Αγαπητή Metrosport
Χωρίς υποψία μεγάλης ευκαιρίας, χωρίς καν αξιοπρεπή παρουσία μεσοεπιθετικά, ο ΠΑΟΚ απέδρασε, στην κυριολεξία, από την Τρίπολη με τους τρεις βαθμούς, χάρη στον Πασχαλάκη, το πέναλτι που κέρδισε ο Μπίσεσβαρ και εκτέλεσε ο Βιειρίνια, αλλά και την εύνοια της τύχης που “έβαλε” το οριζόντιο δοκάρι να αποκρούσει τη μοναδική φορά που νικήθηκε ο Πασχαλάκης.
Ο ΠΑΟΚ προσπάθησε από την αρχή να ελέγξει το παιχνίδι, αλλά η υπεροχή του στην κατοχή της μπάλας ήταν ανούσια και δεν μπορούσε να δημιουργήσει προϋποθέσεις για γκολ. Ο Αστέρας απείλησε σε δυο-τρεις περιπτώσεις, βρίσκοντας ανέτοιμη την άμυνα του ΠΑΟΚ, ο Σίτο έχασε καλή ευκαιρία αστοχώντας με κοντινή κεφαλιά, αλλά λίγο μετά δύο λάθη παικτών του έδωσαν στον ΠΑΟΚ τη δυνατότητα να προηγηθεί. Ο Σίτο πούλησε την μπάλα στον Μπίσεσβαρ, εκείνος προσπάθησε να αποφύγει τον Κανελόπουλο και έκανε μια άστοχη πάσα, ο αντίπαλός του, όμως, τον βρήκε με τις τάπες της φτέρνας στον αστράγαλο και ο Μανούχος καταλόγισε πέναλτι, αφού πρώτα πήγε ο ίδιος να δει τη φάση στο βίντεο. Ο Βιεϊρίνια εκτέλεσε άψογα στο δεξί πλαϊνό δίχτυ του Παπαδόπουλου και το 0-1 ήταν γεγονός. Το οποίο, πάντως, χρειάστηκε να κρατήσει ο Πασχαλάκης, στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου, αποκρούοντας εντυπωσιακά ένα πολύ επικίνδυνο απ’ ευθείας φάουλ.
Ετσι, ο ΠΑΟΚ πήγε στα αποδυτήρια προηγούμενος, χωρίς, ουσιαστικά, να έχει κάνει τίποτε για να πετύχει γκολ και χωρίς να δημιουργήσει ούτε μία ευκαιρία. Απλά, είχε την τύχη να μαρκάρει καθυστερημένα και απρόσεκτα ο Κανελόπουλος τον Μπίσεσβαρ, με αποτέλεσμα να κερδίσει το πέναλτι. Δικαιολογημένα ο Λουτσέσκου είχε πολλά παράπονα από τις κινήσεις των παικτών του, με πιο βασικό το ότι δεν είχαν… κίνηση, με συνέπεια να μην μπορούν να αναπτυχθούν.
Με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου, ο ΠΑΟΚ “μίκρυνε” ακόμη περισσότερο και ο Αστέρας έγινε… Μπάγερν. Πίεζε συνεχώς, κέρδιζε το ένα κόρνερ μετά το άλλο, απειλούσε, έστω και με μακρινά σουτ, ενώ οι παίκτες του ΠΑΟΚ έμεναν σε παθητικό ρόλο και δεν έβρισκαν τρόπο ούτε για να φτάσουν έξω από την αντίπαλη περιοχή. Μέχρι το 60’ ο Πασχαλάκης ήταν εκείνος που κράτησε τον ΠΑΟΚ όρθιο σε μια πονηρή εκτέλεση φάουλ και σε μια δυνατή καρφωτή κεφαλιά του Μπαράλες, ενώ οι παίκτες του Αστέρα κέρδιζαν συνεχώς μπάλες και κρατούσαν τον ΠΑΟΚ στο μισό γήπεδο.
Στο τελευταίο ημίωρο οι επιθέσεις του Αστέρα αραίωσαν, ο ΠΑΟΚ πάτησε καλύτερα στο κέντρο, χάρη και στη σημαντική βοήθεια του Εσίτι, αλλά εξακολουθούσε να μην είναι απειλητικός και να επαναπαύεται στο ρευστό 0-1. Ο Πασχαλάκης ήταν πάλι εκεί σε ένα αρκετά επικίνδυνη συρτό σουτ, στο 86΄ η τύχη βοήθησε τον ΠΑΟΚ στην ωραία κεφαλιά του Μπαράλες που βρήκε το οριζόντιο δοκάρι και μετά την αγκαλιά του Πασχαλάκη, ο Ζίβκοβιτς με μια προσωπική ενέργεια και σουτ άουτ υπενθύμισε ότι ο ΠΑΟΚ διαθέτει και επίθεση, ο Πασχαλάκης έσωσε πάλι την ομάδα στις καθυστερήσεις και κάπως έτσι κερδήθηκε μια πολύτιμη νίκη, που, βάσει απόδοσης, δεν δικαιούταν, αλλά αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση που λέμε “το μόνο που μετράει είναι οι τρεις βαθμοί”. Με τη διαφορά, φυσικά, ότι, για μια ακόμη φορά, παρά τη νίκη, η εικόνα του ΠΑΟΚ ήταν απογοητευτική καιθ δικαιολογημένα ανησυχεί τους οπαδούς του, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορούν να έρχονται συνεχώς νίκες με κακή απόδοση…
ΥΓ. Και, όμως. Αν δεν υπήρχε ο Πασχαλάκης, άνετα θα μπορούσε να θεωρηθεί κορυφαίος παίκτης του ΠΑΟΚ ο Εσίτι κι ας έπαιξε σχετικά λίγο. Αυτό τιμά τον ίδιο βέβαια, αλλά τι σημαίνει, αλήθεια, για τους υπόλοιπους;
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης