Έβλεπα χθες τα ρεπορτάζ με τον... πανηγυρικό τόνο για την έναρξη της Super League 2 αυτή την εβδομάδα και της Γ' Εθνικής το άλλο Σαββατοκύριακο και αναρωτιόμουν μήπως πραγματικά θα πρέπει να αισθανόμαστε ευτυχείς που, έστω και στα μέσα Νοεμβρίου, καταφέρνουμε στην Ελλάδα να έχουμε την εκκίνηση αυτών των ων πρωταθλημάτων.
Διότι, η αλήθεια είναι πως με τόσα προβλήματα, τόσες αναβολές, τόσα μπρος-πίσω, τέτοια αβεβαιότητα σχετικά με το ποιες από τις ομάδες θα καταφέρουν, τελικά, να αποδείξουν ότι διαθέτουν τα τυπικά -για τα ουσιαστικά ας μην το συζητήσουμε καλύτερα - προσόντα για να λάβουν μέρος, μπορεί και να είναι... επιτυχία που ξεκινάνε αυτά τα πρωταθλήματα.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Μιλάμε για πρωταθλήματα που οι περισσότερες από τις ομάδες που συμμετέχουν δεν θα είχαν καμία πιθανότητα να πάρουν την έγκριση για να λάβουν μέρος αν δεν υπήρχε μπόλικη διαλλακτικότητα, πολλές υποχωρήσεις, γενναίες... εκπτώσεις στα προαπαιτούμενα.
Έχουν συμβιβαστεί οι πάντες με αυτή την κατάσταση. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει περιθώριο για άλλου είδους προσέγγιση.
Το γνωρίζουν καλά όλοι οι εμπλεκόμενοι πως αν επιχειρήσουν να απαιτήσουν την τήρηση αυστηρών κριτηρίων η Super League 2 και η Γ' Εθνική ίσως να μην ξεκινήσουν ποτέ. Ή να ξεκινήσουν μεν αλλά με τις μισές, ίσως και λιγότερες ομάδες.
Γι' αυτό, προφανώς, και ο... πανηγυρικός τόνος στα ρεπορτάζ ενόψει της έναρξης αυτών των πρωταθλημάτων. Επειδή όλοι όσοι ασχολούνται καταλαβαίνουν πως το μείζον είναι, παρά τα όποια προβλήματα, να βρίσκεται πάντα ο τρόπος να ξεκινάνε. Είτε στα μέσα Οκτωβρίου, είτε στα τέλη Οκτωβρίου, ακόμα και στα μέσα Νοεμβρίου.
Φτάνει να ξεκινάνε...
