Αποχαιρετήσαμε μια χρονιά στη διάρκεια της οποίας ζήσαμε πρωτοφανείς καταστάσεις. Η πανδημία του κορωνοϊού άλλαξε τα πάντα στις ζωές μας, στην καθημερινότητά μας, στον τρόπο σκέψης μας, στις συνήθειές μας, ακόμη και στις γιορτές μας...
Αποχαιρετήσαμε το 2020 με την ευχή "να μην ξανάρθει τέτοια χρονιά", με την ελπίδα ότι "σύντομα θα ξαναπάρουμε πίσω τις ζωές μας", με την πίστη ότι "είμαστε κοντά στην στιγμή που η πανδημία θα είναι διαχειρίσιμη, που ο ιός δεν θα μπορεί να... σκοτώνει με τον τρόπο που το κάνει έως τώρα"
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα όλοι θέλουμε να σκεφτόμαστε θετικά, να κάνουμε όνειρα, να είμαστε αισιόδοξοι, να πιστεύουμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.
Φέτος, όλοι το θέλουμε πιο πολύ να κάνουμε θετικές σκέψεις. Το έχουμε ανάγκη. Ολοι θέλουμε να σκεφτόμαστε ότι σε λίγο καιρό θα υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε να μην φοβόμαστε, να μην υπάρχουν τόσο σοβαροί κίνδυνοι για την υγεία μας, να επιστρέψουν -ειδικά αυτοί που καιρό τώρα είναι καθηλωμένοι λόγω της πανδημίας- όλοι στις δουλειές τους, να ανοίξει η αγορά, να ξαναλειτουργήσει χωρίς προβλήματα.
Υπάρχουν ζητήματα προς διερεύνηση
Ολα δείχνουν ότι το νερό μπαίνει στ' αυλάκι για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Τα μέτρα μπορεί να ήταν πολύ σκληρά για την οικονομία, μπορεί να μην έφεραν ακόμη καλύτερα -και πιο γρήγορα- αποτελέσματα από αυτά που περίμεναν οι ειδικοί και η κυβέρνηση, αλλά βοήθησαν ώστε να μην ζήσουμε ακόμη πιο τραγικές καταστάσεις, να μην θρηνήσουμε πολύ περισσότερους νεκρούς από κορωνοϊό, να μην φτάσουμε στο σημείο ασθενείς να χρειάζονται ένα κρεβάτι σε ΜΕΘ και να μην υπάρχει.
Θα μπορούσε να είναι και καλύτερα τα πράγματα; Ενδεχομένως ναι. Υπάρχουν ζητήματα προς διερεύνηση. Οπως, για παράδειγμα, αυτό που έχει να κάνει με τον αριθμό νεκρών και διασωληνωμένων ανά εκατομμύριο πληθυσμού, που για τη χώρα μας είναι υψηλός σε σχέση με τον αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων.
Δεν ξέρω αν πρόκειται για στατιστικό ή για υγειονομικό πρόβλημα. Ο,τι κι αν είναι, όμως, θα πρέπει να μας απασχολήσει...
Δύο τεράστια όπλα
Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι περισσότερο θα πρέπει να μας απασχολήσει αυτό που μας περιμένει το 2021. Η ανθρωπότητα έχει, πλέον, στη διάθεσή της δύο τεράστια όπλα: το εμβόλιο και την συσσωρευμένη εμπειρία των επιστημόνων και των συστημάτων υγείας από το προηγούμενο δεκάμηνο.
Οι υγειονομικοί ξέρουν καλύτερα πώς να αντιμετωπίσουν τα βαριά περιστατικά στα νοσοκομεία και οι πολίτες ότι με τον εμβολιασμό θα μειωθεί σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό ο κίνδυνος να νοσήσουν. Ή, ακόμη κι αν νοσήσουν να μην είναι με σοβαρά συμπτώματα.
Παρόλα αυτά, ούτε το εμβόλιο ούτε η εμπειρία των υγειονομικών αρκούν για να πούμε ότι... τελειώσαμε, ξεμπλέξαμε με τον κορωνοϊό. Οσο κι αν δεν μας αρέσει, όσο κι αν μας ενοχλεί, μέτρα θα συνεχίσουμε να έχουμε, κομμάτια της οικονομίας θα εξακολουθήσουν να υπολειτουργούν, ή και να μην λειτουργούν καθόλου.
Δεν θα ησυχάσουμε, στο βαθμό που το φανταζόμαστε και το θέλουμε όλοι, πριν από το καλοκαίρι του 2021. Κι εδώ είναι που έρχεται το επόμενο τεράστιο θέμα αυτής της ιστορίας: οι οικονομικές συνέπειες εξαιτίας όλης αυτής της κατάστασης.
Ηταν μόνο... πρόσκαιρης ανακούφισης
Αν το 2020 ήταν η χρονιά των γιατρών, των νοσηλευτών, των επιστημόνων που σε χρόνο ρεκόρ προετοίμασαν το εμβόλιο για τον κορωνοϊό, το 2021 είναι η χρονιά των πολιτικών ηγετών.
Τα ψέματα τελειώνουν. Η ώρα για τις σοβαρές αποφάσεις πλησιάζει. Πολλά από τα μέτρα στήριξης που έλαβαν το 2020 ήταν σημαντικά και αποτελεσματικά. Ομως, ήταν μέτρα... συντήρησης, μέτρα πρόσκαιρης ανακούφισης.
Από το καλοκαίρι και μετά οι Ελληνες θα αρχίσουν να βρίσκουν μπροστά τους τις υποχρεώσεις που η κυβέρνηση πήγε... πίσω λόγω του κορωνοϊού. Δεν είναι σίγουρο, όμως, αν θα έχουν τις δουλειές τους, αν θα έχουν εισόδημα, αν θα μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές τις υποχρεώσεις.
Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι καταστήματα που μένουν μήνες κλειστά θα μπορέσουν να μαζέψουν τις... πληγές τους και να ξανανοίξουν ή αν θα βάλουν οριστικό λουκέτο. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι και μετά τη λήξη της υποχρεωτικής περιόδου λόγω των ενισχύσεων που έλαβαν οι επιχειρήσεις θα κρατήσουν τους εργαζόμενους ή θα έχουμε μαζικές απολύσεις.
Καλό είναι το Ταμείο Ανάκαμψης, καλό είναι το ΕΣΠΑ, καλό είναι κάθε πρόγραμμα μέσω του οποίου πέφτουν χρήματα στην αγορά, αλλά, το ερώτημα είναι πότε θα πέσουν, πώς θα διασφαλιστεί ότι οι νέες θέσεις που πρόκειται να δημιουργηθούν δεν θα είναι μόνο στα λόγια, ποιος θα εγγυηθεί ότι θα είναι πλήρους απασχόλησης;
Φόβοι για πιο... μαύρο '21
Η ελληνική οικονομία δεν είναι μεταξύ των πιο στέρεων στην Ευρώπη και στον κόσμο, δεν είναι η πιο ανθεκτική, δεν είναι η πιο έτοιμη για να αντιμετωπίσει ασύμμετρες απειλές.
Γι' αυτό και οι πολίτες ανησυχούν. Γι' αυτό και παραξενεύονται όταν ακούνε ότι από την δραματική ύφεση του 2020 θα πάμε στην ισχυρή ανάκαμψη το 2021. Πώς θα γίνει αυτό όταν θεωρείται βέβαιο πως μέχρι τα μισά του 2021 θα υπάρχουν τομείς της οικονομίας που δεν θα έχουν επανεκκινήσει πλήρως, που θα χρειάζεται η κυβέρνηση να πληρώνει από τα κρατικά ταμεία για να στηρίζει πληττόμενες επιχειρήσεις και εργαζόμενους;
Ολοι θέλουμε να ελπίζουμε, όλοι θέλουμε να αισιοδοξούμε. Οπως είπαμε, ειδικά την Πρωτοχρονιά όλοι θέλουμε μόνο θετικές σκέψεις να κάνουμε...
Ωστόσο, οι περισσότεροι, νομίζω, βλέποντας ρεαλιστικά τα πράγματα, έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, το φόβο ότι αντί για καλύτερο μπορεί να είναι πιο... μαύρο το 2021 από το 2020, αν δεν βρει η κυβέρνηση τον τρόπο να διαγράψει τα χρέη που δημιουργήθηκαν την περίοδο της πανδημίας, να προμηθεύσει σε όσους έφτασαν στα όρια της καταστροφής την... βενζίνη για να ξαναβάλουν μπρος, αν δεν στηρίξει τις θέσεις εργασίας και δεν πετύχει να δημιουργήσει νέες.
Μακάρι να διαψευστούν αυτοί οι φόβοι...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!