Κατάπτυστα δημοσιεύματα με ευθείες βολές και υπαινιγμούς στον ελληνοορθόδοξο Πόντιο ηγέτη του ΠΑΟΚ, ο οποίος απέδειξε την εθνική του γενναιοφροσύνη επενδύοντας στα δύσκολα στην ελληνική οικονομία, διασώζοντας θέσεις εργασίας σε επιχειρήσεις που τις ρήμαξαν τα λαμόγια και οι αεριτζήδες του λεκανοπεδίου.
Από την ώρα που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα και από τη στιγμή που η παρουσία του σήμανε συναγερμό στο επιχειρηματικό κατεστημενό το οποίο έβλεπε στο πρόσωπο του έναν επικίνδυνο αντίπαλο, οι πανέλληνες αντιλήφθηκαν έκπληκτοι μία διαστροφική, αφύσικη και αναιτιολόγητη αντίδραση συγκεκριμένων διαπλεκόμενων παραγόντων εναντίον του.
Οι χαρακτηρισθέντες και όχι αδίκως «νταβατζήδες» της χώρας, μερικοί από τους οποίους στο παρελθόν αποδείχθηκαν κοινοί απατεώνες και οδηγήθηκαν ακόμη και στις φυλακές, θεωρώντας ότι ο περίεργος και δυναμικός Πόντιος που ανέλαβε συγχρόνως και την ηγεσία ενός λαοφιλέστατου συλλόγου είναι απρόβλεπτος και επικίνδυνος ανταγωνιστής, αποφάσισαν να τον «τελειώσουν» μία ώρα αρχίτερα.
Με συνοπτικές διαδικασίες συνασπίστηκαν και επιστρατεύοντας το σύνολο των ΜΜΕ που διέθεταν, έβαλαν μπροστά ένα σχέδιο το οποίο αποσκοπούσε στην αποδόμηση του, επιτρέποντας ακόμη και την κατασυκοφάντιση του. Η απεχθής προπαγάνδα σφυροκοπούσε τον ηγέτη του ΠΑΟΚ ακόμη και την ώρα που έβαζε βαθιά το χέρι στην τσέπη του για να διασώσει διαλυμένες βιομηχανίες και βιοτεχνίες, προκειμένου να διατηρηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Ο Ιβάν φρέναρε την ανεργία και όμως οι επιθέσεις συνεχίζονταν σε περιπτώσεις όπως η αγορά της ΣΕΚΑΠ της ακριτικής καπνοβιομηχανίας της Ξάνθης, ένα βήμα πριν καταλήξει στα χέρια των Τούρκων. Ο Ιβάν βοηθούσε και στήριζε συνέχεια, διατηρώντας όρθιες επιχειρήσεις που είχαν περάσει το κατώφλι της πτώχευσης (ΞΕΝΙΑ). Οι υβριστές και συκοφάντες όμως το χαβά τους.
Αραγμένοι στην πολυθρόνα τους, μονίμως κρατικοδίαιτοι και αεριτζήδες και πάντα ενοχλημένοι από την δραστηριότητα και την εθνική γενναιοφροσύνη του Ιβάν. Να σκεφτεί κανείς όταν ανακοινώθηκε ότι ο ηγέτης του ΠΑΟΚ εκδήλωσε την επιθυμία και αγόρασε τις πρώτες μετοχές του για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ενοχλήθηκαν.
Προτιμούσαν κάποιον ξένο – ίσως και Τούρκο – παρά τον Έλληνα Σαββίδη. Όταν κάποια στιγμή τα πράγματα έφτασαν εκεί που δεν μπορούσαν να γίνουν ανεκτά και ο Ιβάν προσέφυγε στη δικαιοσύνη, τότε πανικόβλητοι υποχρεώθηκαν όχι απλά να ανακαλέσουν τα όσα κατάπτυστα δημοσιοποιούσαν, αλλά να ζητήσουν χίλες φορές συγνώμη. Βέβαια η κοινή γνώμη εδώ και αρκετό καιρό έχει διαμορφώσει σταθερή άποψη για το ποιος είναι ο Σαββίδης και ποιοι οι...διώκτες του.
Βλέπουν τον ένα να «δίνει» συνέχεια, να «στηρίζει», να ανοιγεί κλειστές επιχειρήσεις και να ανασταίνει ετοιμοθάνατες βιομηχανίες και βιοτεχνίες, προσφέροντας δουλειά, πέρα από τα τόσα άλλα φιλανθρωπικά και γενναιόφρονα, φίλαθλα και χριστιανικά, χωρίς να το διαφημίζει, που έπραξε. Και από την άλλη; Ένα απλωμένο χέρι προς τον δημόσιο κορβανά να απαιτεί επί μονίμου βάσεως χορηγίες και περίεργους δανεισμούς.
Το αξιομνημόνευτο επί του προκειμένου, είναι ότι τη στιγμή που ο Ιβάν αναγγέλει και αναλαμβάνει το κόστος του νέου γηπέδου της ομάδας του, κάποιοι από τους επικριτές του να μην αντιλαμβάνονται πως το να τον κατηγορούν, υποχρεώνουν τον κόσμο να ξαναθυμηθεί ποιοι είναι, σε ποια προεδρική πολυθρόνα κάθονται ως διάδοχοι και πως στήθηκε το γήπεδο τους. Θα πρέπει να είναι ανόητοι, θεωρώντας ότι οι Έλληνες ξεχνούν εύκολα τόσο σημαντικά πράγματα.
Υπάρχει σήμερα κάποιος που να μην έχει γνώση από ποιον σύλλογο πέρασε ο...θρυλικός Κοσκωτάς που ως πρόεδρος ομάδας καταλήστευσε το ελληνικό δημόσιο; Ότι ακόμη οι Έλληνες φορολογούμενοι πληρώνουν το λογαριασμό που άφησε πίσω του, τινάζοντας στον αέρα μια ολόκληρη τράπεζα; Νομίζω ότι γνώση και μάλιστα αληθή και απόλυτη έχει σχηματίσει η κοινή γνώμη για το πως και με τι χρήματα κατασκευάστηκε το «Γ. Καραϊσκάκης».
Για αυτούς που το ξέχασαν, τους θυμίζουμε ένα όνομα, Λαυρεντιάδης, με ότι σημαίνει αυτό. Και εξηγώντας το τι σημαίνει αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να αναφερθούμε ότι το 50% της ιδιοκτησίας είναι και αφορά ανενεργές μετοχές ενός υπόδικου. Αναφερόμαστε στο θέμα που έφερε σε σύγκρουση τους δύο τελευταίους προέδρους του λιμανιού, με συνέπεια να ξεσπάσει ένας άγριος εμφύλιος, που διατηρείται μέχρι σήμερα. Ας το μαζέψουμε όμως λίγο το κείμενο, γιατί σε πολλά από αυτά έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν.
Επισημαίνοντας προς όλους ότι η κοινή γνώμη πλέον δύσκολα ανατρέπει παγιωμένες διαπιστώσεις και πεποιθήσεις. Από τη μια μεριά λοιπόν επαναλαμβάνουμε με τον Ιβάν μονίμως να δίνει και από την άλλη τους άλλους στο ίδιο μήκος κύματος, δηλαδή επί μονίμου βάσεως με απλωμένο το χέρι να τα παίρνουν.
Θα θέλαμε και μια απάντηση στην καλοπροαίρετη ερώτηση που θα υποβάλλουμε σε όσους από τους επικριτές του Σαββίδη κινούνται στον χώρο τον εφοπλιστικό. Σε όσους δηλαδή έχουν καράβια. Αλήθεια τι σημαίες βάζουν σε αυτά; Ο Σαββίδης ολοφάνερα σε ότι κάνει υπογράφει ΕΛΛΗΝΑΣ με κεφαλαία γράμματα.