Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή
Γεννήθηκε στο Παρίσι, γύρισε τη μισή Ευρώπη, έχοντας κάνει και ένα πέρασμα από την Αφρική, και σε ηλικία 20 ετών μετακόμισε στον Αρη της Β’ Εθνικής. Αν και λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του άλλαζε χώρες συχνά, μέχρι να έρθει στη Θεσσαλονίκη δεν είχε μείνει μόνος του. Ο λόγος για τον Ντέρεκ Ντεκάμπς, τον Γάλλο αμυντικό που αγωνίστηκε για μία χρονιά στους «κιτρινόμαυρους» και μίλησε στο Metrosport.gr.
Ο βοηθός προπονητή στις Κάννες και πρώτος προπονητής στη δεύτερη ομάδα, μίλησε για το παρόν του στο ποδόσφαιρο της Γαλλίας, το Κλερφοντέν που επισκέπτεται συχνά, τις φιλοδοξίες του αλλά και το παρελθόν του στην ομάδα της Θεσσαλονίκης. Θυμήθηκε την φωτιά που είχαν βάλει στα αποδυτήρια οι οπαδοί του Αρη μετά από ένα 0-0 με τη Νίκη Βόλου, την υποδοχή στο αεροδρόμιο μετά την ήττα με 1-0 από τον Εργοτέλη στην Κρήτη, τις καλές σχέσεις που είχε με τον Νίκο Αναστόπουλο που στη συνέχεια τον πήρε μαζί του στον ΠΑΣ. Αναφέρθηκε στον Ογιος που δεν ήθελε να τον κρατήσει στον Αρη, χαρακτήρισε όνειρο τη συμμετοχή του στον αγώνα κόντρα στη Ρόμα ενώ μας αποκάλυψε πως όσο ήταν στη Θεσσαλονίκη διάβαζε τη Μέτροσπορ και μάθαινε ελληνικά.
-Γειά σου Ντέρεκ. Τι κάνεις αυτό το διάστημα; Με τι ασχολείσαι;
«Σταμάτησα το ποδόσφαιρο για οικογενειακούς λόγους πριν έξι χρόνια. Είναι η οικογένειά μου στις Κάννες, εκεί γύρισα όπου έπαιζα όταν ήμουν μικρός, έξι μήνες μετά που σταμάτησα. Εχω πάρει το δίπλωμα UEFA A, θέλω να πάω στο UEFA Pro, μου πήρε έξι χρόνια για τα πρώτα διπλώματα. Φέτος ήμουν στο Κλερφοντέν για οκτώ βδομάδες. Πήγα για ένα επίπεδο πάνω από το UEFA A, σου δίνει το δικαίωμα να προπονήσεις ομάδα στην 4η κατηγορία ή ομάδα ακαδημιών από τις μεγάλες ομάδες. Στη Γαλλία αν έχεις μεγάλο όνομα μπορείς να φτάσεις στο UEFA Pro νωρίτερα».
-Μόλις σταμάτησες το ποδόσφαιρο, έμαθα πως είχες γίνει ατζέντης ποδοσφαιριστών. Τι σε έκανε να στραφείς στην προπονητική;
«Ο πατέρας μου είχε μια εταιρεία ατζέντηδων και τον βοήθησα για περίπου 1,5 χρόνο, το έκανα για να δω αν μου αρέσει αλλά μου αρέσει περισσότερο να είμαι στο γήπεδο. Γι΄αυτό επέλεξα να γίνω προπονητής. Ημουν τρία χρόνια στην ακαδημία από την Κ15 μέχρι την Κ19, τώρα είμαι τρία χρόνια στην πρώτη ομάδα (σ.σ. στις Κάννες) ως βοηθός και δύο χρόνια στην δεύτερη ομάδα ως πρώτος προπονητής. Όταν ήμουν ατζέντης έφερα τον Λιονέλ Ζούμα στον Αστέρα Τρίπολης, έμεινε για 1,5 χρόνο αλλά δεν έπαιξε πολύ».
-Σε τι επίπεδο είναι η ομάδα σου;
«Eίμαστε στην 5η κατηγορία, ο σύλλογος έχει φιλοδοξίες για να πάει στα επόμενα πέντε χρόνια στην 2η κατηγορία. Από εδώ έχουν περάσει μεγάλοι παίκτες όπως οι Βιεϊρά, Ζιντάν και Μικού. Οι Κάννες ήταν μεγάλος σύλλογος και θέλουμε να επιστρέψουμε την ομάδα εκεί που ανήκει, είναι μεγάλο πρότζεκτ από τη διοίκηση».
-Θα ήθελες να γίνεις πρώτος προπονητής και να είσαι σε υψηλότερο επίπεδο;
«Θα το ήθελα στο μέλλον, ακόμη μαθαίνω, έμαθα πολλά εδώ στις Κάννες. Δεν βιάζομαι, προετοιμάζομαι και όταν έρθει μια ευκαιρία, θα χαρώ να την αρπάξω. Είμαι χαρούμενος εδώ που είμαι και θα δούμε τι θα φέρει το μέλλον. Πλέον στις μέρες ο προπονητής πρέπει να είναι και καλός ψυχολόγος, πως να διαχειρίζεται τους παίκτες του και τις καταστάσεις».
-Σε μια κουβέντα μας πριν την συνέντευξη, μου είπες πως βρέθηκες στο Κλερφοντέν. Εκεί αν δεν κάνω λάθος κάνουν προετοιμασία οι εθνικές ομάδες της Γαλλίας και γίνονται τουρνουά. Εσύ παρακολουθούσες κάποιον παίκτη;
«Ηταν για το δίπλωμα τo UEFA A, ήταν η όγδοη εβδομάδα, πηγαίνουμε 7-8 φορές τον χρόνο για 4-5 μέρες. Τώρα έχω να δώσω τις εξετάσεις, μια φορά που ήμασταν εκεί συναντήσαμε την πρώτη ομάδα της Εθνικής Γαλλίας, είναι ένα φανταστικό μέρος».
-Στην ποδοσφαιρική σου καριέρα άλλαξες πολλές ομάδες και έπαιξες από τον Βορρά (Νορβηγία) μέχρι τον Νότο (Νότιος Αφρική). Σε ποια ομάδα ένιωθες καλύτερα;
«Ηταν διαφορετικά σε κάθε χώρα, στον Αρη ήρθα 20 ετών, ήμουν μικρός, έπαιξα Ευρώπη κόντρα στη Ρόμα. Αγάπησα την ατμόσφαιρα, τους οπαδούς στο γήπεδο, ξέρω πως στην Ελλάδα πρέπει να κερδίσεις. Ευχαριστήθηκα την κουλτούρα, αλλά κάποια στιγμή μας έβαλαν φωτιά στα αποδυτήρια επειδή δεν κερδίσαμε (σ.σ. στο 0-0 με Νίκη Βόλου). Περιμέναμε την αστυνομία για να φύγουμε από το γήπεδο, μόνο ο Κολτσίδας μπορούσε να βγει γιατί ήταν αρχηγός. Στην Ελλάδα αγάπησα το πάθος. Στην Ισπανία ήταν η ποιότητα που ξεχώρισα, στην Νότια Αφρική οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι και πήγαιναν για να διασκεδάσουν στο γήπεδο, παίζαμε σε ωραία γήπεδα. Στη Νορβηγία είναι διαφορετική νοοτροπία, έχει κρύο, υπερέχει η φυσική κατάσταση περισσότερο. Ηταν μια καλή εμπειρία επίσης, δύσκολο πρωτάθλημα».
«Δεν έμεινα στον Αρη γιατί ήρθε ο Ογιος, όνειρο το παιχνίδι κόντρα στη Ρόμα»
-Εμεινες μόνο ένα χρόνο στη Θεσσαλονίκη. Tι αναμνήσεις έχεις από τον Αρη;
«Επαιξα ένα χρόνο στη Θεσσαλονίκη και μετά από ο Αναστόπουλος με πήρε στον ΠΑΣ. Οι αναμνήσεις μου είναι οι καλύτερες. Το παιχνίδι και η ατμόσφαιρα με την Ρόμα, το γήπεδο ήταν γεμάτο, για αυτό παίζεις ποδόσφαιρο, για τέτοια παιχνίδια. Θυμάμαι το τελευταίο παιχνίδι για την άνοδο. Ακολουθώ τα νέα της ομάδας, νομίζω πως ο Αρης είναι 3ος αυτή τη στιγμή. Εχω επαφές με πρώην συμπαίκτες μου. Ο Ντομορό ήρθε στον γάμο μου, πήγα στη Χιλή να δω τον Κάσερες, μιλάω με τον Νάτσο Γκαρσία, μιλάμε για τον Αρη, ήταν ωραίες εμπειρίες. Όταν ήμουν στον Αρη διάβαζα Μέτροσπορ και μάθαινα ελληνικά διαβάζοντάς την».
Ο Ντέρεκ Ντεκάμπς με τη φόρμα της Μίλαν όταν έπαιζε στις ακαδημίες της
-Ηταν η πρώτη χρονιά που έβγαινες να αγωνιστείς μακριά από τη Γαλλία και σε μικρή ηλικία. Πόσο δύσκολο ήταν να πεις το ναι στον Αρη που έπαιζε στην 2η κατηγορία;
«Γεννήθηκα στο Παρίσι, πήγαμε στη Γκαμπόν μέχρι τα 2 μου και μετά γυρίσαμε μέχρι τα 5 στο Παρίσι. Σε ηλικία 5-7 ετών ήμουν στη Σουηδία, στη συνέχεια όταν ήμουν 10-12 ετών ήμουν στη Μίλαν. Αλλάζαμε χώρες συχνά όταν ήμουν παιδί λόγω της δουλειάς του μπαμπά μου. Από τα 13 έως τα 20 ήμουν στις Κάννες. Δεν ήταν δύσκολο για μένα να πω το ναι, δεν φοβόμουν να πω το ναι , είχα ταξιδέψει, αλλά ήταν πρώτη φορά που το έκανα μόνος μου τότε στον Αρη, αλλά ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο επαγγελματικά. Είχα την ευκαιρία να παίξω εκεί και την άρπαξα».
-Με τον Αρη είχες την ευκαιρία να αγωνιστεί και στο Κύπελλο Ουέφα κόντρα στη Ρόμα. Τι θυμάσαι από εκείνο το παιχνίδι;
«Θυμάμαι τα πάντα. Πήγαμε στο ξενοδοχείο, οι οπαδοί μας έκαναν φασαρία από έξω και στα αποδυτήρια τους ακούγαμε, ήταν καλό παιχνίδι για μένα. Ενας 20χρονος να παίζει ένα τέτοιο παιχνίδι είναι όνειρο, μου πήρε μια εβδομάδα να επιστρέψω στην πραγματικότητα. Η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετική, οι οπαδοί και η ατμόσφαιρα είναι αυτό που θυμάμαι περισσότερο».
-Παρά το ευρωπαϊκό παιχνίδι, η ομάδα αγωνιζόταν στη Β Εθνική. Γιατί δεν έμεινες και την επόμενη χρονιά;
«Ηθελα να μείνω στον Αρη, ήρθε ο Ογιος στο τέλος της σεζόν και στην προετοιμασία έφερε κάποιους παίκτες. Δεν με ήθελε και δεν θα έπαιζα. Ετσι ο Αναστόπουλος με πήγε στον ΠΑΣ. Υπήρχαν θέματα οικονομικά στην ομάδα αλλά εγώ πληρώθηκα. Στην Ελλάδα πρέπει να κερδίσεις, αλλιώς μπορεί να μην πληρωθείς».
-Με τον Αναστόπουλο τι σχέσεις είχες;
«Πολύ καλή. Στην αρχή δεν με έβαζε ως βασικό, μετά άρχισε να με βάζει, στη συνέχεια είχα ένα τραυματισμό. Ηταν παθιασμένος προπονητής και μας ανέβασε στην πρώτη κατηγορία. Συνήθιζε να τρέχει δίπλα στους παίκτες, στην γραμμή δίπλα, είχε πολύ πάθος, φώναζε».
«Μετά την ήττα από τον Εργοτέλη, μας περίμεναν οι οπαδοί στο αεροδρόμιο»
-Χάρηκες την άνοδο; Θυμάσαι κάποιο παιχνίδι ιδιαίτερα;
«Ναι χάρηκα, πίστευα πως θα παίξω στην πρώτη κατηγορία με τον Αρη. Όμως τα πράγματα αλλάζουν στο ποδόσφαιρο από τη μία μέρα στην άλλη».
-Τι σχέσεις είχες με τους συμπαίκτες σου; Μιλάς με κάποιον από εκείνη την ομάδα;
«Είχαμε καλές σχέσεις, είχαμε πολλούς ξένους, αρκετούς Λατινοαμερικάνους, περνούσαμε πολλές ώρες μαζί με τον Ντούρντεκ, με τον Φλόρες, τον Ντομορό, τον Σανχούρχο, τον Ταλιάνι. Μας βοηθούσαν πολλοί οι μεγαλύτεροι παίκτες, μας πρόσεχαν».
-Θυμάσαι κάποιο περιστατικό με τον κόσμο του Αρη; Ισως μετά την πρώτη αγωνιστική που χάσατε από τον Εργοτέλη και σας περίμεναν στο αεροδρόμιο;
«Ναι το θυμάμαι αυτό. Χάσαμε 1-0 από τον Εργοτέλη, έπιασαν τον Πασσαλή από τον λαιμό στο αεροδρόμιο. Και είπαμε πρέπει να κερδίσουμε το επόμενο παιχνίδι, όταν δεν ήταν χαρούμενοι ερχόντουσαν στην προπόνηση, μας φώναζαν αλλά μέχρι εκεί».
-Παρακολουθείς την πορεία του Αρη; Ενημερώνεσαι;
«Δεν έχω καταφέρει να δω παιχνίδια του Αρη φέτος, ήταν δύσκολη χρονιά για μένα, μαθαίνω τα αποτελέσματα, βλέπω τι συμβαίνει».
-Ησουν στόπερ. Ο Αρης έχει φέτος ένα από τα καλύτερο αμυντικά δίδυμα του πρωταθλήματος. Πιστεύεις πως είναι το κλειδί για την επιτυχία;
«Ναι είναι πολύ σημαντικό να έχεις σταθερό αμυντικό δίδυμο. Πρέπει να έχεις ισορροπία στην ομάδα, να έχεις καλή επίθεση επίσης. Το πρώτο που χρειάζεται για να πετύχεις πρέπει να έχεις καλή άμυνα και στη συνέχεια μπορείς να χτίσεις».
-Στη φετινή ομάδα υπάρχει παίκτες που έχουν παίξει στα γαλλικά γήπεδα, ο Σαλέμ Εμπακατά, ο Μαντσίνι και ο Γιοάν Μπεναλουάν. Τους γνωρίζεις; Τι γνώμη έχεις για εκείνους;
«Δεν τους ξέρω πολύ καλά, τους θυμάμαι σαν ονόματα από όταν έπαιζαν στην Γαλλία».
-Εχεις έρθει ποτέ στην Θεσσαλονίκη από τότε;
«Όχι δεν έχω έρθει. Είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω, να επισκεφτώ την πόλη, το γήπεδο, θυμάμαι την Χαλκιδική. Έχει καλύτερες παραλίες από τις Κάννες».
-Τι μήνυμα θα ήθελες να αφήσεις στον κόσμο του Αρη;
«Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω για τις καλές εμπειρίες που είχα στη Θεσσαλονίκη, είμαι χαρούμενος που ήμουν μέλος της ομάδας που επιστρέψαμε στην ομάδα στην πρώτη κατηγορία, εύχομαι να τους δω κάποια στιγμή στο Χαριλάου».