Προβληματισμένος πλέον ο κόσμος του ΠΑΟΚ βλέποντας να επαναλαμβάνεται για πολλοστή φορά αυτή η τραγική εικόνα της ομάδας του, ανησυχεί για το αν και πως θα τα καταφέρει να βρεθεί όπως το επιβάλλουν οι περιστάσεις στον τελικό. Έκανε υπομονή και αποδέχθηκε όλες τις δικαιολογίες και όποια λάθη υπήρχαν για αρκετό καιρό, ανεχόμενος αγωνιστικές ταπεινώσεις απαράδεκτες.
Ο ΠΑΟΚτσής αισθάνθηκε και δικαιολόγησε τα προβλήματα που υπήρχαν, αλλά από εκεί και πέρα είδε πράγματα που δεν του άρεσαν και ιδιαίτερα τον προβλημάτισαν, γιατί επαναλαμβανόντουσαν με τραγική συχνότητα. Για όλα υπάρχει ένα όριο κι ένα σημείο που πρέπει να σταματήσεις όταν σε πιάσει ο κατήφορος κι αυτό που περίμενε όχι μόνο στο χθεσινό παιχνίδι αλλά και στα προηγούμενα, δεν έγινε. Έτσι, άρχισε να νιώθει απογοητευμένος και ανασφαλής. Φοβάται μη τυχόν αυτή η απαράδεκτη εικόνα συνεχιστεί και προσεγγίσει την ημερομηνία του τελικού.
Πέρα βέβαια από την δικαιολογημένη ανησυχία του ότι με τέτοιου είδους αρνητικά αποτελέσματα, διαταράσσεται σοβαρά η ψυχολογία, όχι μόνο του κόουτς και των παικτών, αλλά και του κόσμου. Πιεσμένος λοιπόν και δυσαρεστημένος ο ΠΑΟΚτσής μετράει και τη ζημιά χωρίς να υπολογίζει τη βαθμολογική απώλεια. Περισσότερο τον πληγώνει αυτό που βλέπει. Και προχθές λοιπόν είχαμε μια εικόνα πανομοιότυπη με πολλές άλλες, ίδια με την πρόσφατη απέναντι στην ΑΕΚ και στον Ολυμπιακό.
Κακή διαχείριση και πάλι από τον κόουτς, όχι μόνον του αγώνα, αλλά και των παραμέτρων που αφορούν τις επιλογές του για το βασικό σχήμα. Λαθεμένες επιλογές που αποτυπώθηκαν από την πρώτη στιγμή και οι οποίες «έδειχναν» ότι οι φιλοξενούμενοι κατέβηκαν όχι με «ενδεκάδα» αλλά με «εφτάδα». Τέσσερις παίκτες οι οποίοι εμμονικά χρησιμοποιούνται, δεν δικαιολόγησαν την αγωνιστική τους παρουσία, αλλά ούτε και την συμμετοχή τους στην αποστολή.
Από το ξεκίνημα της αναμέτρησης διαφαινόταν το αμυντικό χάος. Με δύο ακραίους πραγματικές μπουκόπορτες και το κεντρικό δίδυμο χωρίς ίχνος χημείας. Με μια προπόνηση και πάλι επιστρατεύτηκε ο παντελώς ανέτοιμος και υπεύθυνος και για τα δύο γκολ σχεδόν Βαρέλα, για να ξεκουραστεί (από τι άραγε;) ο Ινγκασον. Η αεράμυνα λοιπόν όπως παρουσιάστηκε αποτελούσε «βούτυρο στο ψωμί» των γηπεδούχων και ιδιαίτερα στον δραστήριο Περέα, ο οποίος έκανε πάρτι. Μπροστά από τους ανύπαρκτους ακραίους αμυντικούς, είχαμε παρτενέρ επίσης ανύπαρκτους.
Τον «μονιμά» Μουργκ – αλήθεια τι περιμένει από αυτόν τον παίκτη ο Λουτσέσκου; - και τον μεταλλαγμένο επιθετικό Τέιλορ. Αν προσθέσεις και τον περιπατητή, ντελικάτο Μιτρίτσα που ποτέ δεν τελειώνει ότι αρχίζει, το γλυκό (μάλλον το πικρό) δένει κυριολεκτικά.
Δεν θα προχωρήσουμε σε περισσότερα σχόλια, γιατί προφανώς τα λίγα που είπαμε παραπάνω, αντικατοπτρίζουν μια σκληρή ποδοσφαιρική πραγματικότητα, την οποία την έχουμε ξαναδεί και δεν χρειάζεται ως εκ τούτου εξηγήσεις. Συνοψίζοντας, θεωρούμε ότι δεν υπάρχει λόγος να σταθούμε ούτε ένα λεπτό και να αναλωθούμε σε ειδικές αναλύσεις τακτικής. Το τι έγινε και γιατί έγινε, αποτυπώθηκε ανάγλυφα στην εικόνα των φιλοξενούμενων. Ως εκ τούτου όσοι έχουν κοινό νου και στοχειώδη ποδοσφαιρική εμπειρία, βγάζουν τα συμπεράσματα τους.
Αν κάτι επιβάλλεται να τονίσουμε επί του προκειμένου, είναι πως τη συγκεκριμένη στιγμή η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί είναι άσχημη και δυσκολοδιαχειρίσιμη. Αυτό το τελευταίο αφορά τους καθ΄ύλην αρμόδιους φυσικά.
Σε ατομική απόδοση δεν μπορούμε να δώσουμε ευθύνες στον Πασχαλάκη για την ήττα. Άθλια εμφάνιση - και δεν είναι η πρώτη φορά – του Σάστρε. «Περάστε κόσμε» ο Σίντκλεϊ. Δεν είχαν χημεία και αλληλοκάλυψη, ο ανέτοιμος Βαρέλα με τον μαχητικό Μιχάι. Καλός ο Τσιγγάρας όσο έπαιξε, φάνηκε η απουσία του όταν αποχώρησε.
Η αλλαγή του δεν ξέρουμε για ποιο λόγο έγινε ή αν είναι η «συνηθισμένη κίνηση» που κάνει ο κόουτς σε ότι αφορά την παρουσία του στους αγώνες, ακόμη κι όταν είναι ανάμεσα στους κορυφαίους. Απαράδεκτος ο Μιτρίτσα, άχρωμος και άοσμος και παντελώς λίγος ο Μουργκ. Δεν ήξερε τι του γινόταν ο Τέιλορ. Όσο για τον Ολιβέιρα, υπήρξε θύμα της απομόνωσης και της βοήθειας που δεν είχε από τους «ανύπαρκτους» που προαναφέραμε.
Στο ρελαντί ο Κούρτιτς, θα πρέπει να ανεβάσει ρυθμούς και ταχύτητες, γιατί αυτός ο πολύ αργός ρυθμός που κινείται στο γήπεδο, επηρεάζει το σύνολο και αυτό φαίνεται ιδιαίτερα όταν «απομακρύνεται» από δίπλα του, για οποιοδήποτε λόγο και για την οποιαδήποτε αιτία, ο ταχύτατος νεαρός Τσιγγάρας.
Ο ΠΑΣ Γιάννινα επιβεβαίωσε το ότι είναι μια ομάδα καλά δομημένη, αξιόμαχη και χτύπησε το παιχνίδι όπως έπρεπε. Καλή η διαιτησία του Σιδηρόπουλου, σε κάποιες δύσκολες φάσεις, τον βοήθησε το VAR.
ΥΓ: Το ότι υπάρχουν προβλήματα και προστέθηκαν και άλλα, κανείς δεν το αμφισβητεί. Όμως την προχθεσινή εικόνα δεν την είδαμε για πρώτη φορά.