Ανεξαρτήτως του ποια θεωρεί ο καθένας ως τη βασικότερη εξήγηση της εικόνας και τελικά του αποτελέσματος του ΠΑΟΚ στο χθεσινό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει αυτό που εμφανίζει η ομάδα του Αμπέλ Φερέιρα σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Αδυναμία να «χτίσει» παιχνίδι από τον άξονα με κάθετο ποδόσφαιρο. Αν δεν υπήρχε και ο Γιόσιπ Μίσιτς κάθε κάθετη πάσα θα αποτελούσε λόγο... πανηγυρισμών.
Γι' αυτό ο ΠΑΟΚ επιδόθηκε και χθες σε γεμίσματα προς την αντίπαλη περιοχή χωρίς νόημα, ειδικά βάσει του δεδομένου ότι ο αντίπαλος του για μία ακόμη φορά κυριάρχησε στον αέρα. Ποιος θα μπορούσε να απειλήσει με αυτόν τον τρόπο από τους αυτούς που άρχισαν το παιχνίδι πέραν των δύο στόπερ και του Μάτος; Δημιουργικά πάει στα πλάγια περισσότερο από ανάγκη παρά από επιλογή, ακριβώς γιατί οι παίκτες του άξονα του δεν τον βοηθούν όσο το χρειάζεται. Με τον Γιαννούλη όμως εκτός, τον Μάτος και τον Λημνιό σε μέτρια μέρα, ο ΠΑΟΚ δεν βρήκε ούτε με αυτόν τον τρόπο δημιουργία φάσεων που θα τον καθιστούσαν πραγματικά απειλητικό. Ο ΠΑΟΚ είχε δύο όλα κι όλα εύστοχα γεμίσματα σε συνολικά 17 προσπάθειες (Μάτος 0/5, Βιεϊρίνια 1/4, Μίσιτς 1/4) ενώ έμεινε για δεύτερη μόλις φορά φέτος στην Τούμπα χωρίς τελική με κεφαλιά. Η πρώτη ήταν στο ντέρμπι με την ΑΕΚ.
Το «back to back» αρνητικό ρεκόρ με τον Ολυμπιακό
Γενικότερα πάντως, δεν απαιτείται ιδιαίτερη ανάλυση για το ότι ο ΠΑΟΚ ήταν χθες ακίνδυνος επιθετικά. Στατιστικά περιορίστηκε στις επτά τελικές ισοφαρίζοντας τη χειρότερη φετινή επίδοση του. Την ίδια είχε σημειώσει στο αντίστοιχο παιχνίδι της κανονικής περιόδου με τον Ολυμπιακό, που έληξε με το ίδιο σκορ (0-1).
Στα μετόπισθεν έκανε τα περισσότερα φάουλ από κάθε άλλο φετινό παιχνίδι του στο Πρωτάθλημα. Είχε 21, ένα παραπάνω από τα εκτός έδρας ματς με Ατρόμητο και Άρη στην κανονική περίοδο. Επιπλέον ο ΠΑΟΚ ισοφάρισε χθες τη μικρότερη επίδοση κλεψιμάτων του στο φετινό Πρωτάθλημα, έχοντας 13 όσα και στο εντός έδρας παιχνίδι με την Ξάνθη.
