Αγαπητή Metrosport,
Ξεχωριστή περίπτωση ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης. Το να γίνεις ΠΑΟΚτσής από μικρός, μολονότι όχι Θεσσαλονικιός, ούτε καν Βορειοελλαδίτης, αλλά Πατρινός, δεν είναι περίεργο. Το να είσαι, όμως, από μικρός Ολυμπιακός, να ζεις στην Πάτρα και την Αθήνα και στην πορεία να γίνεις ΠΑΟΚτσής, δεν είναι συνηθισμένο.
Οπως εξήγησε χθες, στη συνέντευξη που έδωσε στο Metropolis 95.5, τον “μάγεψαν” η φοβερή ομάδα της δεκαετίας του 1970 και η ατμόσφαιρα της Τούμπας, όταν βρέθηκε στις κερκίδες της δυο-τρεις φορές όλες κι όλες. Δεν είναι ο μόνος. Δεν είναι ο μόνος ΠΑΟΚτσής που “γέννησαν” εκείνη καταπληκτική ομάδα και ο κόσμος του ΠΑΟΚ. Είναι, όμως, σημαντικό το γεγονός ότι ΠΑΟΚ και Τούμπα τον “υποχρέωσαν” να αλλαξοπιστήσει και να περάσει στο στρατόπεδο ενός παραδοσιακού εχθρού της ομάδας που μέχρι τότε υποστήριζε.
Τον άκουσα με μεγάλη προσοχή και, εννοείται, πολύ μεγάλη συμπάθεια. Μου έκανε, λοιπόν, εντύπωση και κάτι άλλο, πολύ ωραίο, που είπε, όταν ζητήθηκε η άποψή του για τον Αμπελ Φερέϊρα: “Υπάρχουν, βέβαια, κάποιες ενστάσεις, αλλά δεν θέλω να το επεκτείνω, επειδή γινόμαστε λίγο προπονητές της εξέδρας και με τσαντίζει που όλοι έχουμε γνώμη. Ως ηθοποιός έχω μάθει να σέβομαι τον σκηνοθέτη. Το ίδιο πρέπει να σεβόμαστε εμείς οι φίλαθλοι τον προπονητή. Οσο είναι στον ΠΑΟΚ θα ακούμε τον προπονητή. Αν αποδειχθεί στο τέλος ότι ήταν λάθος, OK».
Ναι. Ολοι πρέπει να σέβονται τον προπονητή, που, λίγο-πολύ, είναι ο σκηνοθέτης σε μια ομάδα. Οι διοικούντες, οι παίκτες, οι φίλαθλοι, οι πάντες. Δεν γίνεται να είμαστε όλοι προπονητές. Οσο εύκολα αποδεχόμαστε ότι δεν είμαστε παίκτες, πολύ απλά γιατί δεν μπορούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο, τόσο εύκολα πρέπει να αποδεχόμαστε ότι δεν είμαστε και προπονητές.
Υπάρχει, όμως, μία σημαντική διαφορά. Στο θέατρο ο σκηνοθέτης σκηνοθετεί και οι ηθοποιοί ερμηνεύουν με το ταλέντο τους, ακολουθώντας τις υποδείξεις του. Δεν έχουν, όμως, αντίπαλο. Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να αναδείξουν το έργο και τη σκηνοθεσία με την υποκριτική τους. Δεν τους εμποδίζει κανείς να το κάνουν. Δεν έχουν αντίσταση. Δεν έχουν ανταγωνισμό στη διάρκεια μιας θεατρικής παράστασης.
Στο ποδόσφαιρο, ο προπονητής όντως σκηνοθετεί και οι παίκτες, επίσης με το ταλέντο τους, προσπαθούν να αναδείξουν το έργο του κόουτς για να οδηγήσουν την ομάδα τους στη νίκη. Εχουν, όμως, αντίπαλο στη διάρκεια της δικής τους παράστασης. Πρέπει να αποδείξουν στο ματς ότι είναι ανώτεροι από τους αντιπάλους τους και, μέσα από τις προσπάθειές τους, να αποδείξει και ο προπονητής τους ότι είναι ανώτερος από τον προπονητή της αντίπαλης ομάδας. Στο τέλος του μαραθωνίου, προκύπτει ο καλύτερος, που είναι ο πρωταθλητής και τη τελική βαθμολογία επιβραβεύει την κάθε ομάδα και τον κάθε προπονητή για την αξία και την ποιότητά τους. Κι αυτό το τέλος είναι που κρίνει τους πάντες και τα πάντα. Οι επιτυχημένοι απολαμβάνουν τους καρπούς της προσπάθειάς τους. Οσοι απέτυχαν, όμως, δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιδράσουν. Η χρονιά τελείωσε, ήταν αποτυχημένη και αυτό πλέον δεν μπορούν να το αλλάξουν. Γι' αυτό ακριβώς οι διοικούντες είτε αλλάζουν τους προπονητές, είτε επιχειρούν διορθωτικές κινήσεις στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, είτε κάνουν και τα δύο.
Συνεπώς, η λογική λέει και πάντα θα λέει ότι ένας κόουτς πρέπει να γίνεται σεβαστός και να στηρίζεται, αλλά η επίδειξη σεβασμού και η στήριξη δεν αρκούν για να πετύχει στο έργο του. Πρέπει να είναι και ικανός. Πρέπει να είναι καλός σκηνοθέτης. Πρέπει να αποδεικνύει ότι μπορεί να οδηγήσει την ομάδα του στην επίτευξη των στόχων της. Διότι αν δεν μπορεί, δεν έχει νόημα ούτε ο σεβασμός ούτε η στήριξη. Αρα, να πού διαφωνώ με τον αγαπητό Γεράσιμο Σκιαδαρέση: “Αν αποδειχθεί στο τέλος, είπε, ότι ήταν λάθος, OK”. Ε, λοιπόν, δεν υπάρχει κανένα ΟΚ στο λάθος που αποδείχτηκε τελικά και συνέβαλε στην αποτυχία. Οταν χάνεται η χρονιά, δεν είναι τίποτε ΟΚ. Γι' αυτό, σε τελική ανάλυση, δεν είναι ο προπονητής που κυρίως κρίνεται, αλλά οι διοικούντες που τον επέλεξαν, που τον στήριξαν, ή που δεν τον στήριξαν και τον απομάκρυναν εγκαίρως. Και όλοι μαζί, ένας τρόπος υπάρχει για να κριθούν: Εκ του τελικού αποτελέσματος.
ΥΓ. Στο θέατρο, σκηνοθέτη και ηθοποιούς τους κρίνει ο κόσμος και τελειώνει το θέμα. Στο ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο απλό...
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης