Νόμος, λένε. Στο ποδόσφαιρο δε νικά πάντα, ο καλύτερος. Όχι βέβαια, εξ αιτίας του χειρότερου. Εξ αιτίας άλλων (ανεξέλεγκτων…) δυνάμεων αλλά και του ίδιου, τού καλύτερου.
Τώρα, γιατί ο αποκλεισμός ήταν αυτοκτονία του ΠΑΟΚ; Ήταν επειδή τρεις φορές είχε στην διάθεση του match ball και δη από τα «εννέα μέτρα» Και τις τρεις φορές αστόχησε. Γιατί ήταν αδικία; Ήταν επειδή δέχθηκε γκολ, στις καθυστερήσεις ενώ μέχρι ο μη υπαρκτός (sic) Παναθηναϊκός τότε είχε, δεν είχε μία, δυο ευκαιρίες. Γιατί ήταν κι ατυχία; Ήταν επειδή έχασε αναπάντεχα τον Ραχμάν Μπάμπα και με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο. Έτσι υπέστη σοκ, Έμεινε και με δέκα παίκτες. Κι εδώ εμείς επιμένουμε και θα επιμένουμε, όσο ζούμε κι αναπνέουμε – που λέει ο λόγος – πως με τον Γκανέζο στο γήπεδο, ο ΠΑΟΚ θα ήταν στον Τελικό.
Παρεμπιπτόντως, αξίζουν έπαινοι στους φίλους του Παναθηναϊκού για το χειροκρότημα τους στον άτυχο παίκτη του ΠΑΟΚ, στον Γιώργο Βαγιαννίδη για τη συμπαράσταση του και στον Φετίχ Τερίμ για την αναφορά στην αξία της υγείας του Ραχμάν Μπάμπα…
Κατά τα άλλα; Ο ΠΑΟΚ δεν πήρε βοήθειες από τις αλλαγές του Ραζβάν Λουτσέσκου. Ντεσπότοφ, Οζντόεφ, Σαμάτα δεν άρθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Πέραν της χρέωσης τους με την απαράδεκτη, των απαράδεκτων, ω απαράδεκτη απώλεια τριών πέναλτι. Κι εδώ πάλι, εμείς επιμένουμε και διαφωνούμε με το κτύπημα στην πλάτη τους, για κουράγιο. Με το «δεν πειράζει» συνάμα. Πειράζει και παραπειράζει. Ήταν αγώνας δίχως αύριο. Ήτοι, δε θα έχουν ευκαιρία, να επανορθώσουν. Δε λέμε βέβαια – προς Θεού – να τούς … «θάψουν». Αλίμονο. Είμαστε κάθετα αντίθετοι στο «θάψιμο» όπως και στο κτύπημα όμως, στην πλάτη και στο «δεν πειράζει».
Ο ΠΑΟΚ πλέον, δεν πρέπει να μείνει στην αδικία, στην ατυχία και στη αυτοκτονία της Τετάρτης. Πρέπει να ζήσει και με το αγκάθι του αποκλεισμού αλλά και με την αύρα του ρόδου, την πνοή αισιοδοξίας και σιγουριάς μετά την εντυπωσιακή του εικόνα στον δεύτερο Ημιτελικό. Για να κτίσει ξανά, μανά ό,τι γκρέμισε μόνος ή γκρεμίσθηκε από άλλες (ανεξέλεγκτες…) δυνάμεις. Να αντριέψει. Να θεριέψει. Η διεκδίκηση του Πρωταθλήματος είναι ζόρικη. Για να θυμίσουμε το ρηθέν – κι από τον Τζον Γουέιν – περί ζόρικων οι οποίοι συνεχίζουν, όταν τα πράγματα ζορίσουν…
Θυμίζοντας επίσης, πως η πρόκριση δε χάθηκε στην Αθήνα. Στη Θεσσαλονίκη χάθηκε. Ακόμη κι έτσι πάντως, δεν προκρίθηκε τελικά, η καλύτερη ομάδα. Αυτό είναι το κακό για τον ΠΑΟΚ. Το χειρότερο είναι πως «έφτιαξε» την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό αντί τους «χαλάσει» όντας καλύτερος ως ομάδα. Είχε τρεις ευκαιρίες, να το πράξει. Οι ευκαιρίες πέρασαν ανεπιστρεπτί. Κι όπως λένε οι Κινέζοι… Οι ευκαιρίες έχουν μπροστά μαλλιά. Εάν κι εφ’ όσον δεν τις αρπάξετε από αυτά όταν βρεθούν μπροστά σας, μετά… Πάνε χάθηκαν!
Τελειώνοντας επαναλαμβάνουμε. Ο ΠΑΟΚ θύμισε πάλι, ΠΑΟΚ. Προπονητές (ναι, κι αυτοί «παίζουν») και παίκτες έπαιξαν για εαυτούς κι αλλήλους. Έπαιξαν και για την πάρτη τους και για την ομάδα τους και για τον κόσμο τους. Παίζοντας έτσι και στη συνέχεια … Θα δικαιώσουν εαυτούς κι αλλήλους. Η δε, δικαίωση τους αποφέρει και δόξα και χρήμα…
Η πρόκριση τελικά, … Ήταν δίκαιο μεν, δεν έγινε πράξη, δε!
ΥΓ 1 : Ακούμε με κάθε επιφύλαξη – τούτο επειδή τα fake news είναι της… μοδός – πως στα ερτζιανά της Αττικής καταγράφθηκε ανήκουστη αναφορά περί θεάτρου του Ραχμάν Μπάμπα. Απίστευτο. Αληθινό;
ΥΓ 2 : Δε θέλει μεγάλη προσπάθεια, για να φθάσει ο νυν υπουργός Αθλητισμού τον τέως σε απόρριψη… Ήδη ο Βρούτσης προσεγγίζει τον Αυγενάκη! Μόλις τον φθάσει, θα ψάχνεται πάλι, η Νέα Δημοκρατία πως και γιατί υστερεί σημαντικά στη Θεσσαλονίκη…
ΥΓ 3 : Είναι όνειδος για την Κυβέρνηση και φυσικά, για τον γεννηθέντα στην Αθήνα, με ρίζες σε Νάξο κι Αμοργό, υπουργό Αθλητισμού η έκδοση αποφάσεων της ΔΕΑΒ από δεδηλωμένο οπαδό! Για να δούμε εάν κι εφ’ όσον υπάρξει αντίδραση αισθήματος δικαίου από την Κυβέρνηση ή αυτή έχει χάσει κάθε έννοια του…
ΥΓ 4 : Εντός έδρας (τον ΣΚΑΙ) αναφορά για τον Παναθηναϊκό: «…«Πέσατε 4 φορές από την Ακρόπολη. Βρήκατε πορτοφόλι με λεφτά. Και το τηλέφωνο της Σκάρλετ Γιόχανσον»! Της Σαρλίζ Θερόν, θα λέγαμε εμείς…
