Με ένα πολύ καλό δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ έσβησε την αποκρουστική μουντζούρα που έκανε στο πρώτο και τελικά πέτυχε το αυτονόητο. Πήρε τους τρεις βαθμούς, έστω κι αν μέχρι να “κλειδώσει” τη νίκη ο φόβος για ένα ανεπανάληπτο κάζο ήταν αληθινός. Η σκέψη ότι μπορεί να χαθεί πολύτιμο έδαφος στη μάχη για τον τίτλο από τη... Λαμία και, μάλιστα, μέσα στην Τούμπα, είμαι σίγουρος ότι δηλητηρίαζε και θόλωνε το μυαλό κάθε ΠΑΟΚτσή.
Από την αρχή του αγώνα έγινε ξεκάθαρη, για πολλοστή φορά, η αδυναμία του ΠΑΟΚ να σπάσει το πολυπρόσωπο αμυντικό τείχος που όρθωσε μπροστά του η Λαμία. Αυτό, σε συνδυασμό με τα “πουλήματα” της μπάλας και τις αργές επιστροφές οδήγησε σε ένα εφιαλτικό πρώτο 30λεπτο, στη διάρκεια του οποίου η Λαμία προηγήθηκε και είχε πολλές άλλες επικίνδυνες επισκέψεις στα καρέ του ΠΑΟΚ και τρεις καλές χαμένες ευκαιρίες. Αν οι παίκτες της ήταν στοιχειωδώς ικανοί να σκοράρουν, ο ΠΑΟΚ θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Ευτυχώς, δέχτηκε μόνο ένα γκολ κι εκείνο από λανθασμένη αντίδραση του Κοτάρσκι, ο οποίος, όμως, στάθηκε και άτυχος, αφού η μπάλα προτίμησε να “σκάσει” στα πόδια του Μαρτίνεθ και να στρωθεί μπροστά του για να σκοράρει ανενόχλητος.
Οι παίκτες του ΠΑΟΚ πίεσαν όσο μπορούσαν, αλλά είχαν στο κέντρο τραγικούς τον Οζντόεφ και τον Τσιγγάρα, με αποτέλεσμα μόνο ο Κωνσταντέλιας να έχει πετυχημένες ενέργειες και έξυπνες πάσες, παρά το γεγονός ότι όποτε έπαιρνε την μπάλα έπεφταν πάνω του τρεις, ενώ Βιειρίνια, Ράφα Σοάρες, Ντεσπόντοφ και Ζίβκοβιτς περιορίστηκαν σε σέντρες που δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, μέχρι να γίνει η μακρινή σέντρα από τον Ζίβκοβιτς που έδωσε την ευκαιρία στον Μιχαηλίδη να ισοφαρίσει με θεαματική καρφωτή κεφαλιά. Ηταν ένα γκολ που άξιζε πέρα για πέρα ο Μιχαηλίδης, που σε όλο το ματς ήταν ο κορυφαίος αμυντικός του ΠΑΟΚ.
Αυτή τη φορά, ανήσυχος -και με το δίκιο του- ο Λουτσέσκου, έκανε τρεις αλλαγές από το ημίχρονο για να συμμαζέψει την κατάσταση. Μπάμπα αντί Ράφα Σοάρες, Μειτέ αντί Τσιγγάρα και Τάισον αντί Ντεσπόντοφ. Και όντως ο ΠΑΟΚ συμμαζεύτηκε. Εγινε σοβαρός, δεν επέτρεψε στη Λαμία να απειλήσει ούτε μία φορά και, με δεδομένο ότι πλέον, εκτός από τον Κωνσταντέλια, είχε και πραγματικό κέντρο χάρη στον Μειτέ, αλλά και στον Σβαμπ που στο 65' πήρε τη θέση του Οζντόεφ και επρόκειτο να κρίνει το ματς, έπαιξε τη Λαμία μονότερμα, με καλά οργανωμένες επιθέσεις, που έφερναν τη μία ευκαιρία μετά την άλλη και, βέβαια, ολοκλήρωσαν την ανατροπή του σκορ.
Ο Ντέλιας μπροστά, η μπάλα στον Ζίβκοβιτς, εκείνος ανοίγει στον Σβαμπ και ο Αυστριακός με ένα υπέροχο σουτ “γράφει” το 2-1. Κι ύστερα, ωραίο μπάσιμο του Σαμάτα, ανατροπή πάνω στη γραμμή του άουτ, ο Σβαμπ εκτελεί άψογα το πέναλτι και το 3-1 είναι γεγονός. Κι αν η νίκη του ΠΑΟΚ δεν πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις, υπεύθυνα είναι τα... άπειρα κορμιά που έφραζαν πάντα την εστία της Λαμίας, η αστοχία των παικτών που επιχείρησαν τα σουτ και η ατυχία του Μπάμπα που “σημάδεψε” το δοκάρι λίγο πριν από τη λήξη.
ΥΓ. Σπουδαία στιγμή, φυσικά, η βροντώδης προτροπή των φιλάθλων του ΠΑΟΚ να εκετελέσει το πέναλτι ο Σαμάτα. Αυτό πάει να πει στήριξη και συναισθηματική κάλυψη από την κερκίδα σε έναν ποδοσφαιριστή που την έχει ανάγκη. Και, για να λέμε την αλήθεια, ο Τανζανός έκανε χθες μια καλή εμφάνιση με πολλή δουλειά και άφθονο φιλότιμο.
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης