Η Ιταλία είναι μια πολύ πιο οργανωμένη χώρα από την Ελλάδα. Βίωσε ένα δράμα χωρίς προηγούμενο κατά την πρώτη φάση της πανδημίας του κορωνοϊού, όταν περισσότεροι από 35.000 Ιταλοί έχασαν τη ζωή τους.
Ηταν από τις πρώτες χώρες της Δύσης που αντιμετώπισαν την πανδημία και, συνεπώς, είχε πλεονέκτημα στον σχεδιασμό για την μετά το lockdown κατάσταση.
Οι Ιταλοί έζησαν από πρώτο χέρι τη ραγδαία εξάπλωση του ιού, βίωσαν τη δραματική αύξηση του αριθμού των νεκρών, έχουν χαραγμένες στη μνήμη τους τις εικόνες από τα φέρετρα και από τη μεταφορά τους.
Οι πολίτες έγιναν πιο πειθαρχημένοι, η κυβέρνηση πιο... σοφή, αφού είχε την εμπειρία για να προετοιμαστεί καλύτερα ενόψει του δεύτερου κύματος της πανδημίας, για το οποίο προειδοποιούσε από τα μέσα Σεπτεμβρίου ότι είναι πιθανό να φέρει και πάλι τη χώρα αντιμέτωπη με μια πολύ μεγάλη έξαρση του ιού.
Από τα μέσα Σεπτεμβρίου ανοίξανε κλινικές μόνο για covid 19, έβαλαν ως ύψιστη προτεραιότητα να μην πιαστούν στον ύπνο, από το βορρά ως το νότο οι υγειονομικές τους εγκαταστάσεις τεστάρανε τα σχέδια έκτακτης ανάγκης.
Δύο μήνες μετά, ο ιταλικός νότος... φλέγεται. Η πανδημία δεν βρίσκεται απλά σε έξαρση και πάλι στην Ιταλία. Αρχίζει να (ξανα)χτυπάει κόκκινο. Η μετάδοση του ιού είναι εκτός ελέγχου.
Απελπισμένοι ασθενείς, ελπίζοντας ότι θα βρεθεί ένα κρεβάτι νοσηλείας γι' αυτούς στο νοσοκομείο -κι αν χρειαστεί μια θέση σε ΜΕΘ, περιμένουν μέσα στο αυτοκίνητό τους με μια φιάλη οξυγόνου που τους προμηθεύουν οι νοσηλευτές για να τους βοηθήσουν, ενώ γιατροί και νοσοκόμοι λένε ότι τα νοσοκομεία τους είναι στο χείλος της κατάρρευσης.
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, με πολύ σοβαρά προβλήματα στην Θεσσαλονίκη, με κατηγορίες να εκτοξεύονται -δικαίως σε πολλές περιπτώσεις- για αδράνεια, ανύπαρκτη προετοιμασία για το δεύτερο κύμα, εγκατάλειψη του συστήματος υγείας, τα νοσοκομεία μας πιέζονται μεν, αντέχουν δε.
Και, δόξα τω Θεώ, εικόνες σαν την Ιταλία δεν βλέπουμε -και να μην χρειαστεί να δούμε...
Οι συγκρίσεις δεν είναι για κανέναν... κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ομως, όταν συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν στην Ιταλία -κι αλλού στην Ευρώπη- εμείς εδώ δεν νομιμοποιούμαστε να ξεσηκώνουμε τον κόσμο, σε μια περίοδο, μάλιστα, που πρέπει όσοι μπορούν, με όποιον τρόπο μπορούν, να βάλουν πλάτη για να μην χάσουμε τον πόλεμο με την πανδημία...
Η επιδίωξη, όπως είπε σήμερα ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας, Ηλίας Μόσιαλος, δεν είναι να γεμίσουμε την Ελλάδα με ΜΕΘ, αλλά να κάνουμε τα πάντα για να μην τις χρειαζόμαστε.
Τι σημαίνει αυτό; Μα, να προστατευτούμε, να λάβουμε μέτρα, να τα τηρήσουμε. Οχι να εκτεθούμε, να προσβληθούμε, να νοσήσουμε, να χρειαστούμε νοσοκομειακή περίθαλψη, ή, ακόμη χειρότερα, νοσηλεία σε ΜΕΘ.
Αυτός ο διαβολοϊός δεν είναι εύκολος αντίπαλος, ούτε θα νικηθεί απ' όποιον έχει πολλά κρεβάτια στις ΜΕΘ και πολλά λεωφορεία, μετρό, τραμ.
Βλέπετε τι γίνεται κι εκεί που έχουν...
Ο μόνος, πραγματικά πολύ σοβαρός, λόγος για τον οποίο νομιμοποιούμαστε και δικαιούμαστε να εγκαλούμε την ελληνική κυβέρνηση, είναι γιατί αυτά τα αυστηρά μέτρα που πήρε το τελευταίο δεκαήμερο, δεν τα είχε αποφασίσει -και επιβάλλει- από τις 23-24 Οκτωβρίου.
