Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι καμία από τις αλλαγές στις οποίες προχώρησε ο ΠΑΟΚ δεν ωφέλησαν την ομάδα καθώς ουδείς από τους αντικαταστάτες δεν κατάφερε έστω να πλησιάσει το επίπεδο απόδοσης που είχε κατά νου ο Αρης Λυκογιάννης.
Μετά την οδυνηρή ήττα από τον Ιωνικό στο PAOK SPORTS ARENA ο Αρης Λυκογιάννης μίλησε για μια προβληματική σεζόν στη διάρκεια της οποίας η ομάδα δεν κατάφερε να βρει χημεία. Και το τελευταίο ήταν φυσιολογικό γιατί από τον περασμένο χειμώνα έγιναν τέσσερις αλλαγές παικτών και μία προσθήκη. Δηλαδή, ως ένα βαθμό η ομάδα ξαναφτιάχτηκε στη διάρκεια της χρονιάς με την απόκτηση παικτών οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν απέδειξαν ότι είναι καλύτεροι των προκατόχων τους. Βέβαια, οι τρεις από τις τέσσερις αλλαγές ήταν αναγκαστικές.
Πιθανότατα ο ΠΑΟΚ δεν θα έμπαινε σε διαδικασία αλλαγής κανενός εκ των Μάλκολμ Γκρίφιν, Τζος Κάρτερ αν οι δύο Αμερικανοί ήταν υγιείς, ασχέτως του ότι αμφότεροι κινούνταν σε χαμηλότερα επίπεδα απόδοσης σε σχέση με τα αντίστοιχα περσινά. Οπως αναγκαστική ήταν και η αντικατάσταση του Μάρβιν Τζόουνς από τη στιγμή που ο Αμερικανός ζήτησε να αποχωρήσει από την ομάδα. Αντιθέτως, ζήτημα επιλογής ήταν η αλλαγή του Ντέρεκ Ογκμπέιντε με τον Αντονι Λι η οποία αποδείχθηκε κακή καθώς ο ΠΑΟΚ έχασε όγκο στη ρακέτα.
Ανεξάρτητα όμως από την αναγκαιότητα των αλλαγών, είναι φανερό πλέον ότι δεν βγήκαν οι επιλογές των αντικαταστατών τους δίχως αυτό να σημαίνει ότι υστερούν ποιοτικά. Για παράδειγμα, είναι ταυτόσημα τα χαρακτηριστικά του Ζερμέιν Λοβ ο οποίος προϋπήρχε με τον Φιλ Γκριν που προστέθηκε καθώς αμφότεροι είναι γκαρντ που συνηθίζουν το ένας εναντίον ενός ή να φτιάχνουν φάσεις για τους εαυτούς τους. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να μην αναδεικνυόταν αν ο Βαγγέλης Μάντζαρης ο οποίος επίσης προστέθηκε στο ρόστερ δεν περιοριζόταν στα πρώτα τρία-τέσσερα καλά παιχνίδια του. Προϊόντος του χρόνου, ο έμπειρος γκαρντ έχασε τη σπιρτάδα, την ενέργεια και τη δημιουργία του. Ο Ντριμίτρι Ρίβερς ο οποίος αντικατέστησε τον Τζος Κάρτερ μέχρι στιγμής έχει δείξει ότι είναι μονοδιάστατος παίκτης με σαφέστατη αδυναμία στην άμυνα, πέραν του χαρίσματος που έχει στην επίθεση.
Κυρίως όμως αλλάζοντας τη φροντ λαιν, ο ΠΑΟΚ έχασε όλε τη δύναμή του στο καλάθι και μοιραία οδηγήθηκε σ’ ένα συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού το οποίο βασίστηκε περισσότερο στην ατομική ποιότητα των γκαρντ. Γιατί απώλεσε τον τρόπο έκφρασης από τους παίκτες της ρακέτας. Ο Αντονι Λι δεν ήταν ποτέ ψηλός με ικανότητα στο ένας εναντίον ενώ ενώ ο Νέιτ Ρένφρο μπορεί να εντυπωσιάζει με την αλτικότητά του αλλά και την ικανότητά του στην άμυνα ψηλά αλλά υστερεί σε όγκο και παράλληλα κλήθηκε να λειτουργήσει σ’ ένα εντελώς άγνωστο περιβάλλον γι’ αυτόν. Συνέπεια των παραπάνω είναι αυτό που βιώνει σήμερα ο ΠΑΟΚ. Να παλεύει δηλαδή για μια θέση στα Playoffs, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για την 6αδα…