Ένας ηλίθιος Αμερικανός κι ένας κυνικός Ρώσος καγκεμπίτης επέτρεψαν σε ένα παράφρονα μουσουλμάνο, να μαγαρίσει το μνημείο της ορθοδοξίας με την αιώνια και πανανθρώπινη αξία του.
Χθες ο ξεσαλωμένος ψευτοσουλτανίσκος, το κακέκτυπο ενός αφιονισμένου ανατολίτικου ναζισμού, πρωτοστάτησε στη θλιβερή φιέστα της πρώτης προσευχής, αφού φρόντισε νωρίτερα να ανεβάσει στο τουίτερ ένα τραγούδι για την Αγιά Σοφιά στις 9 γλώσσες του μουσουλμανικού κόσμου! Την ίδια ώρα οι διαπλανητικοί ηγέτες του Χριστιανισμού (Τραμπ και Πούτιν), ο ένας λόγω της αποδεδειγμένης ηλιθιότητας του και ο άλλος επίσης λόγω του αποδεδειγμένου κυνισμού και της ανηθικότητας του, θα περάσουν στην ιστορία σαν προδότες του Χριστιανισμού.
Θα λέγαμε δυο φορές προδότες, γιατί όχι μόνο δεν εμπόδισαν το μουσουλμάνο καραγκιόζη να διαπράξει το ανοσιούργημα του, αλλά γιατί επιπρόσθετα αγνόησαν και το συναίσθημα των λαών τους. Με τον έτσι κι αλλιώς βαρεμένο Τραμπ να πετά στα σκουπίδια τη συνολική αντίδραση των Αμερικανών (ρεπουμπλικάνων και δημοκρατικών) και τον κουτοπόνηρο Βλαδίμηρο να γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τον ορθόδοξο ρωσικό λαό που αντέδρασε μαζικά και άμεσα στο έγκλημα. Και να ήταν μόνο αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση;
Βγήκε από πάνω κι ένας απίθανος εκπρόσωπος της ρωσικής διπλωματίας να προσθέσει ανερυθρίαστα το αμίμητο ότι: «η μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί συμφέρει τους Ρώσους τουρίστες γιατί θα πληρώνουν μισό εισιτήριο στην επίσκεψη τους»! Απύθμενη γελοιότητα! Ολοφάνερος πειθαναγκασμός ή και ψεκασμός! Όσοι ψύχραιμοι Χριστιανοί βλέπουν τα διαδραματιζόμενα, σίγουρα θα περνάει από μπροστά τους η εικόνα με δυο οδαλίσκες που χορεύουν ένα οριεντάλ διαρκείας στο χαρέμι ενός μερακλή μαχαραγιά. Αντιλαμβάνεστε ποιους εννοούμε: Ντόναλντ και Βλαντιμίρ. Καημένη ανθρωπότητα σε τι χέρια βρίσκεται η μοίρα σου. Από ελληνικής πλευράς η θέση που εκφράζεται είναι η εξής: «Σκοπός μας είναι να προστατέψουμε αυτό το μνημείο που έχει πανανθρώπινη σημασία.
Η Αγιά Σοφιά είναι από τα σημαντικότερα ανθρώπινα δημιουργήματα, είναι από τα σημαντικότερα μνημεία, τα οποία συγκεντρώνουν πλήθος οικουμενικών αξιών». Εδώ κλείνω το σχόλιο μου για να αφήσω χώρο να αναδημοσιεύσω μια αριστουργηματική τοποθέτηση του γνωστού Σαλονικιού συγγραφέα Γιώργου Σκαμπαρδώνη, με τίτλο «Αγία Σοφία η ανέγγιχτη». Μακάρι να είχα περισσότερο χώρο για να την δημοσιεύσω ολόκληρη. Απολαύστε όμως ένα μέρος της: «Ότι και να κάνει ο Ερντογάν και οι Τούρκοι με την Αγιά Σοφιά, δεν μπορούν κατά βάθος να την αγγίξουν, να την καταστρέψουν, να την κατακτήσουν, να την αλλοιώσουν. Δεν μπορούν να την κάνουν δική τους, γιατί οι προαιώνιες φορτίσεις, το νόημα και το φωτοστέφανο της έχουν καθαρά πνευματικό χαρακτήρα και διάσταση.
Και λουτρό να την κάνουν και κεμπαπτζίδικο και ότι τους εμπνεύσει το όποιο συμπλεγματικό μίσος, δεν μπορούν να την ακουμπήσουν καν. Δεν έχουν τη δύναμη να μεταβάλουν το ιστορικό, το μεγαλειώδες, ακραιφνές της έσοπτρο, τις ιερές μνήμες που περιέχει και εκπέμπει συγκινώντας και συγκλονίζοντας όλον τον χριστιανικό κόσμο στο διηνεκές. Η Αγιά Σοφιά έχει αρθεί εδώ και αιώνες στην περιωπή ενός οικουμενικού συμβόλου, στέκει ύπερθεν του εαυτού της, είναι μη μου άπτου. Το μόνο που κάνει ο Ερντογάν είναι να γελοιοποιείται, σαν να μπαίνανε οι Σελτζούκοι και να πίστευαν πως θα αλλοίωναν με οποιοδήποτε τρόπο την αίγλη και τον μύθο της «Νοτρ Νταμ». Ή να πίστευαν οι Χριστιανοί πως μπορούν να κάνουν την Μέκκα κέντρο της Χριστιανοσύνης, είναι ακριβώς το ίδιο. Το γράφει προφητικά ο Αλεξανδρινός στο ποίημα του «Ιωνικόν».
Τώρα που οι Τούρκοι (είναι κάρφος μέσα στα μάτια τους) την κάνανε δήθεν Τζαμί, η Αγιά Σοφιά η πολυκάνδηλος συγκινεί και εμπνέει ακόμα περισσότερο εμάς και τον δυτικό κόσμο που πρέπει, πια, να αρχίζει να χάνει τις αυταπάτες του. Και αν η τύχη και τα ένθεα ψηφιδωτά και οι τρούλοι της Μεγάλης Εκκλησίας είναι κατ΄ επίφαση αιχμάλωτοι και μαγαρισμένοι από το σουλτανικό σύμπλεγμα, ωστόσο η ένδον ουσία, η ιστορία και το μεταθρησκευτικό φορτίο της Μεγάλης Εκκλησιάς, είναι ανέπαφα και ανώλεθρα, ζουν μέσα στις καρδιές και στο πνεύμα των απανταχού Χριστιανών, ακόμη και των μετριοπαθέστερων, ακόμη και εκείνων που σχεδόν δεν πιστεύουν καν, ή είναι τύποις πιστοί.
Ακόμα κι εκείνοι, αθέλητα έχουν μέσα τους εγερθεί ή συγκλονιστεί από την αναίδεια του πτωχοαλλαζόνα που φαίνεται να χάνει έδαφος στην πολιτική κονίστρα, παρακμάζει και έφτασε να κάνει αυτό που λέει και η τουρκική παροιμία: «Αν γεράσει το μουλάρι, κατουράει ακόμα και στον τοίχο του τζαμιού».