Οι περισσότεροι Θεσσαλονικείς, ιδιαίτερα αυτοί που το επισκέπτονται πολύ συχνά, γνωρίζουν ότι στο Σέιχ Σου η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη τα τελευταία χρόνια.
Το επισημαίνουν, άλλωστε, σε κάθε ευκαιρία οι δήμαρχοι που εντός των διοικητικών ορίων των δήμων τους βρίσκονται τμήματα του δάσους.
Συνέπεσε την Κυριακή, που μιλούσαμε στο Metropolis με τον δήμαρχο Πυλαίας-Χορτιάτη για μια φωτιά που ξέσπασε το Σάββατο σε χορτολιβαδική έκταση στο Πανόραμα και χρειάστηκε να σηκωθούν καναντέρ για να αντιμετωπιστεί άμεσα, να κάνει αναφορά, χωρίς να τον ρωτήσω σχετικά, ο Ιγνάτιος Καϊτεζίδης στο θέμα του περιαστικού δάσους και να χτυπήσει καμπανάκι για τους κινδύνους όσο μπαίνουμε στο καλοκαίρι και οι θερμοκρασίες αυξάνονται.
Οσα λέει ο Καϊτεζίδης, ή ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών, Σίμος Δανιηλίδης, που έχει την ίδια αγωνία, αφού και στον δικό του δήμο βρίσκεται ένα μεγάλο τμήμα του Σέιχ Σου, άρα λογικό είναι να θέλει να κινητοποιήσει τους αρμόδιους για να λάβουν τα μέτρα τους και να περιοριστεί ο κίνδυνος πυρκαγιών, τα λένε διότι τα μηνύματα που παίρνουν από πολίτες αλλά και η άποψη που έχουν οι ίδιοι, μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλέσει.
Χιλιάδες κυβικά μέτρα ξερών κλαδιών, κομμένων κορμών δένδρων, πευκοβελόνων και υπολειμμάτων της υλοτόμησης των άρρωστων πεύκων, βρίσκονται εγκαταλελειμμένα και σκορπισμένα σε διάφορα σημεία.
Επίσης, η παραμονή των κομμένων άρρωστων, ξερών κλαδιών στο χώρο, δίπλα σε υγιή δένδρα διευκολύνει την αναπαραγωγή του φλοιοφάγου εντόμου και εγκυμονεί τον κίνδυνο να πληγούν κι άλλα υγιή δένδρα.
Ο συνδυασμός των δύο προαναφερθέντων ζητημάτων είναι εκρηκτικός αφού όλο αυτό το εύφλεκτο υλικό είναι... κίνδυνος-θάνατος για το δάσος.
Οπως αναφέρει και σε σχετική ανακοίνωσή του ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών «το δάσος σήμερα είναι μια «μπαρουταποθήκη» η οποία κινδυνεύει να ανατιναχθεί. Κανένα σχέδιο αντιπυρικής προστασίας δεν μπορεί να προωθηθεί αποτελεσματικά, υπό αυτές τις συνθήκες»
Το περιαστικό δάσος είναι ο μοναδικός πνεύμονας της πόλης μας. Η προστασία και η διάσωσή του είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα με το οποίο κανείς δεν μπορεί να παίζει, κανείς δεν μπορεί να αδιαφορεί και να θέτει σε κίνδυνο το περιβάλλον αλλά και ανθρώπινες ζωές.
Ολοι οι φορείς που εμπλέκονται στη διαχείρισή του, λοιπόν, ας φροντίσουν, άμεσα, να προχωρήσουν σε όλες εκείνες τις ενέργειες οι οποίες απαιτούνται για να μειωθεί στο ελάχιστο ο κίνδυνος της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος.