Και να λοιπόν
που οι ήρωες της Γρανάδας... στήθηκαν
στο εκτελεστικό απόσπασμα στην Τούμπα.
Δεν πέρασε ούτε μία εβδομάδα και ο
πατριωτισμός της 25ης Μαρτίου μετατράπηκε
σε μηδενισμό παραμονές Πρωταπριλιάς.
Πάλι καλά που το ματς με την Γεωργία δεν
διεξήχθη ανήμερα της... άλλης εθνικής
μας εορτής γιατί θα κουραζόμασταν να
διαβάζουμε για την... σαν ψέμα Εθνική
ομάδα.
Η υπερβολή
ρέει στο αίμα μας, αλλά καιρός είναι
μετά από τόσα και τόσα επαναλαμβανόμενα
κρούσματα να είμαστε λίγο πιο συγκρατημένοι
στα σχόλια μας. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν,
να βάλουμε σε μία σειρά τις σκέψεις μας
για να καταλήξουμε κάπου και να έχει
και νόημα η όλη συζήτηση γύρω από το
αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, γιατί
ήταν εμφανέστατο χθες ότι οι διεθνείς
ούτε την Γεωργία υποτίμησαν, ούτε τα
πόδια τους προστάτευσαν.
Υπάρχει
ένδεια σε ταλέντο στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Φυσικά και υπάρχει, σε μεγάλο βαθμό
οφείλεται στο πώς είναι δομημένο το
σύστημα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου,
αλλά ας μην την ανοίξουμε τώρα αυτή την
συζήτηση. Ας μείνουμε στο ότι γνωρίζουμε
άπαντες ότι δεν είμαστε ούτε Ισπανία,
ούτε Πορτογαλία σε παραγωγή ταλέντων.
Παρ’ όλα αυτά, θα μου επιτρέψετε να πω
ότι δεν είμαστε και σε χειρότερη κατάσταση
σε σχέση με την προηγούμενη προκριματική
φάση και η ζωντανή απόδειξη είναι παιδιά
όπως ο Τζόλης, ο Τσιμίκας και ο Γιακουμάκης.
Γνωρίζοντας
τι παίκτες παράγει η δεξαμενή της χώρας
μας, θα έπρεπε να καταστρώσουμε το
ανάλογο πλάνο. Μετά από μία μόλις εβδομάδα
αγώνων, πολύ φοβάμαι ότι το βασικότερο
των συμπερασμάτων για την Εθνική ομάδα
είναι ότι πλάνο δεν υπάρχει και απλά
μας έριξε... χρυσόσκονη στα μάτια η
ισοπαλία με την Ισπανία που στηρίχθηκε
στην επίπονη μεν, αλλά σχετικά απλή δε,
προσήλωση στο να τρέξουμε και να καλύψουμε
τους χώρους μπροστά από την εστία μας.
Η απουσία συνολικού πλάνου (όχι μόνο
πώς θα αμυνόμαστε, αλλά και πώς θα κάνουμε
επίθεση) χρεώνεται, φυσικά, στον Φαν'τ
Σχιπ και στο επιτελείο του.
Αρκεί να δει
κανείς την τετράδα (τρεις μεσοεπιθετικοί
και φορ) που χρησιμοποίησε στα δύο
επίσημα ματς ο Ολλανδός τεχνικός για
να καταλάβει την απουσία προσήλωσης σε
μία συγκεκριμένη συνταγή. Μάλιστα, ήρθε
και το φιλικό παιχνίδι με την Ονδούρα
ενδιάμεσα για να τονίσει ακόμη περισσότερο
αυτό το συμπέρασμα. Στη συγκεκριμένη
αναμέτρηση, ο Παυλίδης λειτούργησε
εξαιρετικά ως κρυφός φορ πίσω από τον
Γιακουμάκη σημειώνοντας δύο γκολ και
χθες προωθήθηκε στην κορυφή. Με μία
λέξη: ακατανόητο.
Προχωρώντας
λίγο παραπάνω την σκέψη μου θα επικαλεστώ
το παράδειγμα της διαχείρισης του
Χρήστου Τζόλη από τον Φαν'τ Σχιπ. Πέρα
από τις συγκεχυμένες ιδέες του καταδεικνύει
και την έλλειψη πίστης σε αυτό που
επιδιώκει να παίξει η Εθνική. Ο νεαρός
επιθετικός του ΠΑΟΚ, που είναι σε κακό
φεγγάρι στις εκτελέσεις του, βρέθηκε
πολύ εύκολα στην βασική ενδεκάδα της
Εθνικής μετά από μία απλά θετική παρουσία
κόντρα στην Ισπανία για 45 λεπτά και
επίσης πολύ απλά βγήκε από αυτή χθες
στο ημίχρονο. Η εμφάνισή του δεν είχε
καμία σχέση με αυτές που μας έχει
συνηθίσει στην Τούμπα και άλλα γήπεδα
με την «ασπρόμαυρη» φανέλα, αλλά,
ειλικρινά, αναρωτηθείτε ποιες τελικές
είχε η Εθνική χθες από την ώρα που
αποχώρησε από το παιχνίδι ο 19χρονος
άσος; Η αντικατάστασή του έμοιαζε σαν
«τιμωρητική» πράξη επειδή δεν σκόραρε
και σίγουρα με αυτό τον τρόπο δεν
εξελίσσεται ένας νεαρός παίκτης που
τώρα διαμορφώνει χαρακτήρα.
Αν δεν
λειτουργήσει με όρους συλλόγου δεν θα
γίνει αξιόπιστη η Εθνική
Επικαλέστηκα
τα παραπάνω παραδείγματα για να καταδείξω
το, κατά την ταπεινή άποψή μου, βασικό
πρόβλημα της Εθνικής: δεν έχει σταθερές
ως ομάδα και αυτό συμβαίνει γιατί δεν
λειτουργεί με όρους συλλόγου, που για
όσους θυμούνται τις εποχές Ρεχάγκελ
και Σάντος ήταν η βασική αιτία που η
Εθνική πήγε και διακρίθηκε σε μεγάλες
διοργανώσεις. Ο Ολλανδός τεχνικός
πιστώνεται την ανανέωση του ρόστερ της
Εθνικής, το γεγονός ότι έκανε άνοιγμα
σε παιδιά από το εξωτερικό και έριξε
τον μέσο όρο ηλικίας, ωστόσο, αυτή η
προσπάθεια δεν έχει εξελιχθεί. Η Εθνική
δεν έχει αποκτήσει κορμό, δεν έχει μία
βασική ενδεκάδα στην οποία απλά ανά
παιχνίδι θα γίνονται μία-δύο προσθαφαιρέσεις,
δεν δουλεύει με τρόπο που απαιτείται για να
αποκτήσει ομοιογένεια και αυτοματισμούς.
Ακόμη και
στα μετόπισθεν που θεωρητικά στα δύο
πρώτα ματς έχει στηριχθεί στους ίδιους
παίκτες (με μόνη διαφοροποίηση την
επιστροφή του Γιαννούλη χθες που δεν
ήταν διαθέσιμος στο ματς με τους
Ισπανούς), κάποιες επιλογές προέκυψαν
ξαφνικά την τελευταία στιγμή. Ο Μπακάκης
κλήθηκε επειδή τραυματίστηκε ο Χατζηδιάκος
και ο Τζαβέλλας ίσως να μην ήταν στην
αποστολή αν ο Παπασταθόπουλος και ο
Μανωλάς ήταν θετικοί να επιστρέψουν
άμεσα. Παρεμπιπτόντως αν τελικά πούνε
ναι τι θα γίνει; Θα αλλάξει και το δίδυμο
των κεντρικών αμυντικών της Εθνικής;
Ο Φαν'τ Σχιπ
θα πρέπει όλα τα παραπάνω να τα σκεφτεί
πολύ σοβαρά τώρα που ακόμη δεν είναι
τόσο αργά για να λέμε ότι χάσαμε το τρένο
κι αυτής της πρόκρισης και να δει πώς
θα παρουσιάσει ένα σύνολο με σταθερές
σε όλες τις ζώνες. Επίσης, πρέπει να
τσεκάρει καλά τις επιλογές του και με
βάση τις ανάγκες κάθε αγώνα. Μοιάζει
παράλογο να κάνει τόσο εκτεταμένο
ροτέισιον στους μεσοεπιθετικούς και
από αυτό να λείπει ο πολύ φορμαρισμένος
Πέλκας, ειδικά όταν υπάρχει απέναντί
μας μία καλά οργανωμένη άμυνα.
Και επιτέλους,
ας εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο να
καλέσει και τον Κίτσιου. Το να παίζει ο
Μαυρίας δεξιός οπισθοφύλακας, όντας,
μάλιστα, απενεργοποιημένος στην Ομόνοια,
απλά τον εκθέτει...
