Μέσα σε έναν μήνα παίζονται πολλά για τον Άρη. Μέχρι τώρα οι «κίτρινοι», είχαν και καλές βραδιές, αλλά και αγώνες που απογοήτευσαν. Αυτό το μπρος- πίσω ήταν που δημιούργησε ένα σκωτσέζικο ντουζ συναισθημάτων. Όποιος ήθελε να βλέπει μισογεμάτο το ποτήρι, διατηρούσε την αισιοδοξία του «για καλύτερες ημέρες».
Οι υπόλοιποι βυθίζονταν στην απογοήτευση, γιατί μετά τις μεταγραφές του καλοκαιριού περίμεναν μία ομάδα που και θα πρωταγωνιστούσε και θα έπαιζε καλό ποδόσφαιρο. Ο Άρης μέχρι τώρα, έχει χάσει το στοίχημα της ομάδας που θα πρωταγωνιστήσει για τις θέσεις της κορυφής και βγάζει αρνητικό πρόσημο στην εξίσωση του θεάματος.
Σε κάθε περίπτωση οι δικαιολογίες έχουν στερέψει. Ο προπονητής γνωρίζει απ’ έξω και ανακατωτά το ρόστερ, οι ποδοσφαιριστές έχουν μπολιαστεί στο πνεύμα της ομάδας, σοβαρές απουσίες λόγω τραυματισμών δεν υπάρχουν, άρα ο Άρης υποχρεούται να κάνει το καλύτερο δυνατό. Να παρουσιάσει μέσα στο γήπεδο αυτό που μπορεί. Να βγάλουν οι παίκτες του όλο το ταλέντο τους. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο για τους «κίτρινους». Η ομάδα να κεφαλαιοποιεί το ρόστερ της το οποίο έχει ποιότητα, αλλά δεν κατατίθεται μέσα στο χορτάρι.
Ο Πάρντιου έχει τις δικές του ευθύνες, οι οποίες ξεκινούν από τους πολλούς πειραματισμούς που κάνει για την 11αδα, χρησιμοποιώντας μάλιστα ποδοσφαιριστές σε λάθος ρόλους. Αυτό εξελίχθηκε σε μεγάλο πρόβλημα και υποχρέωσε τον Άρη να χάσει βαθμούς και να έχει τα αγωνιστικά πισωγυρίσματα. Για παράδειγμα άργησε να βρει ρόλο για τον Μανού Γκαρθία, ποδοσφαιριστή που εξελίσσεται σε «κλειδί» στη δημιουργία. Είχε εμμονές με τον Πίρσμαν, ενώ τώρα επιχειρεί να βρει ρόλο για τον Καμάτσο.
Με αυτά και μ’ αυτά ο Άρης δε δίνει την αίσθηση ομάδας με συνοχή και πλάνο. Αυτό που ήταν τον όπλο του τα τρία προηγούμενα χρόνια. Κερδίζει αγώνες, κυρίως λόγω της ποιότητας κάποιων ποδοσφαιριστών, αλλά δεν προσφέρει ευχαρίστηση στον κόσμο με αυτά που κάνει μέσα στις τέσσερις γραμμές.
Θα συμφωνήσω ότι πάνω απ’ όλα μετράει το αποτέλεσμα, αλλά όποιος παίζει με τη φωτιά κάποια στιγμή καίγεται. Και ο Άρης φέτος κάηκε σε αγώνες, που σύμφωνα με το ρόστερ του, δεν θα έπρεπε να έχει πρόβλημα.
Για παράδειγμα στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό, με την ΑΕΚ στο «Κλ. Βικελίδης» και τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Σε μία χρονιά που στη Super League1 οι ομάδες που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να αποδείξουν ότι ανάμεσα τους υπάρχει κάποια που έχει τεράστια αγωνιστική διαφορά από τις υπόλοιπες, ο Άρης αδίκησε τον εαυτό του.
Το ζήτημα λοιπόν είναι, τώρα που άρχισε να βρίσκει τον βηματισμό του, να κάνει τα καλύτερο σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Σ’ έναν μήνα θα αντιμετωπίσει τρεις φορές τον Ολυμπιακό, θα έχει δύο ντέρμπι με ΑΕΚ και ΠΑΟ και δύο θεωρητικά ευκολότερους αγώνες με Ιωνικό και Βόλο.
Είναι ο κρισιμότερος μήνας, μέχρι τον επόμενο, για τους «κίτρινους». Αν όμως δεν καταφέρουν να τον διαχειριστούν θα έχουν δώσει μία κλωτσιά στους φετινούς τους στόχους.
Οπότε αρχής γενομένης από αύριο στο «Γ. Καραϊσκάκης» ο Άρης θα πρέπει να πείσει ότι έχει μπει μέσα στις απαιτήσεις του ρόλου του, πού δεν είναι άλλος από το να απαιτεί το καλύτερο σ’ όλους τους αγώνες. Να παίρνει αυτό που αξίζει σύμφωνα με τις δυνατότητες τού ρόστερ. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.