Καταθέσαμε χθες, μία σκέψη μας με επίκεντρο μία υπόθεση στο πλαίσιο του εφικτού. Εάν κι εφ’ όσον δεν έχανε ο ΠΑΟΚ – με τρόπο μάλιστα …ύποπτο κι άδικο – επτά βαθμούς τότε ακόμη και σε αυτήν την κατάσταση τώρα , θα ήταν διαφορετική ομάδα.
Εάν κι εφ’ όσον δεν τού αφαιρούσαν επτά βαθμούς τους οποίους κατέκτησε (καθώς περί κατάκτησης πρόκειται μετά από μάχες) στα γήπεδα (στην κανονική διάρκεια του Πρωταθλήματος) για λόγους έξω από τα γήπεδα. Και τούτο έχει σημασία… Θα είχε ήδη κατακτήσει την δεύτερη προνομιούχο θέση. Δίχως το υποθετικό σήμερα γεγονός να αποτελεί συγχωροχάρτι για την απώλεια – και κυρίως του τρόπου της – Πρωταθλήματος και Κυπέλλου αλλά (για να μην ξεχνιόμαστε) τον αποκλεισμό στο Γιουρόπα Λιγκ.
Επιμένουμε στον αποκλεισμό από το Γιουρόπα Λιγκ επειδή η πρόκριση – αυτό δεν είναι υπόθεση αλλά θέση μας – θα άλλαζε η ποιότητα κι η ποσότητα του ρόστερ του απερχόμενου Πρωταθλητή και Κυπελλούχου. Δεν αποκλείεται φυσικά, αύριο ή μεθαύριο, που λέει ο λόγος, ο ΠΑΟΚ να δικαιωθεί. Να επιστραφούν οι κατακτημένοι με μάχες στα γήπεδα, βαθμοί.
Εμείς δεν αναφερόμαστε βέβαια, σε αύριο ή μεθαύριο. Εμείς σε χθες και σήμερα αναφερόμαστε. Ξεκάθαρα. Κι έρχεται ο άλλος – από το διπλανό γραφείο – να εκφράσει την δική του άποψη. Δικαίωμα του. «Κι η ΑΕΚ θα μπορούσε», λέει, «να είχε ήδη κατακτήσει την με την ίδιο συλλογιστική, την δεύτερη προνομιούχο θέση». Πως; «Εάν κι εφ’ όσον δεν έκανε δυο τρία». Λέει αυτός. Πέντε, έξι, λέμε εμείς… «Λάθη αγωνιστικά στην διάρκεια της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου»!
Η ΑΕΚ έκανε λάθη. Τα πλήρωσε. Κι έχασε βαθμούς. Έτσι; Ο ΠΑΟΚ δεν έκανε. Πήρανε τους βαθμούς του με διάτρητες αποφάσεις κι… ύποπτες διαδικασίες. «Καλά, μία σκέψη έκανα ανάλογη της δική σου», επιμένει ο άλλος από το διπλανό γραφείο. Ανάλογη; Ουδέποτε είχαμε κι ουδέποτε θα έχουμε ακόμη και υποψία πρόθεσης να υπερασπιστούμε ή να κατηγορήσουμε μία ομάδα συγκρίνοντας την με άλλη αλλά… Δίχως και διάθεση αντιπαράθεσης με τον άλλον (από το διπλανό γραφείο, ντε)… είναι σαφές.
Η δική μας σκέψη δεν αναφέρεται σε λάθη του ΠΑΟΚ. Η σκέψη του άλλου αναφέρεται σε λάθη της ΑΕΚ. Ως εκ τούτου δεν έχει λογική οποιαδήποτε συμπόρευση των δύο απόψεων. Άλλο η μία και δη σε πλαίσιο εφικτού. Κι άλλο, η άλλη σε πλαίσιο ανέφικτου. Δεν διεκδικεί η ΑΕΚ δικαίωση με διόρθωση των δικών της αγωνιστικών λαθών τα οποία αυτή εύλογα, πλήρωσε.
Ο ΠΑΟΚ διεκδικεί δικαίωση με διόρθωση λαθών εξωαγωνιστικών … τρίτων τα οποία όμως, αυτός παράλογα πλήρωσε.. Τι κάνει νιάου, νιάου στα κεραμίδια; Τονίζουμε πάντως, πάλι… Εξηγιόμαστε ουσιαστικά, για να μην παρεξηγιόμαστε πως δεν έχουμε αντιπαράθεση με την ΑΕΚ. Προς Θεού, δηλαδή. Με τον άλλον – του διπλανού γραφείου – είχαμε. Προσέξτε δε, τον χρόνο του ρήματος: Είχαμε αόριστος. Δεν έχουμε. Δεν το είπε αλλά… Το διαισθανθήκαμε έντομα πως συμφώνησε με την δική μας σκέψη κι ουχί με την δική του… Το πήγαμε και παρακάτω. Συμφωνήσαμε πως όσο κι εάν ακούγεται υπερβολικό, ο ΠΑΟΚ επιχειρεί, να κατακτήσει στα πλέι οφ δεύτερη φορά (την είχε κατακτήσει πρώτη στην κανονική διάρκεια)…
Την δεύτερη προνομιούχο θέση του τρέχοντος Πρωταθλήματος! Α, και που είστε; Μην μας παρεξηγήσετε, για την επιμονή μας στην σκέψη αυτή. Θέμα τάξης είναι. Δεν είναι οτιδήποτε θέμα. Κυρίως δε, δεν είναι θέμα λείανσης των οξειών γωνιών στα… συναισθήματα των φίλων του «δικέφαλου» για την ομάδα τους. Ξεκάθαρα. Γι’ αυτές τις οξείες γωνίες ο ΠΑΟΚ ως ομάδα (προπονητές και παίκτες) και μόνον αυτός βαθιά ευθύνεται. Ξεκάθαρα επίσης.
