Ο
αγωνιστικός κατήφορος συνεχίστηκε και
χθες, απέναντι σε μία ομάδα, την οποία
ο ΠΑΟΚ κέρδιζε ανελλιπώς από την αρχή
της σεζόν.
Νέα
γκέλα, νέα απώλεια βαθμών, αγωνιστικά
τουλάχιστον η δεύτερη θέση ολοένα και
απομακρύνεται και η μόνη (έτσι όπως
διαφαίνεται) πιθανότητα για να πάρει ο
ΠΑΟΚ αυτή την προνομιούχο θέση, είναι
μία: Να του επιστραφούν οι επτά βαθμοί
που του αφαιρέθηκαν, από το cas.
Και πάλι όμως είναι απαραίτητο να μην
ξεφύγει η ΑΕΚ περισσότερο μέχρι το τέλος
των πλέι οφ.
Σε
αυτό το ματς, μπαίνεις και κερδίζεις.
Δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη. Ο ΠΑΟΚ πέτυχε
ένα πανέμορφο γκολ με τον Μπίσεσβαρ,
ύστερα όμως υπέστη ανεξήγητη καθίζηση,
δέχθηκε δύο γκολ που θα μπορούσε να
γλυτώσει το ένα εξ΄ αυτών, στάθηκε
τυχερός στο δοκάρι του ΟΦΗ. Ηταν ένα
πολύ κακό πρώτο ημίχρονο, παρά το ιδανικό
ξεκίνημα.
Πλήρωσε
τα αμυντικά του λάθη στο πρώτο μέρος ο
ΠΑΟΚ, όταν δέχθηκε δύο γκολ από οργανωμένες
επιθετικές προσπάθειες των αντιπάλων
του και δεν μπόρεσε στο δεύτερο μέρος
που είχε την απόλυτη πρωτοβουλία των
κινήσεων και μεγάλες ευκαιρίες, να
ανατρέψει πλήρως το αποτέλεσμα. Ισοφάρισε
με τον Μιχαηλίδη, θα μπορούσε να σκοράρει
σε μία από τις κλασικές ευκαιρίες που
έχασε, είναι όμως φανερό, πως παρά την
μεγάλη προσπάθεια του δευτέρου ημιχρόνου,
λείπει η θετική ενέργεια από την ομάδα,
λείπει η ψυχολογία, λείπει και το καθαρό
μυαλό που δεν είχε και χθες ο προπονητής.
Το
τελικό 2-2 στέλνει τον ΠΑΟΚ μακριά από
τον στόχο του και η μοναδική ελπίδα (με
βάση την εικόνα πάντα που δείχνει η
ομάδα) για να τερματίσει στην δεύτερη
θέση, είναι να κερδίσει δικαστικά και
να περιμένει στραβοπατήματα από την
ΑΕΚ.
Μέσα σε όλα αυτά δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στον εξαιρετικό χθες Ιωάννη Μιχαηλίδη, όχι μόνο για το γκολ που πέτυχε, αλλά για την εν γένει απόδοσή του. Και δεν μπορούμε να μην στιγματίσουμε, την απαράδεκτη διαιτησία του Κουμπαράκη, ο οποίος στον πειθαρχικό έλεγχο, έχασε τα αυγά με τα πασχάλια. Τραγικός στις αποφάσεις του, εκτέθηκε ανεπανόρθωτα, αλλά το κακό έγινε και δεν αλλάζει.