Καλὴν …ημέραν ἄρχοντες κι ἂν εἶναι ὁρισμός σας,
Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει.
Ἐν τῷ σπηλαίῳ τίκτεται, ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων,
οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται, χαίρει κι ἡ φύσις ὅλη…
Χρόνια σας Πολλά φίλτατες και φίλτατοι. Και κυρίως, Καλά!
Κι όπως έλαμψε το Άστρο στον ουρανό της Βηθλεέμ, ας λάμψει η ελπίδα μας για αύριο με υγεία! Παρεμπιπτόντως, το Άστρο της Βηθλεέμ έλαμψε κι εφέτος μετά από εκατοντάδες. Θα λάμψει πάλι, μετά από επίσης, κάποιες εκατοντάδες χρόνια. Το γεγονός προσεγγίζεται ως φαινόμενο του από αστρονομικής πλευράς. Δεν είναι ορατό συχνά. Από θρησκευτικής, αυτό ήταν το Άστρο το οποίο – σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ματθαίο - οδήγησε τους τρεις Μάγους στη Φάτνη του Κυρίου…
Ουσιαστικά η λάμψη του ταυτισμένου, κατά την Ορθοδοξία. με την Γέννηση Του Κυρίου, Άστρου αυτού είναι στην ψυχή μας. Από την ένταση του καθορίζεται του καθενός κάθε σκέψη και πράξη!
«Οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται, χαίρει κι ἡ φύσις ὅλη»… Μέχρι και πέρυσι, ναι. Εφέτος; Όχι. Η στέρηση (για το καλό μας βεβαίως, βεβαίως) της προσευχής και του κεριού σε κάθε εκκλησιά, της αγκαλιάς με προσφιλή πρόσωπα, της πνευματικής ανάπαυσης και της ψυχικής χαλάρωσης… Όλες αυτές οι πρωτόγνωρες στερήσεις (για το καλό μας… Με την καλή έννοια) δεν αφήνουν περιθώρια μήτε για την αγαλλίαση των ουρανών, μήτε για τη χαρτά της φύσης.
Μάστιγα είναι και θα περάσει. Κατάρα είναι! Σπέρνει το θάνατο απ’ όπου περνά. Και δυστυχώς βρίσκει μπροστά συνεχώς ανοικτές πόρτες απανταχού της γης. Κλείνουν πίσω της με θρήνο και σπαραγμό για την απώλεια χιλιάδων ψυχών…
Φταίμε όλοι! Πολιτείες και πολίτες. Δε χωρά κουβέντα!
Είμαστε σε Παγκόσμιο Πόλεμο. Με πρωτοφανείς αριθμούς θυμάτων σε αμάχους! Και με μπροστάρηδες πολεμιστές τους υγειονομικούς. Καταφύγια στα σπίτια μας. Προστασία μας οι αποστάσεις κι οι μάσκες…
Οι παππούδες κι οι γιαγιάδες γνωρίζουν τι θα πει πόλεμος. Ένιωσαν στο πετσί τους την αμείλικτη σκληρότητα του. Όσοι δεν προσέχουμε, εξωθούμε όσους επέζησαν από τον προηγούμενο Παγκόσμιο, να μην ζήσουν σε αυτόν. Καλύτερα να στερηθούμε τώρα την ζωογόνο αγκαλιά τους, παρά να στερηθούμε αυτούς μετά.
Αγκαλιά… Η ντοπαμίνη ή «ορμόνη της ευτυχίας» όπως λέγεται, ενεργοποιείται μέσα από την τρυφερή επαφή της αγκαλιάς. Επηρεάζει τον οργανισμό μας θετικά. Ανεβάζει την ψυχική μας διάθεση. Μέχρι που λένε, πως είναι το καλύτερο φυσικό, αντικαταθλιπτικό! Αυτή μας λείπει. Μας λείπει πολύ.
Που θα πάει; Θα έρθει αργά ή γρήγορα η επιστροφή στην κανονικότητα. Θα έχουμε ανοικτά γήπεδα. Θα ξετινάξουν οι φίλαθλοι από τις ψυχές τους την κατάθλιψη από τα κλειστά γήπεδα. Θα βρεθούμε με φίλους. Θα πιούμε το καφεδάκι μας. Θα απολαύσουμε το ουζάκι μας. Θα ξαναγίνουμε κανονικοί άνθρωποι. Επιτέλους!
Κουράγιο. Ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός. Και που είστε; Η απαισιοδοξία είναι θέμα διάθεσης. Η αισιοδοξία είναι θέμα θέλησης. Να το θυμάστε αυτό. Όπως κι ένα άλλο. Ο αισιόδοξος εφευρίσκει τον τροχό, ο απαισιόδοξος τη ρεζέρβα. Δεν είναι δικά μας, έτσι;
Η ζωή λοιπόν, δεν τελειώνει. Συνεχίζεται. Τραβάμε την ανηφόρα μας. Με προσοχή, με προσευχή κι υπομονή. Α, και με μάσκες…
ΥΓ 1: Η γλώσσα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει !
ΥΓ 2: Ο Λευθέρης Αυγενάκης έσπειρε κεραυνούς. Θερίζει θύελλες…
ΥΓ 3: «Μέχρι τέλους»! Το είπε ο Ιβάν Σαββίδη. Το πράττει η ΠΑΕ ΠΑΟΚ!
