Να και μια νίκη χωρίς άγχος, χωρίς αγωνία, χωρίς σασπένς και... χαμό στο φινάλε. Την είχε ανάγκη ο ΠΑΟΚ, την είχε ανάγκη και ο κόσμος του για να “ξεμπουκώσουν” ψυχολογικά. Για να χαμογελάσουν και να δουν τη συνέχεια κάπως πιο αισιόδοξα. Όχι γιατί μια νίκη διορθώνει μια, γενικώς, προβληματική κατάσταση, αλλά γιατί πρέπει να έρθουν όσο το δυνατόν περισσότερες νίκες, για ένα όσο το δυνατόν καλύτερο τελικό αποτέλεσμα.
Στο πρώτο ημίχρονο του χθεσινού ματς, πάντως, είδαμε έναν καλύτερο ΠΑΟΚ, που είχε αρκετές καλές ποδοσφαιρικές στιγμές και, επειδή αυτές τις στιγμές τις παρουσίασε με τη συγκεκριμένη αρχική 11άδα, ίσως δοθεί η αφορμή στον Λουτσέσκου να διαφοροποιήσει τις εκτιμήσεις του για κάποιους παίκτες...
To ερώτημα “ποιος θα σκοράρει” απόντων του Νάρει και του Κούρτιτς απαντήθηκε πολύ νωρίς από έναν στόπερ και έναν χαφ. Ο Ινγκασον με ωραία κεφαλιά αξιοποίησε το περίφημο σερβίρισμα από τον Ράφα Σοάρες και ο ο Σβαμπ με ωραία εκτέλεση αξιοποίησε το πέναλτι-δώρο πάνω στον Ολιβέιρα. Έτσι, πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο 10λεπτο, το ματς είχε ουσιαστικά κριθεί και όλα έδειχναν ότι επιτέλους οι οπαδοί του ΠΑΟΚ δεν θα κοψοχολιάσουν για μια αυτονόητη νίκη.
Δύο σουτ άουτ από Ολιβέιρα και Κωνσταντέλια, μια κεφαλιά του Ολιβέιρα που απέκρουσε ο Αθανασίου και μια κεφαλιά άουτ του Ινγκασον θα μπορούσαν να ανεβάσουν ψηλά τον δείκτη του σκορ μέχρι τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, αλλά και με το 2-0 ήταν όλοι ευχαριστημένοι. Αλλωστε, έβλεπαν τον ΠΑΟΚ να ρολάρει με πολύ καλές προσπάθειες από Κωνσταντέλια και Ράφα Σοάρες από αριστερά, με έναν ορεξάτο Ζίβκοβιτς από δεξιά, με τον Σβαμπ να προσφέρει πολλά περισσότερα από τον Κούρτιτς στην οργάνωση και τον Ελ Καντουρί να είναι πολύ πιο ουσιαστικός από τον Αουγκούστο. Το πιο σημαντικό ήταν ότι ο ΠΑΟΚ είχε, ως συνήθως, την κατοχή της μπάλας, αλλά ήταν πολύ πιο κινητικός από προηγούμενα ματς, πιο ταχύς και με αρκετές έξυπνες κάθετες πάσες, που, γενικά, λείπουν από το φετινό ρεπερτόριό του.
Ωστόσο, όσοι περίμεναν... πάρτι στο δεύτερο ημίχρονο, έμειναν με την όρεξη. Με την έναρξη ο Κοτάρσκι έδειξε τα αντανακλαστικά του και κράτησε ανέπαφη την εστία του σε μια καραμπόλα της μπάλας στον Κουλιεράκη κι ύστερα, μέχρι τη λήξη, απολύτως τίποτε. Δεν είχαμε ούτε υποψία ευκαιρίας από τις δύο ομάδες. Λίγο η αδυναμία του ΠΑΣ να απειλήσει, λίγο η άνεση που πρόσφερε το 2-0, λίγο η εξοικονόμηση δυνάμεων ενόψει του αγώνα της Πέμπτης με τον Ιωνικό στην Αθήνα, ο ΠΑΟΚ έβαλε νεκρά και πήγε μέχρι το τέλος στο ρελαντί.
Πέρα από τους τρεις βαθμούς, εκείνο που μένει είναι ότι αυτή τη φορά ο ΠΑΟΚ έπαιξε και... λίγη μπαλίτσα, χάρη κυρίως στον Ράφα Σοάρες, τον Σβαμπ και τον Κωνσταντέλια. Αυτή τη φορά υπήρχαν λίγη ταχύτητα, λίγη φαντασία, λίγες ωραίες μεταβιβάσεις που “άνοιξαν” την αντίπαλη άμυνα. Ναι, δεν ήταν σπουδαίος αντίπαλος ο ΠΑΣ, με τέσσερις-πέντε πιτσιρικάδες που προέρχονται από την Ακαδημία του, αλλά αδύναμες ομάδες αντιμετώπισε κι άλλες φέτος ο ΠΑΟΚ και δεν βλεπόταν...
Όσο για το τρίποντο, χρήσιμο είναι προφανώς, για να κρατήσει τον ΠΑΟΚ όσο το δυνατόν πιο κοντά στους τέσσερις που προηγούνται και να τον απομακρύνει από όσους ακολουθούν. Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία να πάρει τη νίκη και με τον Ιωνικό και με τον Βόλο, στο τελευταίο ματς του πρώτου γύρου και πριν τη διακοπή για το Μουντιάλ. Αν μη τι άλλο, έχει ο ΠΑΟΚ την πιθανότητα να πάει στη νέα προετοιμασία που ακολουθεί όντας στην πρώτη τετράδα, ίσως και τριάδα.