Εμείς τα είχαμε πει με την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος: «Ο Αμπέλ Φερέιρα βγήκε στο ξέφωτο». Και δεν το λέμε για να ευλογήσουμε τα γένια μας. Ήταν – κι είναι πλέον, κι είναι – ηλίου φαεινότερον πως ο Πορτογάλος προπονητής είναι εκτεθειμένος (από κάθε άποψη…) στα πλέι οφ. Δεν χρειαζόταν σοφία και σωφροσύνη περί τούτου.
Εξάλλου αυτή είναι η μοίρα κάθε προπονητή. Προχωρά η ομάδα; Προχωρά κι αυτός. Δεν προχωρά η ομάδα; Δεν προχωρά και αυτός. Τόσο απλά…
Στην περίπτωση του ΠΑΟΚ βέβαια, δεν είναι τόσο απλά. Δεν είναι επειδή οι συνθήκες υπό τις οποίες ο Αμπέλ Φερέιρα ανέλαβε τον ΠΑΟΚ δεν ήταν συνηθισμένες. Ασυνήθιστες ήταν! Δίχως τούτο να σημαίνει ή να αποτελεί άλλοθι για το πλήθος των… αμαρτιών του Πορτογάλου προπονητή. Ήξερε που πήγαινε. Ήξερε τι αναλάμβανε τότε. Τώρα. Ξέρει που πήγε; Ξέρει τι ανέλαβε; Επιτρέψτε μας την επιφύλαξη σε κάθε απάντηση.
Είναι δεδομένο πως ο Αμπέλ Φερέιρα είναι lost in space! Και δεν είναι τελευταία, καιρό ήταν. Οι επιλογές του έδειχναν πως είχε χάσει τον έλεγχο. Προσέξετε. Όχι τα γκέμια του ΠΑΟΚ. Ως ομάδα … Σε δομή και λειτουργία ο Πρωταθλητής και Κυπελλούχος δεν έχασε συνοχή και σοβαρότητα. Ως ομάδα … Σε αγωνιστική κατάσταση έχασε και συνοχή και σοβαρότητα.
Δεν είναι όμως, δυνατόν οι ευθύνες γι’ αυτήν την αγωνιστική κατάσταση να αποδίδονται μόνον στον προπονητή. Δεν είναι κι η απόδοση ευθυνών διέξοδο από το αδιέξοδο του ΠΑΟΚ. Είναι πάντως, μία ώρα δύσκολη – η δυσκολότερη επί Ιβάν Σαββίδη – για τον ΠΑΟΚ…
Ευθύνες φέρουν κι οι παίκτες. Κι όσοι έπαιξαν την περασμένη Κυριακή. Κι όσοι δεν έπαιξαν. Αυτοί εξέθεσαν τον προπονητή τους. Συνάμα εκτέθηκαν κι οι ίδιοι. Όλοι τους, μα όλοι τους … κατά κανόνα κρύβονταν πίσω από τον Αμπέλ Φερέιρα. Και τώρα που βγήκε στο ξέφωτο ο προπονητής τους… Βγήκαν κι αυτοί.
Και φταίνε όλοι. Προπονητές και παίκτες. Κι η διοίκηση φυσικά. Η ήττα σε αυτούς διαχρονικά σε αυτούς μοιράζεται. Αν και στη μοιρασιά χαμένοι είναι βασικά, πρώτα οι προπονητές. Μετά είναι οι παίκτες. Με μία σοβαρή διαφορά για την διοίκηση. Αυτή τα έδωσε όλα και δεν πήρε κάτι. Οι άλλοι; Τα πήραν όλα και δεν έδωσαν κάτι.
Έτσι λοιπόν, με σύμβουλο (δεν υπάρχει χείριστος) τον θυμό κηρύχθηκε πόλεμος φιλάθλων σε προπονητές και παίκτες. Με πολλά πύρα να παίρνουν ξώφαλτσα και την διοίκηση.
Γιατί δεν έβαλε τον τάδε παίκτη ο προπονητής; Και πού τον έβαζε τι άλλαζε; Γιατί κράτησαν τον δείνα παίκτη; Δεν διαρρηγνύατε τα ιμάτια σας για να τον κρατήσουν;
Καλώς ή κακώς εκ του αποτελέσματος κρινόμαστε όλοι. Εκτός του αποτελέσματος κρίνονται όλοι οι προαναφερόμενοι. Και κατακρίνονται. Δίχως τούτο να αποτελεί λύση στο πρόβλημα του ΠΑΟΚ.
Δεν είναι λύση – βλέπετε – να ριχθούν στα τάρταρα προπονητές και παίκτες. Αν και το… αξίζουν! Λύση είναι να στηριχθούν με την ελπίδα να ανασυνταχθούν. Ναι, υπάρχει ακόμη ελπίδα. Και για το Κύπελλο και για την δεύτερη προνομιούχο θέση. Θα την αφήσουν όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως στον ΠΑΟΚ να πάει χαμένη;
Θεωρούμε λοιπόν, καλύτερο να σκαλίσουν τις στάχτες, για να ξαναβρούν φωτιά… Δεν μπορεί να έσβησε έτσι απλά η φωτιά με την οποία ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το νταμπλ. Όπως και να το κάνουμε επιβάλλεται η ανασύνταξη. Κι η αντεπίθεση στα εναπομείναντα δυο «μέτωπα».
Και βέβαια, δε θα είναι επιτυχία η κατάκτηση της προνομιούχου δεύτερης θέσης. Δεν θα είναι επιτυχία κι η κατάκτηση του Κυπέλλου. Όταν στόχος ήταν και το Πρωτάθλημα. Δε θα είναι όμως, με αυτά τα επιτεύγματα παταγώδης αποτυχία η τρέχουσα αγωνιστική περίοδος.