Aγαπητή Metrosport
Πήγε, λέει, ο Γιάννης Αλαφούζος στις εγκαταστάσεις του Παναθηναϊκού, στο Κορωπί, μίλησε στους παίκτες ενόψει της έναρξης του Πρωταθλήματος και τους είπε αυστηρά-αυστηρά... “φέτος δεν υπάρχουν δικαιολογίες για κανέναν και για τίποτε».
Μάλιστα. Δίκιο έχει ο άνθρωπος. Πήρε στις μεταγραφές τον Μέσι, τον Ρονάλντο, τον Μπαπέ και άλλους πέντε-έξι παικταράδες, οπότε λογικό είναι να έχει απαιτήσεις. Το να πετύχει μια τρύπα στο νερό η τεράστια ομάδα που δημιούργησε θα είναι ασυγχώρητο. Δεν δικαιούνται να έχουν δικαιολογίες αυτοί οι μεγάλοι άσοι. Θέλουν δεν θέλουν θα τα σαρώσουν όλα. Θα πάρουν Πρωτάθλημα, θα πάρουν Κύπελλο και θα στείλουν την Παναθηναϊκάρα στους ομίλους του Champions League.
Η αφέλεια του μεγαλομετόχου του Παναθηναϊκού και η έλλειψη του γνώθι σ’ αυτόν δεν είναι μόνο δικό του προνόμιο. Τα έχουν και άλλοι ομόλογοί του αυτά τα κουσούρια, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Ξοδεύουν πέντε ευρώ, αγοράζουν στα τυφλά ό,τι τους πλασάρουν δυο-τρεις δαιμόνιοι μανατζαραίοι, πείθουν τους εαυτούς τους ότι η ομάδα τους έγινε ασυναγώνιστη και φέρνουν τους παίκτες προ των ευθυνών τους. Αυτοί θα φταίνε αν η ομάδα βουλιάξει. Παρ' όλα αυτά, πριν ομολογήσουν στον εαυτό τους ότι οι αγορές τους το καλοκαίρι ήταν αστείες, θα απολύσουν τον προπονητή, μην τυχόν και αποδειχθεί ότι είχαν κάνει απλά ένα μικρό λαθάκι με τη δική του πρόσληψη. Αστεία ιστορία. Και επαναλαβάνεται συνεχώς κάθε χρόνο.
Στην ΑΕΚ, πάλι, πήραν έναν-δύο όντως καλούς παίκτες και φαντασιώνονται τίτλους. Λες και το ποδόσφαιρο είναι τένις ή πινγκ πονγκ. Λες και δεν “μετράει” η συνολική ποιότητα του ρόστερ. Λες και δεν “μετράει” η απόδοση της ομάδας, η συνοχή της, η ομοιογένεια και η “χημεία” που θα πετύχει ο προπονητής.
Εχουν ένα μόνιμο πρόβλημα τα τελευταία χρόνια οι δύο συγκεκριμένες ομάδες της Αθήνας. Νομίζουν ότι παραμένουν ακόμη μεγάλες αγωνιστικά, ενώ είναι μικρές. Θεωρούν ότι μπορούν να κερδίζουν με την ιστορία τους και τη φανέλα τους. Και καλά στην ΑΕΚ ξιπάστηκαν επειδή τους χάρισαν ένα Πρωτάθλημα κλέβοντάς το από τον ΠΑΟΚ. Στον Παναθηναϊκό, όμως, από πού κι ως πού αρχίζουν κάθε χρόνο με όνειρα πολλά και λόγια παχιά;
Με τον Ολυμπιακό δεν ασχολούμαι, γιατί είναι όντως μια αξιόλογη, για τα ελληνικά δεδομένα, ομάδα, απλά πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν φέτος έχει χάσει κάποια από τη δυναμική του και αν η μεγάλη γκέλα του στα προκριματικά του Champions League θα έχει συνέχεια στο Πρωτάθλημα.
Οσο για τον ΠΑΟΚ και τον Αρη αποτελούν δύο τεράστια ερωτηματικά. Στον ΠΑΟΚ καλούνται να αποδείξουν ότι μόνο αυτοί ήξεραν ότι οι δυνατότητες της ομάδας με το ρόστερ που δημιούργησαν ήταν μεγάλες. Στον Αρη καλούνται να μετουσιώσουν μέσα στα γήπεδα τις πολύ θετικές εντυπώσεις που προκάλεσαν οι μεταγραφές τους. Δύσκολη δουλειά και για τους δύο. Δύσκολη δουλειά ιδιαίτερα για τους προπονητές.
Ο Λουτσέσκου είναι υποχρεωμένος να ξεπεράσει τον πήχη που ο ίδιος ανέβασε ψηλά στην προηγούμενη θητεία του, αλλά και να δικαιώσει την εμπιστοσύνη του στην ομάδα με όσους και όποιους παίκτες ο ίδιος επέλεξε.
Ο Μάντζιος είναι υποχρεωμένος να παρουσιάσει ένα σύνολο που θα αφομοιώσει με τον καλύτερο τρόπο όλους τους καινούργιους παίκτες που ήρθαν στην ομάδα για να προκύψει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Προσωπικά, εύχομαι να κονταροχτυπηθούν μέχρι το τέλος και οι πέντε “μεγάλοι”, για να δούμε ένα συναρπαστικό Πρωτάθλημα, αλλά δεν το πιστεύω. Εύχομαι επίσης, αν πρόκειται να ανταγωνιστούν δύο μόνο ομάδες για τον τίτλο, αυτές να είναι ο ΠΑΟΚ και ο Αρης, αλλά ούτε αυτό το πιστεύω.
ΥΓ. Η τρίτη μου ευχή είναι να πιάσουν τόπο οι άλλες δύο ευχές και να πέσω εντελώς έξω στο τι πιστεύω. Αντε, καλή αρχή και ο Θεός να δώσει να γίνει ένα Πρωτάθλημα χωρίς τοξικότητα και με απόλυτη δικαιοσύνη για όλους. (Αλλά ούτε αυτό το πιστεύω...)
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
