Νομίζω πως δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στην διαφορά παρουσίας και ισχύος που υπάρχει ανάμεσα στα ΜΜΕ του λεκανοπεδίου και στα αντίστοιχα της συμπρωτεύουσας. Κι αυτό, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει διαφορά, από τη στιγμή που η υποτυπώδης παρουσία των όσων διαθέτει η Θεσσαλονίκη δεν επιτρέπει (μάλλον απαγορεύει) τέτοιου είδους συγκρίσεις.
Αφορμή για το σχόλιο το «τσουνάμι» που προκάλεσε η... επική (!) πρόκριση της ομάδας του δημοσίου. Το οποίο «τσουνάμι» κάλυψε όπως ήταν αναμενόμενο ολόκληρη την Ελλάδα που διαπιστωμένα και διαχρονικά βρίσκεται στο έλεος των διαθέσεων (προφανώς και της προπαγάνδας) του παμφάγου και υδροκέφαλου κέντρου. Οφείλω να ξεκαθαρίσω πως αυτή η αφορμή δεν έχει καμία σχέση με το πώς πέτυχε να πάρει την πρόκριση ο Ολυμπιακός απέναντι σε μια ομάδα που είχε κόουτς ένα κέρινο ομοίωμα που του την πρόσφερε στο πιάτο. Αυτή η ομάδα ήταν άξια της τύχης της και της προϊστορία της (μην ξεχνάτε την «τεσσάρα» που της έριξε και ο ΠΑΟΚ). Αυτή η αφορμή έχει σχέση με όσα ακολούθησαν. Με βασικότερο όλων την επικοινωνιακή εκμετάλλευση σε μια προσπάθεια να σκεπαστούν τα λερωμένα και άπλυτα (ταπεινωτική ήττα από τον Παναθηναϊκό, ξεφτίλα με τον Άρη και ηθικός ξεπεσμός με την «μπούκα» στον Σιδηρόπουλο). Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν στο 88΄ δεν έμπαινε η μπάλα στο πλεχτό. Τι φουρτούνα θα είχαμε στο λιμάνι.
Επαναλαμβάνοντας λοιπόν ότι σε καμία των περιπτώσεων δεν διακατέχομαι από το οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα (επί παραδείγματι φθόνου... και ζήλιας) για την επική (!) πρόκριση, πέραν της αδιαφορίας, στέκομαι στον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε επικοινωνιακά – το επαναλαμβάνω – για να σκεπάσει την «μαύρη τρύπα» που δημιουργήθηκε τώρα τελευταία.
Σε ό,τι έχει σχέση με την συμπρωτεύουσα το ζητούμενο είναι εάν και κατά πόσο επηρεάστηκε από το «τσουνάμι», έχοντας υπόψιν ότι εδώ και αρκετά χρόνια οι ερυθρόλευκοι γκεμπελίσκοι έχουν βρει πρόσφορο έδαφος στην συμπρωτεύουσα για να περάσουν τα μηνύματα τους. Είχαμε βέβαια τα πρώτα... συγχαρητήρια, αναμενόμενα ιδιαίτερα από συγκεκριμένους εκπροσώπους της ενημέρωσης που «αγωνίζονται» να φτιάξουν ένα προφίλ τάχα μου δήθεν ουδέτερο και αντικειμενικό. Δίπλα τους σταθεροί και αθόρυβοι δοξολόγοι οι γνωστοί – ελάχιστοι βέβαια - Θαναηλάκηδες που θα ήθελαν να ξεσαλώσουν αλλά συγκρατήθηκαν.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση και σε ότι αφορά τη συμπρωτεύουσα όπως τονίσαμε και παραπάνω εδώ και αρκετό καιρό παρατηρείται ένα άλλο είδος επηρεασμού και σύγχυσης συναισθημάτων με έναν πολύ απλό και πονηρό τρόπο που όμως συνεχίζεται χωρίς να αντιμετωπίζει την παραμικρή αντίδραση.
Αναφερόμαστε στο γεγονός των ραδιοφωνικών παρεμβάσεων στις οποίες κάποιοι προφασιζόμενοι ιδιαίτερα τους ΠΑΟΚτσήδες καταθέτουν απόψεις οι οποίες εκπορεύονται κατευθείαν από το κέντρο διακίνησης φιλολυμπιακών συμπεριφορών κι επιδιώξεων. Διαπιστώνεις εύκολα πως ο φυτευτός και βαλτός τύπος δείχνει την οπαδική του ταυτότητα χωρίς καμία προφύλαξη. Εύκολα διαπιστώνεις ότι δεν είναι ΠΑΟΚτσής από τη στιγμή που υιοθετεί απόψεις που εξυπηρετούν καθαρά το λιμάνι. Σίγουρα θα έχετε ακούσει αρκετούς γιαλαντζί ΠΑΟΚτσήδες να βγαίνουν στα ραδιόφωνα και παριστάνοντας τους ουδέτερους, τους δίκαιους και τους αυστηρούς να καταλογίζουν ευθύνες, να αμφισβητούν αδικίες και να ταυτίζονται με όλα όσα διακινούνται από το λιμάνι. Ένας εξ αυτών πολύ πρόσφατα είχε το θράσος να απαιτεί ο Ιβάν να γίνει όπως ο Μαρινάκης! Και ο ΠΑΟΚ να κινηθεί έχοντας πρότυπο (!!!) τον Ολυμπιακό! Ναι, όπως το διαβάζετε. Εδώ βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει και το δίλημμα αν αυτός είναι απευθείας καθοδηγούμενος ή αφελώς παρασυρόμενος. Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι σε όλον αυτόν τον ραδιοφωνικό αχταρμά.
ΥΓ: Σήμερα ο ΠΑΟΚ δίνει ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι. Υπάρχουν προβλήματα απουσιών που θα δυσκολέψουν την προσπάθεια της ομάδας. Ωστόσο ένας σοβαρός ΠΑΟΚ, όπως των τελευταίων εμφανίσεων, έχει την δυνατότητα να επιστρέψει από την Τρίπολη έχοντας στις αποσκευές του, τους τρεις πολύτιμους βαθμούς.