Η μοναδική αθλητική ομοσπονδία της χώρας που δεν εκλέγεται με τις ψήφους όλων των σωματείων είναι η ΕΠΟ. Ψηφίζουν μόνο 70 εκλέκτορες, οι οποίοι εκπροσωπούν Ενώσεις και ομάδες των SL1 - SL2. Η ολιστική μελέτη προβλέπει ότι θα προστεθούν και οι ψήφοι των προπονητών, των ποδοσφαιριστών και των διαιτητών. Το εκλεκτορικό σώμα θα εξακολουθήσει να είναι πολύ μικρότερο από το σώμα άλλων αθλητικών ομοσπονδιών.
Ακούγεται περίεργο ο «βασιλιάς των σπορ» στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, να έχει ελάχιστα διευρυμένο εκλογικό σύστημα. Μικρές αθλητικές ομοσπονδίες ξεπερνούν κατά πολύ τον αριθμό των εκλεκτόρων του ποδοσφαίρου. Αυτό ακριβώς είναι και το μεγάλο πρόβλημα εδώ και σαράντα χρόνια στον πολύπαθο χώρο.
Οι παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου ισχυρίζονται ότι το εκλογικό σύστημα της ΕΠΟ υπαγορεύεται από τη FIFA και την UEFA. Δεν είναι έτσι. Η κάθε ποδοσφαιρική ομοσπονδία επιλέγει το εκλογικό σύστημα που ταιριάζει στα του οίκου της. Όπως επιλέξαμε -με τη συνδρομή των υπερεθνικών- ξένους διαιτητές να σφυρίζουν την τελευταία επταετία στη χώρα μας, τη στιγμή που όλες οι βαλκανικές χώρες χρησιμοποιούν εγχώριους ρέφερι.
Το μικρό εκλεκτορικό σώμα δημιουργεί συνθήκες διαφθοράς. Είναι πιο εύκολο να πλησιάσεις λίγους απ’ ό,τι πολλούς. Το έχουμε διδαχτεί στις περισσότερες αρχαιρεσίες της ΕΠΟ, όπου είναι κοινό μυστικό ότι οι πρόεδροι των Ενώσεων επηρεάζονται με διάφορους τρόπους (όχι πάντα θεμιτούς) από μεγαλοπαράγοντες.
Η τελευταία κυβερνητική προσπάθεια για διεύρυνση του εκλεκτορικού σώματος στην ΕΠΟ, δεν ήταν ειλικρινής. Ταυτίζονταν με συγκεκριμένα ποδοσφαιρικά συμφέροντα, τα οποία αγωνιούσαν για την τύχη τους από την ώρα που έχασαν τα σκήπτρα. Η διαδικασία αλλαγής του εκλογικού συστήματος πρέπει να γίνει μέσα από τις εσωτερικές διεργασίες του ελληνικού ποδοσφαίρου και όχι στο πλαίσιο μιας αθέμιτης κρατικής παρέμβασης.
Είναι τόσο απλό: Να ψηφίζουν τουλάχιστον όλα τα ποδοσφαιρικά σωματεία της χώρας. Η στήλη μάλιστα έχει προτείνει σε ανύποπτο χρόνο να ψηφίζουν όλα τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων όλων των σωματείων.
Με αυτόν τον τρόπο θα είχαμε περίπου 50.000 εκλέκτορες κάθε τέσσερα χρόνια σε μια γιορτή δημοκρατίας του ελληνικού ποδοσφαίρου και σίγουρα τα εκφυλιστικά φαινόμενα θα μειώνονταν δραματικά. Οι δικαιολογίες περί πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων σωματείων είναι μόνο για να αναπαράγεται ένα μοντέλο που βολεύει τους λίγους και δεν εξυπηρετεί το μίνιμουμ (ούτε καν την επίφαση) αξιοπιστίας του αθλήματος.
Ας κοιτάξουμε γύρω μας: Ολοι οι τραπεζικοί ψηφίζουν τον πρόεδρο των τραπεζικών, όλοι οι δημοσιογράφοι έχουν δικαίωμα ψήφου για τον πρόεδρο των δημοσιογράφων. Γιατί να μη γίνει κάτι αντίστοιχο στην ΕΠΟ, η οποία οφείλει να απεγκλωβιστεί από ένα σύστημα που δεν οδήγησε πουθενά; Η πρόκληση είναι μπροστά
