Εκατό τριάντα χρόνια ζωής και ένδοξης ιστορίας συμπλήρωσε την Κυριακή (11/12) η Αρσεναλ, ο ποδοσφαιρικός κολοσσός του Λονδίνου που εξακολουθεί να πορεύεται πιστή σε ιδανικά και αξίες, αντίθετα με τα όσα επιτάσσει η σημερινή «σκληρή» πραγματικότητα των «πετροδόλαρων» και του χορού των δισεκατομμυρίων.
Πίσω στο 1886 η Αρσεναλ έκανε τα πρώτα της βήματα, αποτελώντας ιδέα του Ντέιβιν Ντάνσκιν, που εργαζόταν σε εργοστάσιο του Γούλγουιτς. Η ιδέα του πήρε σάρκα και οστά στις 11 Δεκεμβρίου.
Η ομάδα «βαφτίστηκε» Dial Square, δανειζόμενη το όνομά της από το εργοστάσιο που βρισκόταν στις νότιες όχθες του Τάμεση. Σύντομα μετονομάστηκε σε Royal Arsenal, ενώ το 1891, που έγινε επαγγελματικός σύλλογος, μετονομάστηκε σε Woolwich Arsenal, ονομασία που απέβαλλε το 1914, κρατώντας μόνο το Arsenal. Από το 1919 που προβιβάστηκε, δεν υποβιβάστηκε ποτέ ξανά, κατέχοντας το ρεκόρ της πιο μακροχρόνιας συμμετοχής στην πρώτη κατηγορία. Από τότε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, με την Αρσεναλ να μετρά μεγάλες επιτυχίες, αλλά και «τρανταχτές» αποτυχίες.
Το «ορόσημο» Βενγκέρ
Αναμφίβολα, όμως, ορόσημο για τη πορεία του συλλόγου αποτέλεσε η πρόσληψη του Αρσέν Βενγκέρ στο τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας, ο οποίος ανέλαβε το 2006 με τους φιλάθλους να αναρωτιούνται ποιος είναι ο παντελώς άγνωστος Αλσατός τεχνικός, που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Τζορτζ Γκράχαμ, ο οποίος κατέκτησε το Λιγκ Καπ, δύο Πρωταθλήματα, δύο νταμπλ Κυπέλλων και Λιγκ Καπ, αλλά και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων.
Με τον Βενγκέρ στο τιμόνι της η Αρσεναλ γνώρισε μεγάλες στιγμές δόξας και καθιερώθηκε για πρώτη φορά ως ένας από τους καλύτερους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Σε μια δεκαετία κατέκτησε δις το νταμπλ, δύο Κύπελλο Αγγλίας και ένα Πρωτάθλημα, ενώ στην Ευρώπη έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 2002 και του Champions League το 2006.
Το αήττητο Πρωτάθλημα του 2004, οι «Invincibles» και η σύγκριση με το σήμερα
Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες όλων των εποχών στην Αγγλία, αλλά και γενικότερα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν είναι άλλη από την κατάκτηση της Premier League του 2004 από την Αρσεναλ. Επίτευγμα, το οποίο απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη σημασία, λόγω του γεγονότος πως ήρθε χωρίς ήττα για τους «κανονιέρηδες». Κάτι που συνέβη για πρώτη φορά από κάποια αγγλική ομάδα, έπειτα από την Πρέστον που είχε πετύχει κάτι ανάλογο τη σεζόν 1888-1889! Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό πως από τον Μάιο του 2003 έως και τον Οκτώβριο του 2004, συμπληρώθηκαν 49 ματς δίχως ήττα για τους Πρωταθλητές εκείνης της εποχής, που μέτρησαν 36 νίκες και 13 ισοπαλίες, αποκτώντας το προσωνύμιο «Invincibles».
Οι φίλοι της, αναμφίβολα, αναπολούν εκείνη τη χρονιά και την επιτυχία, αλλά είναι δεδομένο πως κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο να επαναληφθεί τη σήμερον ημέρα στην Premier League, όχι μόνο από την Αρσεναλ, αλλά από οποιαδήποτε ομάδα του αγγλικού Πρωταθλήματος. Το πλέον ανησυχητικό για την Αρσεναλ, όμως, είναι το γεγονός πως από τότε οι «κανονιέρηδες» απέχουν από την κορυφή της Premier League.
Μπορεί κάποιες χρονιές η Αρσεναλ να «ακούμπησε» στην κορυφή, να έμεινε εκεί για αρκετές αγωνιστικές, αλλά δεν κατάφερε ποτέ ξανά να κατακτήσει το Πρωτάθλημα.
Οι φίλοι της δεν έχουν κρύψει την απογοήτευσή τους για την πορεία της αγαπημένης τους ομάδας, αφού κάθε χρονιά έκτοτε ξεκινά με μεγάλες προσδοκίες, όμως κάθε χρόνο κάτι της λείπει, με αποτέλεσμα να ανακαλύπτει συνεχώς τρόπους να αποτυγχάνει.
Αρσέν Βενγκέρ: Από την αγάπη στο μίσος!
Αν και ο Αρσέν Βενγκέρ είναι πλέον ο μακροβιότερος προπονητής στον πάγκο αγγλικής ομάδας, αλλά και ένας από τους μακροβιότερους σε όλη την Ευρώπη, έχοντας συμπληρώσει 20 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στον πάγκο της, γνωρίζει για πρώτη φορά τόσο έντονη αμφισβήτηση.
Η «έκρηξη» της αγανάκτησης των οπαδών της Αρσεναλ ήρθε στο αποκορύφωμά της την περσινή χρονιά, με αφορμή τον τρόπο που χάθηκαν όλοι οι στόχοι κι ενώ παρουσιαζόταν τεράστια ευκαιρία για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, το οποίο κατέληξε, τελικά, στα χέρια της Λέστερ!
Τα σενάρια αποχώρησης του έγιναν εντονότερα από ποτέ, τα πανό διαμαρτυρίας για τις πρακτικές του πολλαπλασιάστηκαν κάθε εβδομάδα στο Emirates, όμως η διοίκηση της ομάδας αποφάσισε να τον στηρίξει.
Οπως και να ‘χει, βέβαια, το συμβόλαιο του με την Αρσεναλ, το οποίο υπέγραψε το 2014 και είναι τριετούς διάρκειας, ολοκληρώνεται στο τέλος της φετινής χρονιάς. Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να σκεφτεί πιο ιδανικό σενάριο από το να συνδυαστεί με την κατάκτηση του πρώτου Πρωταθλήματος μετά το 2004;
Το ονειρεμένο Emirates εφαλτήριο για την «απογείωση» της
Μπορεί οι επιτυχίες και οι κατακτήσεις τίτλων να μην είναι το… φόρτε της, όμως, αναμφίβολα, η Αρσεναλ μπορεί να καυχιέται για το «στολίδι» της, το γήπεδο «Emirates» που κατατάσσεται στα κορυφαία όλου του κόσμου.
Ανεγέρθηκε με τεράστιες οικονομικές θυσίες επί σειρά ετών, οι οποίες έπαιξαν ρόλο και στην έλλειψη μεταγραφών (σ.σ. ο Βενγκέρ κατηγορείται γι’ αυτό), την ώρα που οι άλλες «μεγάλες» ομάδες της Αγγλίας ξόδευαν τεράστια ποσά για την ενίσχυση των ρόστερ τους. Ωστόσο το οικονομικό όφελος της Αρσεναλ από τη σεζόν 2014-15 ανήλθε σε 132 εκατομμύρια, ένα ποσό που αντιστοιχεί στο 30% των ετήσιων κερδών της ομάδας.
Αδιάλειπτη παρουσία στ’ αστέρια
Οσο παράξενο κι αν φαίνεται, από τη σεζόν 2000-01, η Αρσεναλ δεν έχει λείψει από το Champions League. Είναι, πιθανότατα, από τα λίγα γεγονότα, για τα οποία μπορούν να υπερηφανεύονται οι φίλοι των «κανονιέρηδων» που βλέπουν την ομάδα τους να ανήκει στην ελίτ της Ευρώπης. Η τελευταία φορά, μάλιστα, που απέτυχε να περάσει τη φάση των ομίλων ήταν το 1999.
Ο χαμένος τελικός του 2006
Μία από τις μεγαλύτερες –χαμένες, ως συνήθως- ευκαιρίες της Αρσεναλ να αλλάξει επίπεδο στην ιστορία της, ήταν ο τελικός του Champions League 2006. Οι «κανονιέρηδες» αντιμετώπισαν την Μπαρτσελόνα, ξεκίνησαν το παιχνίδι με τις χειρότερες προϋποθέσεις λόγω της αποβολής του Λέμαν (18’), αλλά πήραν προβάδισμα με τον Κάμπελ πριν το ημίχρονο. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να χάσει τον τίτλο μέσα από τα χέρια της, αφού οι «μπλαουγκράνα» έκαναν την ανατροπή με τέρματα των Ετό και Μπελέτι στο τελευταίο τέταρτο της αναμέτρησης.
