Οι λάτρεις των προλήψεων προφανώς το υποψιάστηκαν γιατί η τελευταία νίκη του Άρη επί της
ΑΕΚήταν πριν από ακριβώς δέκα χρόνια (παρά μία ημέρα). Όπως τότε, έτσι και τώρα οι «κίτρινοι» ήταν κυρίαρχοι στον αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου. Γιατί το χθεσινό 0-2 μάλλον είναι ιδιαιτέρως τιμητικό για την «Ενωση», καθώς όλα θα μπορούσαν να είχαν ξεκαθαρίσει από τις αρχές του δεύτερου μέρους όταν ο
Αρηςπέταξε στα σκουπίδια τρεις φάσεις για να «κλειδώσει» τη νίκη του, πέραν των χαμένων ευκαιριών στο transition παιχνίδι.
Κακά τα ψέματα, αναδείχθηκε η διαφορά (ατομικής) ποιότητας μεταξύ των ομάδων καθώς η ειδοποιός διαφορά ήταν ότι ο Αρης απαντούσε με εξαιρετικό passing game στην πίεση της ΑΕΚ και η τελευταία στο ένα λάθος μετά το άλλο. Ακόμη δηλαδή και στο μεγαλύτερο διάστημα του δεύτερου ημιχρόνου όπου η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ είχε περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια της, αυτός που δημιουργούσε ήταν ο Αρης. Σε γεμάτο 90πτο, η ΑΕΚ βρήκε μόλις δύο φάσεις, ενώ ο Αρης πέραν των δύο τερμάτων που σημείωσε είχε ακόμη 4-5 κλασικές ευκαιρίες.
Κυρίως όμως αποδείχθηκε ότι όλα εξαρτώνται από την τακτική προσέγγιση αλλά και τη νοοτροπία που επιδεικνύει μια ομάδα. Αυτό είπε ο Ακης Μάντζιος πριν το παιχνίδι, είδε τους παίκτες του να εφαρμόζουν αυτό που τακτικά είχε ζητήσει με τα ντουμπλαρίσματα στον Λιβάι Γκαρσία, τον έλεγχο της δεύτερης μπάλας, το αδιάκοπο τρέξιμο όλων για να παρέχουν βοήθεια στον ανασταλτικό τομέα. Τα υπόλοιπα ήταν ζήτημα ποιότητας των παικτών.
Αυτή η νίκη πλέον οδηγεί όλη την κατάσταση στα χέρια του Αρη καθώς αναρριχήθηκε στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, έχει μπροστά του ένα φαινομενικά βατό παιχνίδι απέναντι στον Παναιτωλικό και γενικώς μεταφέρει το άγχος στο μυαλό των υπολοίπων γιατί πλέον το πρόβλημα ανήκει σ’ αυτούς και όχι στον Αρη.
