Μόνο αφελής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η προσέγγιση ότι ο Θοδωρής Ζαγοράκης είχε τη δυνατότητα να αλλάξει τα πράγματα. Ούτε καν μπόρεσε να επιβιώσει...
Η μεγαλύτερη δυσκολία για τον πιο βραχύβιο πρόεδρο της ΕΠΟ ήταν ότι είχε δύο θεσμικές ιδιότητες που δημιουργούσαν αυτομάτως πεδίο σύγκρουσης συμφερόντων. Η πολιτική ιδιότητα (και μάλιστα με τη σφραγίδα του κυβερνώντος κόμματος) και η παραγοντική ιδιότητα του ποδοσφαίρου, δημιούργησε ένα αδιέξοδο στον ίδιο.
Ομως το κυρίαρχο πρόβλημα δεν ήταν αυτό. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει σε ένα ανεξέλεγκτο περιβάλλον, το οποίο κουβαλάει όλα τα κακά του παρελθόντος.
Κάποιοι πίστευαν ότι αν περνούσε η ολιστική μελέτη, η τοξικότητα θα γνώριζε μια πρώτη αποσυμπίεση. Εκαναν λάθος. Η ολιστική μελέτη είναι ένα απλό εργαλείο, το οποίο δεν δημιουργεί απαραιτήτως θεσμική θωράκιση.
Η στήλη το έχει υποστηρίξει πολλές φορές: Στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα πρόσωπα υπερισχύουν των θεσμών. Αρα χρειάζεται μία ιδιαιτέρως δραστική μεταβολή, στην οποία δεν θα μπορούν να αντισταθούν τα πρόσωπα, όσο ισχυρά και να είναι.
Η ολιστική μελέτη είναι ένας σχεδιασμός επί χάρτου, μάλλον γονατογράφημα και σε κάθε περίπτωση δεν αποτελεί πανάκεια.
Η λύση στην ΕΠΟ δεν είναι ούτε ο Ζαγοράκης ούτε η ολιστική. Η λύση είναι ακριβώς αυτή που δεν θέλουν οι υπερεθνικές ομοσπονδίες: Η διεύρυνση του εκλεκτορικού σώματος, σε τέτοιο βαθμό που να μην μπορεί να ελεγχθεί από κανέναν.
Η FIFA και η UEFA δεν θέλουν να ακούνε για περισσότερους εκλέκτορες, καθώς οι ίδιες έχουν το πιο περιοριστικό εκλογικό σύστημα. Ξέρουν ότι η δημοκρατία θα τους βλάψει.
Ας κάνουν ό,τι θέλουν για τα του οίκου τους. Ομως η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, είναι εγκλωβισμένη σε ιδιότυπους θύλακες ποδοσφαιρικής εξουσίας, οι οποίοι αποτελούν τον μόνιμο ανασχετικό παράγοντα. Η ώθηση στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα δοθεί μόνο μέσα από τη δραστική αύξηση των εκλεκτόρων της ΕΠΟ.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook