Εύχεσαι, ελπίζεις, ονειρεύεσαι. Αλλιώς δεν ζεις. Και παλεύεις για να υλοποιήσεις ό,τι ευχήθηκες, ό,τι ονειρεύτηκες. Αλλιώς δεν έχει νόημα η ζωή σου.
Σημασία έχει για ποιον λόγο πιστεύεις ότι υπάρχεις. Ποιοι είναι οι στόχοι σου. Τι ζητάς από τη ζωή. Και ποιους τρόπους επιλέγεις για να ικανοποιήσεις τις επιθυμίες σου. Αυτό κάνει τη διαφορά από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Ημέρες της αγάπης, Χριστούγεννα. Ημέρες προβληματισμού για τον δρόμο που έχει πάρει η ανθρωπότητα. Αν είσαι άνθρωπος με αξίες, με αρχές, άνθρωπος με ποιότητα, δεν γιορτάζεις. Θρηνείς. Αλλά δεν παύεις να ελπίζεις. Δεν παύεις να εύχεσαι ένα καλύτερο, πιο ανθρώπινο, μέλλον. Δεν παύεις να ονειρεύεσαι. Δεν παύεις να δίνεις τη δική σου μάχη κι ας ξέρεις ότι είσαι πολύ μικρός για να αλλάξεις τον κόσμο. Πιστεύεις και δεν έχεις άδικο ότι κάποια στιγμή μπορεί να γίνει κι αυτό αν εσύ αλλάξεις. Κι αν οι “εσύ” γίνουν πολλοί. Αν γίνουν περισσότεροι από τους “άλλους”.
Αυτή η προσωπική μάχη είναι που έχει αξία. Αυτή κρατά ήσυχη τη συνείδησή σου. Αυτή δίνει και το καλό παράδειγμα.
Αγάπη και αλληλεγγύη διδάσκεσαι από την πρώτη μέρα που βλέπεις το φως του ήλιου. Ομως, η αγκαλιά της μάνας, η στοργή του πατέρα, οι διδαχές του σχολείου και της (όποιας) θρησκείας βρίσκουν πρόσφορο έδαφος μόνο αν εσύ έχεις τη σοφία να αφομοιώσεις το νόημά τους. Αν θέλεις και αν μπορείς να γίνεις Ανθρωπος. Αν όχι, πας με τους “άλλους”. Εκείνους που κάνουν τον κόσμο χειρότερο και τον εαυτό τους δυστυχισμένο. Δέσμιο του μίσους, της απληστίας, της ζηλοφθονίας, της αλαζονείας.
Χριστούγεννα και όλοι αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχηθούμε για εμάς και τους δικούς μας “Χρόνια Πολλά με Υγεία”. Θέλουμε να ζήσουμε πολύ και να είμαστε σωματικά υγιείς. Αυτό ζητάμε από τον (όποιο) Θεό ή από την Θεά Τύχη. Το να ζήσουμε ποιοτικά και το να είμαστε πνευματικά υγιείς το αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα. Οχι απαραίτητα γιατί έχουμε πάρει συνειδητά την απόφαση ότι είναι καθαρά προσωπική υπόθεσή μας, αλλά γιατί δεν μας περνάει καν από το μυαλό ότι αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Οτι αυτό είναι που έχει αξία. Οτι αυτό είναι που θα μας προσφέρει ευτυχία.
Αλήθεια, ξέρουμε τι σημαίνει ευτυχία; Μας το εξήγησε ο Αριστοτέλης στα “Ηθικά Συγγράμματά” του. Διακρίνει την ευτυχία, η οποία μπορεί να είναι προϊόν τύχης και πρόσκαιρη (ευ+τύχη= καλοτυχία) από την ευδαιμονία, η οποία συνδέεται με τη διαβίωση και τη δράση του ανθρώπου σύμφωνα με τις ηθικές αρετές και τη λογική. Ευτυχία, λοιπόν, μπορεί να τύχει να έχουμε σε κάποιες στιγμές, η ευδαιμονία, όμως, είναι το αγαθό που θα κατακτήσουμε μόνιμα με τον δικό μας τρόπο ζωής, με τη δική μας νοοτροπία, με τις δικές μας πράξεις.
Χριστούγεννα και, πριν καταφύγουμε πάλι στα καθιερωμένα, με τις κλασικές χωρίς ουσία ευχές, ας αναλογιστούμε ποιες είναι οι πράξεις μας. Πώς ζούμε. Τι σκεφτόμαστε, τι κάνουμε, ποιες είναι οι προτεραιότητές μας, ποιες είναι οι αξίες μας. Κι αν νιώσουμε ότι χρειαζόμαστε κάποια βοήθεια, ας ζητήσουμε από τον Αη Βασίλη (τον καλό εαυτό μας δηλαδή) να μας φέρει λίγη λογική. Λίγη ανθρωπιά...
Καλά Χριστούγεννα, καλή φώτιση...
