Το 1-0 από τον Ζίβκοβιτςδεν έγινε 2-0, έτσι ώστε να πάει μετά σκορ και στο 3-0 και στο 4-0 και ένας Θεός ξέρει πού αλλού, οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με τη μαγική εικόνα του 1-1 και το ζητούμενο για τους παίκτες του ΠΑΟΚ ήταν πώς θα ξεπεράσουν τον δικαιολογημένο εκνευρισμό τους. Φρόντισε γι' αυτό ο Σφιντέρσκι, αμέσως με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου, έκανε το 2-1 και στο τέλος αποδόθηκε πλήρως δικαιοσύνη με το 3-1 από τον Ζίβκοβιτς.
Στην Τούμπα χθες νίκησε η πολύ καλύτερη ομάδα, μολονότι είχε απέναντί της και αυτόν τον μυστήριο ρέφερι, ο οποίος αποτέλεσε ξεκάθαρα τον 12ο παίκτη της ΑΕΚ σε όλο το διάστημα του αγώνα. Ο ΠΑΟΚ ήταν η ομάδα που κυριάχρησε στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα που έχασε πολλές ευκαιρίες, ακόμη και «άχαστες», σαν το τετ α τετ του Κρμέντισκ, η ομάδα που είχε δύο παίκτες που έβγαλαν μάτια, τον Ζίβκοβιτς και τον Σφιντέρσκι, η ομάδα που πήγε καλύτερα σε σχέση με τον εαυτό της έχοντας τρεις χαφ σε 4-3-3, αλλά και η ομάδα που λειτούργησε πολύ καλά και στον αμυντικό τομέα.
Ολη κι όλη η ΑΕΚ ήταν δύο μακρινά σουτ (το ένα μετά το 3-1, στς καθυστερήσεις) που απέκρουσε ο Πασχαλάκης και το γκολ της ισοφάρισης, που δεν θα το πετύχαινε ποτέ αν ο Ροντρίγκο ήταν πιο συγκεντρωμένος. Μια ομάδα που έχει μεγάλο όνομα αλλά είναι μικρή, μια ομάδα φλύαρη, μονότονη, κουραστική και, βέβαια, με τεράστιες τρύπες στην άμυνα, σίγουρα μεγαλύτερες από αυτέςε που έχουμε δει να βασανίζουν τον ΠΑΟΚ.
Ηταν καλός ο χθεσινός ΠΑΟΚ, σίγουρα καλύτερος από πολλά άλλα φετινά ματς. Εκείνο, βέβαια, που δεν άρεσε ήταν η μαζική οπισθοχώρηση στα τελευταία 30 λεπτά, λες και είχε απέναντί της την Μπάγερν. Οταν ξέρεις (γιατί το έχεις δει πολλές φορές αυτό το έργο) ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει η βλακεία στην άμυνα, είναι αγχωτικό το μονότερμα. Αλλά είναι και ενοχλητικό, διότι δεν το δέχεσαι εύκολα να παίζει αυτή η ΑΕΚ τον ΠΑΟΚ στο μισό γήπεδο μέσα στην Τούμπα και ανεξάρτητα από το ποιο είναι το σκορ.
Και το πιο εκενευριστικό δεν ήταν ότι η ομάδα αμυνόταν, αλλά ότι οι παίκτες της δεν μπορούσαν να κρατήσουν την μπάλα για να περιορίσουν τις απόπειρες επιθέσεων της ΑΕΚ. Το να τελειώνει ένα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ στην Τούμπα και να έχει η ΑΕΚ κατοχή 60%=40% και διπλάσιες μεταβιβάσεις από τον ΠΑΟΚ δεν είναι λογικό.
Από την άλλη, αυτή η οπισθοχώρηση έδωσε τη δυνατότητα για πολλές επικίνδυνες αντεπιθέσεις σε ελεύθερους χώρους, αντεπιθέσεις με τις οποίες δημιουργήθηκαν πολύ καλές ευκαιρίες αλλά επιτεύχθηκε και το τρίτο γκολ. Το πρόσημο που προέκυψε ήταν θετικό. Μπορεί, όμως, να συμβαίνει το ίδιο πάντα; Είναι ένα ερώτημα.
ΥΓ. Το πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ έδειξαν να νιώθουν ότι υπάρχει κίνητρο και στα πλέι οφ. Οι τρελοί πανηγυρισμοί στο 3-1 μου δείχνουν ότι υπήρχε πολύ άγχος, ωστόσο φανέρωσαν και δίψα για να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη η πορεία στα πλέι οφ.