Ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν είναι κανένας... χθεσινός. Ξέρει πάρα πολύ καλά και τις διαμορφωμένες ισορροπίες και τους συσχετισμούς δυνάμεων. Τόσο στον ΠΑΟΚ όσο και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα.
Ήρθε προετοιμασμένος. Θεωρώ βέβαιο πως έχει συζητήσει τα πάντα με τον Ιβάν Σαββίδη. Δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν φρόντισε να λυθούν όσα τον προβλημάτιζαν και στην ουσία τον οδήγησαν στην έξοδο το 2019.
Αυτά, λογικά, τα τακτοποίησε. Δόθηκαν, κατά πάσα πιθανότητα, οι απαραίτητες εξηγήσεις, τέθηκαν τα όρια, συμφωνήθηκαν οι ρόλοι. Στην παρούσα φάση το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ραζβάν Λουτσέσκου δεν είναι ο ΠΑΟΚ ιδιοκτησιακά και διοικητικά, αλλά ο κόσμος της ομάδας.
Υπάρχουν πάρα πολλοί οπαδοί του ΠΑΟΚ οι οποίοι πιστεύουν ότι... πούλησε την ομάδα το 2019. Οτι προτίμησε τα χρήματα των Αράβων και άφησε ξεκρέμαστο τον ΠΑΟΚ σε μια στιγμή που ήταν πάρα πολύ δύσκολο να αναπληρωθεί όπως θα έπρεπε το κενό του Ρουμάνου.
Ο Λουτσέσκου ξέρει ότι αυτή η άποψη πρέπει να σταματήσει να πλανάται. Θέλει να πείσει τον κόσμο ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, ότι δεν άφησε στα κρύα του λουτρού τον ΠΑΟΚ, ότι δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις του να προκαλέσει ζημία στην ομάδα με την οποία τόσα σπουδαία πράγματα πέτυχε.
Δεν θέλει να έχει τον κόσμο απέναντί του αλλά δίπλα του, μαζί του. Οπως ήταν τα χρόνια της κυριαρχίας του ΠΑΟΚ στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τότε που ο Λουτσέσκου απολάμβανε την καθολική αποδοχή των οπαδών του ΠΑΟΚ, οι οποίοι δεν λάτρευαν τον Ρουμάνο μόνο για τις επιτυχίες της ομάδας, αλλά και για τις δηλώσεις του σχετικά με το «κλεμμένο πρωτάθλημα»
Καταλαβαίνει ότι αν δεν αποκατασταθεί πλήρως αυτή η σχέση, οποιοδήποτε κρίση στην ομάδα θα είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Ο κόσμος θα του ασκεί ευκολότερα κριτική απ' ό,τι του ασκούσε στην πρώτη θητεία του, ενώ πολύ εύκολα θα έρχεται στο προσκήνιο σε κάθε άσχημη στιγμή το όνομα του Πάμπλο Γκαρσία.