Ξεκίνημα στο νέο πρωτάθλημα με τους φίλους του αθλήματος να ελπίζουν, συγχρόνως και να εύχονται ότι θα δουν κάτι διαφορετικό από αυτό που υποχρεώθηκαν να ανεχτούν την τελευταία τριετία. Στη διάρκεια της οποίας είχαν επί μονίμου βάσεως την πικρή γεύση μιας χαλασμένης ποδοσφαιρικής κονσέρβας (προϊόν παραγωγής παράγκας). Μη μου πείτε ότι ξεχάσατε τις αναρίθμητες «ζωγραφιές» των ορκισμένων ρέφερι, που στα δύσκολα δεν δίσταζαν να προκαλέσουν απροσχημάτιστα την κοινή γνώμη, πραγματοποιώντας χειρουργικές επεμβάσεις άνευ αναισθητικού (κορυφαία παράσταση με το δίδυμο Παπαπέτρου – Τσαγκαράκη).
Στο ίδιο μήκος βέβαια κινήθηκαν όλα τα θεσμικά όργανα όπως η ΕΠΟ του «δικού μας» (!) Γραμμένου και η διαβόητη αθλητική δικαιοσύνη των επιλεκτικών πειθαρχικών διώξεων και των προκάτ αποφάσεων. Σήμερα «αρχίζει το ματς» όπως θα έλεγε και ο Κελαηδόνης και ως εκ τούτου μια ματιά στο έτσι κι αλλιώς ρευστό σκηνικό γιατί ακόμη είναι πολύ νωρίς, έχει την αξία του, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι μπορεί να διαβεβαιώσει για ασφαλείς προβλέψεις και πιθανολογήσεις. Για το που θα καθίσει δηλαδή τελικά η μπίλια.
Σαφέστατα το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην πρώτη πεντάδα και στις όποιες διαφοροποιήσεις αναμένονται να προκύψουν, βάση των μεταγραφών ενίσχυσης που έγιναν. Ξεκινώντας από το θεωρούμενο βασικό – για πολλούς και γνωστούς λόγους – φαβορί τον Ολυμπιακό ή αλλιώς την ομάδα του δημοσίου και της εύνοιας, μπορούμε να πούμε ότι διατήρησε σχεδόν ολόκληρο το βασικό κορμό του, καθώς και για τρίτη χρονιά τον προπονητή του. Ο Μαρτίνς αυτή τη στιγμή είναι ο μακροβιότερος κόουτς της ιστορίας των ερυθρολεύκων. Ο περσινός πρωταθλητής λοιπόν προχώρησε σε κάποιες μικρού ενδιαφέροντος μεταγραφές, θεωρώντας ότι η ψαλίδα από τους υπόλοιπους δεν έκλεισε και ως εκ τούτου δεν χρειαζόταν να «ματώσει»« το αφεντικό. Ο Μασούρας επιστρέφει με το ξεκίνημα του πρωταθλήματος και αναμένεται πολύ σύντομα να προστεθεί στο ρόστερ και ο έμπειρος Βατσλίκ.
Εδώ θα πρέπει να υπολογιστεί η παρασκηνιακή παντοδυναμία των ερυθρολεύκων με την απόλυτη στήριξη της διαιτησίας αλλά και της σημερινής Κυβέρνησης (Αυγενάκης). Η ΑΕΚ αυτή τη φορά περιέργως επιδόθηκε σε ένα αγωνιστικό σαφάρι που στοίχισε και την ανέδειξε να τερματίζει πρώτη σε ότι έχει σχέση με τον αριθμό των νεοαποκτηθέντων. Ο Μελισσανίδης έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσει στην αναμόρφωση της εικόνας της, ώστε να μην επαναληφθεί το περσινό χάλι. Αραούχο, Ανσαριφάρντ, Αμραμπάτ και Τσούμπερ μπροστά μαζί με τον τραυματία αυτή τη στιγμή Γκαρσία, τους Γαλανόπουλο, Λε Ταλέκ και Μάνταλο στον άξονα και με μια νέα στην κυριολεξία άμυνα με τους Στάνκοβιτς, Τζαβέλλα, Βράνιες και Χατζησαφί, δείχνει πως είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει φέτος πολλά πράγματα. Δεν θα ήταν ρίσκο να διακινδυνεύσουμε την άποψη ότι θα δούμε μια τελείως διαφορετική Ένωση αυτή τη χρονιά.
Εδώ να υπενθυμίσουμε ότι η «σιγανοπαπαδίτσα» έχει διασφαλισμένη την απόλυτη επιρροή της στην ΕΠΟ. Περνώντας στον Παναθηναϊκό η παρουσία ενός σοβαρού και πετυχημένου τεχνικού (Γιοβάνοβιτς) είναι το πρώτο θετικό στοιχείο. Το οποίο βέβαια συνοδεύτηκε και με κάποιες λίγες αλλά πολύ αξιόλογες μεταγραφικές κινήσεις. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν ο Παλάσιος, ο Λούντκβιστ, ο Βιτάλ, ο Μπρινιόλι, αλλά και ο Κώτσιρας. Για πολύ ψηλά δεν τους βλέπουμε τους πράσινους, νομίζουμε όμως ότι θα παρουσιάσουν βελτιωμένη εικόνα. Άφησα τελευταίους τους δύο εκπροσώπους της πόλης μας.
Για τον ΠΑΟΚ θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως αν προχωρούσε στην απόκτηση ενός επιτελικού από το πάνω ράφι, έστω και με αυτές τις λίγες άλλες κινήσεις που έκανε αλλά με την κεκτημένη ταχύτητα των μεγάλων διακρίσεων κι έναν ικανό προπονητή που μπορεί να πάρει το 150% από τους παίκτες του, πως έχει κάποιο λόγο να φιλοδοξεί την πρωτοκαθεδρία. Μένει ως εκ τούτου ως υποψήφιος στην διεκδίκηση. Το ίδιο θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε και να υποστηρίξουμε για τον Άρη. Το ρόστερ του οποίου και η εντυπωσιακή ενίσχυση του, του δίνει ασφαλώς αυτό το δικαίωμα.
ΥΓ: Χαμός στο ίσιωμα, χαλασμός για το τίποτα. Άνω - κάτω η επικαιρότητα που προκάλεσε πραγματικό σεισμό και όλο αυτό γιατί συνέφαγαν οι πρόεδροι δύο ομάδων. Τι σημασία έχει αν ήταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Θόδωρος Καρυπίδης, οι αυτοκόλλητοι που δεν έκρυψαν ποτέ τον «ποδοσφαιρικό τους έρωτα», τον οποίο διατηρούν και δεν χάνουν την ευκαιρία να τον επιδεικνύουν τακτικότατα. Άλλωστε να μην ξεχνάμε πως ο ηγέτης των κιτρίνων πριν αναλάβει τον Άρη ήταν οπαδός και μάλιστα ένθερμος του Ολυμπιακού, κυκλοφορώντας στο χωριό του με φόρμες των ερυθρολεύκων και διατηρώντας σουίτα στο Φάληρο.
Ουδέν μεμπτόν όπως κατέθεσε και έμπειρος ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ (!) τόσο στις σχέσεις, όσο και στο προχθεσινό δείπνο. Οι δύο άνδρες δεν κρύβουν τις «όποιες» σχέσεις τους. Εκείνοι που κρύβουν το ρόλο τους και τα συναισθήματα τους, είναι μερικοί από το χώρο της ενημέρωσης, που βρίσκουν πολύ καλές ευκαιρίες για να βγάζουν μεγάλο μεροκάματο, ανταγωνιζόμενοι σε μια προσπάθεια να προσφέρουν υπηρεσίες κατά περίσταση. Και κάτι ακόμη τελευταίο. Τους δύο άνδρες συνδέει η πολύ σημαντική εμπειρία να έχουν στην δούλεψη τους – να είναι αφεντικά δηλαδή – του ποδοσφαιρικού αδάμαντα που ακούει στο όνομα Ραούλ Μπράβο.
