάνει και το δικό μου όνειρο πραγματικότητα». Αν η μόδα ή το χρήμα οδηγεί στη «δύση» της ποδοσφαιρικής καριέρας αρκετών στην… Ανατολή, με τα εκατομμύρια που επενδύουν κυρίως οι Κινέζοι, ο Αγουέρο έχει υποσχεθεί πως θα γυρίσει στην αγαπημένη του Ιντεπεντιέντε. Σαν να πήρε εισιτήριο με ανοικτή ημερομηνία επιστροφής από το 2006.
Φτάνοντας σε κορυφές… απάτητες
Σταδιακά καθιερώνεται, κερδίζει θέση στην U17 και U20 της Αργεντινής και αναγκάζει την Ατλέτικο Μαδρίτης να επενδύσει πάνω του βγάζοντας 25 εκ. ευρώ για εκείνον, στα 18 του το 2006. «Κόλλησε» εξαιρετικά με τον Ντιέγκο Φορλάν (είχαν κοινό γνώρισμα το ότι αγωνίστηκαν στην Ιντεπεντιέντε) σε μια περίοδο αναγέννησης των Μαδριλένων εντός και εκτός Ισπανίας, κατακτώντας το Europa League της σεζόν 2009-10 (και το Ευρωπαϊκό Super Cup έπειτα).
Το πέρασμά του από την Ισπανία παραμένει ανεξίτηλο μέχρι σήμερα. Η La Liga θύμισε καλές στιγμές του Αγουέρο με τη φανέλα της Ατλέτικο.
Αν και η Ατλέτικο ανακοίνωσε την επέκταση συνεργασίας μαζί του ως το 2014 τον Ιανουάριο του 2011, στις 28/7/2011 η Μάντσεστερ Σίτι γνωστοποίησε τη μεταγραφή του στην Αγγλία έναντι 41.000.000, με τη φανέλα της οποίας σκόραρε δύο φορές στο ντεμπούτο του κόντρα στη Σουόνσι και στην οποία έβαλε τη σφραγίδα του τον Νοέμβριο του 2017, όταν και έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των «Citizens» (στον τόπο λατρείας του Μαραντόνα, το «Σαν Πάολο» της Νάπολη σε αγώνα του Champions League), ενώ πέρασε στην ιστορία ως ο πιο παραγωγικός ξένος που αγωνίστηκε στην Premier League μέχρι τώρα. Αν ξεχωρίζει ένα γκολ του στην Αγγλία, είναι σαφώς αυτό της 13ης Μαΐου κόντρα στην ΚΠΡ, όταν στο 4ο λεπτό των καθυστερήσεων πέτυχε το γκολ-ανατροπή (3-2) με το οποίο η Σίτι «έκλεψε» τον τίτλο από τα χέρια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Εκείνος, ο Μέσι και ο… πεθερός
Πίσω στην… αιώνια αναζήτηση του next-Diego που για πάντα θα «βασανίζει» την Αργεντινή: Αφού πέρασαν Ορτέγα, Γκαγιάρδο παλαιότερα, Αϊμάρ, Ρικέλμε και Τέβεζ, πιο πρόσφατα, το ξεπέταγμα του Αγουέρο στην Ιντεπεντιέντε (και η μεταγραφή στην Ατλέτικο) και το ξεδίπλωμα του αστείρευτου ταλέντου του Λιονέλ Μέσι στην Μπαρτσελόνα, φέρνει αμφότερους, το 2005 πρώτους στη σκέψη και στο λόγο των… αναζητούντων τον διάδοχο του Ντιέγκο Μαραντόνα. Κόντρα; Καμία. Γνωρίστηκαν πολύ καλά στο Ολυμπιακό Τουρνουά του 2008 που συγκατοικούσαν στο δωμάτιο της αποστολής στο Πεκίνο.
