«Ξέπλυμα»
χωρίς προηγούμενο με παραγραφές ορατές
δια γυμνού οφθαλμού και ασυγχώρητες
«αποδράσεις». Δύο παιχνίδια του Ολυμπιακού
κρίθηκαν στημένα και στις δύο περιπτώσεις
(τι σύμπτωση;) οι ενοχές φορτώθηκαν η
μία στην αντίπαλη ομάδα (Βέροια) και η
άλλη στον διαιτητή Δημητρόπουλο
(Παναχαϊκή - θρύλος), ο οποίος όμως
αποτελούσε μετά τον πατέρα Σπάθα το
κορυφαίο διαιτητικό πολυεργαλείο του
λιμανιού.
«Κοιλοπονούσε
το βουνό και γέννησε ποντίκι», λέει για
κάποιες περιπτώσεις ο θυμόσοφος λαός.
Νομίζω πως στην συγκεκριμένη περίπτωση
της δίκης των 28 και στην αντίστοιχη της
εγκληματικής ενέργειας σε βάρος του
Θεσσαλού διαιτητή Τζήλου, έχουμε την
απόλυτη εφαρμογή αυτής της λαϊκής ρήσης.
Με την επισήμανση βέβαια ότι και στις
δύο περιπτώσεις ο ίδιος ο λαός ήταν
σχεδόν σίγουρος για το τι θα προέκυπτε
από αυτές τις «εγκυμοσύνες». Το γιατί
ήταν οι πανέλληνες σίγουροι, είναι ένα
θέμα που χρειάζεται πολύς χρόνος για
να αναλυθεί. Για αυτόν ακριβώς το λόγο
περιοριζόμαστε σε μια απλή αναφορά που
έχει σχέση με τη διαχρονική εμπειρία
που διαθέτει η κοινή γνώμη και η οποία
ξεπερνάει τα όρια της διαίσθησης και
οδηγεί τις περισσότερες φορές κατευθείαν
σε μια ασφαλή πρόβλεψη.
Και ιδιαίτερα όταν στο εδώλιο κάποιας μεγάλης δίκης βρίσκονται «εξέχουσες προσωπικότητες» παντός είδους. Ακόμη και του υποκόσμου. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που τσιμεντάρισαν αυτήν την πεποίθηση και την ασφαλή πρόβλεψη. Ας μείνουμε όμως στα χθεσινά, στο φιάσκο δηλαδή της δίκης που αφορούσε τα στημένα παιχνίδια και την «εγκληματική συμμορία» με τους διευθυντές και τους υποτακτικούς της. Τα χθεσινά λοιπόν ήταν όντως εκπληκτικά παρότι αναμενόμενα. Πως γίνεται αυτό; Θα μείνω μόνο σε ένα σημείο της εισαγγελικής πρότασης για να αιτιολογήσω το πως συμβιβάζεται το εκπληκτικό με το αναμενόμενο. Στα δύο παιχνίδια που ήταν υπό κρίση και χαρακτηρίστηκαν στημένα, στο Ολυμπιακός – Βέροια και στο Παναχαϊκή – Ολυμπιακός.
Και στα δύο τι φοβερή σύμπτωση, η ενοχή αποδίδεται και περιορίζεται απόλυτα και αποκλειστικά μακριά από τον Ολυμπιακό (φαίνεται εκεί το πράγμα κάνει τζιζ)! Καμία συμμετοχή των ερυθρολεύκων. Στο ένα ο πρόεδρος, ο γενικός αρχηγός και κάποιοι παίκτες και στο άλλο ένας μόνο διαιτητής κι αυτός μέγας υποστηρικτής στην καριέρα του με άπειρες σφαγές υπέρ του θρύλου. Ναι, έτσι ακριβώς όπως το διαβάζετε, στα δύο στημένα παιχνίδια δεν υπήρχε πουθενά ο Ολυμπιακός. Με τη Βέροια; Αλήθεια με ποιον συνεννοήθηκε ο Αρβανιτίδης; Τόσο για το αποτέλεσμα όσο και για ένα συγκεκριμένο σκορ; Μόνο με τους παίκτες του; Οι αντίπαλοι από που γνώριζαν ότι ήταν εκ προοιμίου νικητές και ότι θα έπρεπε να σταματήσουν σε ένα συγκεκριμένο σκορ; Απίστευτα πράγματα!
Τι να λέμε τώρα και τι ψάχνουμε να βρούμε όταν μια δίκη τόσο σοβαρή σέρνεται οκτώ ολόκληρα χρόνια με ορατές δια γυμνού οφθαλμού εδώ και αρκετό καιρό παραγραφές που θα αφήσουν ελεύθερους τους περισσότερους κατηγορούμενους. Άσε που είχαμε και την υποβάθμιση των διώξεων από κακουργήματα σε πλημμελήματα. Συμπερασματικά καταλήγεις στην άποψη και πριν την απόφαση με οδηγό την εισαγγελική πρόταση, ότι θα επιβληθούν ποινές χάδια, ενώ θα αθωωθούν και αρκετά πρόσωπα με σημαντικό παρελθόν και συμπεριφορές που προκάλεσαν αρκετές φορές την αντίδραση της κοινής γνώμης. Η δίκη των 28 κλείνει. Η αυλαία είναι θλιβερή. Η τελετή παρουσιάζει περιχαρείς τους διευθυντές και τα τσιράκια της «εγκληματικής συμμορίας».
Δεν έχουμε τίποτε άλλο να προσθέσουμε παρά μόνο να αναφερθούμε στην δεύτερη εξίσου σημαντική περίπτωση (άλλο ένα φιάσκο) που αφορά την υπόθεση Τζήλου. Εκεί όλοι μιλάνε για μια ασυγχώρητη απαξίωση τεκμηρίων σε ανακριτικό επίπεδο, με συνέπεια να υπάρξει απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας, που εξαφάνιζε ολοσχερώς τους ηθικούς αυτουργούς και περιόριζε στον έναν (κι αυτός εξαφανισμένος) τους φυσικούς. Εδώ σταματάμε για να σκεφτούμε λίγο και για να επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να εμπεδώσουμε πως δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξει ρότα αυτή η ιστορία. Να αποδεχθούμε την αδυναμία μας γιατί υπάρχουν κάποιοι που αποτελούν κράτος εν κράτει και έχουν διασφαλίσει για δεκαετίες και εκ προοιμίου το τεκμήριο αθωώτητας. Είναι μια διαπίστωση – σχεδόν πεποίθηση – ίδια με την αντίστοιχη της κοινής γνώμης.
ΥΓ: Χθες στο σημείωμα μας γράψαμε ότι ο Ολυμπιακός «απαιτεί φως» στην υπόθεση που διαχειρίζεται (Σιαμπάνη) για λογαριασμό άλλης ομάδας. Νομίζω πως σε κανένα δεν πρέπει πλέον να μείνει η αμφιβολία μετά τα όσα είδαμε στις δύο τελευταίες δίκες, σε τι είδους φως αναφέρεται το λιμάνι.