Λορέντζο Ινσίνιε: H υποστολή της σημαίας της Νάπολι

Στην εποχή του σύγχρονου ποδοσφαίρου, οι παίκτες-σημαίες ολοένα και εκλείπουν. Οι ποδοσφαιριστές αλλάζουν τις ομάδες σαν τα πουκάμισα, κάθονται από έξι μήνες έως και δύο τρία χρόνια σε ένα σύλλογο και στη συνέχεια ψάχνουν άλλη ποδοσφαιρική Ιθάκη. Τα χρήματα είναι αυτά που τους δελεάζουν, έτσι οι παίκτες που ξεκινούν από τις ακαδημίες μιας ομάδας και κλείνουν στην ίδια την καριέρα τους, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.

Ο Λορέντζο Ινσίνιε ήταν μια εξαίρεση. Ναι ήταν. Γιατί πλέον δεν είναι σημαία της Νάπολι. Αποχωρεί μετά από 16 χρόνια στην ομάδα του ιταλικού Νότου και ο λόγος είναι διττός. Τα χρήματα αρχικά που του προσέφερε η νέα του ομάδα, η Τορόντο που θα παίζει από τον Ιούλιου, με πενταετές συμβόλαιο και απολαβές ύψους 8 εκατ.ευρώ τον χρόνο. Και δεν είναι μόνο αυτά. Μαζί με τα 8 εκατομμύρια, θα έχει παροχές όπως αυτοκίνητα, ένα υπερπολυτελές σπίτι και φυσικά ιδιωτικές πτήσεις προς την Ιταλία.

Η Νάπολι μέσω του προέδρου της του προσέφερε μειωμένο συμβόλαιο, από 5 εκατ.ευρώ τον χρόνο που έπαιρνε του πρότεινε 3,5 εκατ.ευρώ. Δεν είναι μόνο το 1,5 εκατ.ευρώ λιγότερο αλλά και η έλλειψη σεβασμού στον αρχηγό και σημαία της ομάδας, από τον Ντε Λαουρέντις. Η πρόταση του αφεντικού της Νάπολι έδειξε ουσιαστικά την πόρτα της εξόδου στον Ινσίνιε. Θα περίμενε κανείς καλύτερη αντιμετώπιση στον αρχηγό των «παρτενοπέι». Γέννημα θρέμμα της πόλης και της ομάδας έχοντας αναδειχτεί από τις ακαδημίες της. Προφανώς, η επιλογή της Τορόντο μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι, αν και στο παρελθόν απέρριψε πολλές προτάσεις από κορυφαίες ομάδες. Τα χρήματα δεν φτάνουν. Στο Τορόντο ως πόλη, υπάρχει μεγάλη ιταλική κοινότητα και έτσι η οικογένεια του «I’l magnifico» δεν θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί ενώ και ο ίδιος δεν θα δυσκολευτεί σε ένα χαμηλοτέρου επιπέδου πρωτάθλημα.

Την ώρα που συμφώνησε με την ομάδα του MLS, ο Ινσίνιε είχε 114 γκολ και 91 ασίστ σε 417 εμφανίσεις. Κατέκτησε δύο Κύπελλα Ιταλίας και ένα Σούπερ Καπ, ενώ απωθημένο έχει μείνει το «σκουντέτο» που δεν μπόρεσε να το κατακτήσει σε μια δεκαετία στην πρώτη ομάδα. Πάμε να κάνουμε μια ανασκόπηση στην καριέρα του.

Τα παπούτσια του Ρονάλντο και η σκέψη για παραίτηση

Γεννήθηκε στη Φραταματζιόρε, ένα προάστιο 15 χλμ. βόρεια του κέντρου της Νάπολι. Στα 8 του χρόνια ζήτησε από τον πατέρα του να του αγοράσει ποδοσφαιρικά παπούτσια, τα R9, του Ρονάλντο που έπαιζε στην Ιντερ, ενώ ζούσε στην πόλη του Μαραντόνα. Αρκετά χρόνια αργότερα θέλησε να απολογηθεί στον πατέρα του, φανατικό οπαδό της Νάπολι, που διέπραξε μια αμαρτία όπως είπε ο Ινσίνιε.

Η συνέχεια είναι βγαλμένη από μελοδραματική ταινία του Χόλιγουντ. Μετά από αμέτρητα παρακάλια, ο μεγάλος Ινσίνιε έκανε την καρδιά του πέτρα, βρήκε από κάπου λεφτά και βγήκε με τον μικρό Λορέντσο στους δρόμους της πόλης, ψάχνοντας τα πολυπόθητα παπούτσια. «Το πρώτο μαγαζί δεν τα είχε. Το δεύτερο δεν τα είχε. Το τρίτο τα είχε αλλά όχι στο νούμερο μου. Περπατήσαμε όλη την πόλη, χωρίς καμία τύχη. Όταν άρχισε να βραδιάζει και πάνω που είχα αρχίσει να πιστεύω πως ήταν ανώφελο, στο τελευταίο κατάστημα που μπήκαμε, τα βρήκαμε» θυμάται χαρακτηριστικά ο Λορέντσο, που πιστεύει πως αυτό ήταν και θα είναι για πάντα το καλύτερο δώρο που έχει λάβει. «Στο μυαλό μου όταν φορούσα εκείνα τα παπούτσια δεν ήμουν πλέον τόσο μικροκαμωμένος. Τα καθάριζα κάθε μέρα και τα φορούσα για χρόνια, ακόμα και μετά που σταμάτησαν να τα πουλάνε στα μαγαζιά. Όταν κάποτε διαλύθηκαν, μ’ έπιασαν τα κλάματα».

Στα 14 σκέφτηκε να παρατήσει το όνειρο να γίνει ποδοσφαιριστής αφού οι δοκιμές σε ακαδημίες των μεγάλων ιταλικών ομάδων, μεταξύ αυτών και της Νάπολι, τον απέρριπταν με την αιτιολογία πως ήταν μικροκαμωμένος. «Όταν μου το είπαν αυτό από την Τορίνο, στα 14 μου, έχασα κάθε όρεξη για το παιχνίδι. Είπα στους γονείς μου πως τα παρατάω. Μπορείς να δουλέψεις σκληρά και να βελτιώσεις στην τεχνική σου, την ταχύτητα σου και τη δύναμη σου. Αλλά για το ύψος, τι μπορείς να κάνεις; Ξυπνούσα κάθε πρωί με την ελπίδα ότι είχα ψηλώσει λίγο το βράδυ».

Η είσοδος-κατόρθωμα στις ακαδημίες της Νάπολι

Ήταν μόλις 15 ετών, όταν οι σκάουτερ της Νάπολι τον ξεχώρισαν σε ένα τοπικό τουρνουά ταλέντων. Ο Λορέντζο Ινσίνιε έπαιζε ήδη 11 χρόνια ποδόσφαιρο, με τη φανέλα της Ολίμπια Σαντ’ Αρπίνο και είχε μάθει αρκετά από τα μυστικά της μπάλας. Παρά το ύψος του, η Νάπολι ξετρελάθηκε με τις ικανότητές του και του έκανε την πρόταση να πάει στις ακαδημίες της.

Η είσοδος και μόνο στην ακαδημία ήταν ένα μεγάλο κατόρθωμα. Προερχόμενος από φτωχή οικογένεια, ο μικρός Λορέντσο αγάπησε τη Νάπολι κυρίως από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η νέα θέση του στις ακαδημίες σήμαινε ότι μπορούσε να μπαίνει πλέον στο «Σαν Πάολο» και να βλέπει τα παιχνίδια ως ball boy. «H αίσθηση του να είσαι μέσα στο γήπεδο και η ενέργεια που νιώθεις ως Ναπολιτάνος δεν εκφράζεται με λόγια. Το μόνο που σκεφτόμουν είναι πως αν καταφέρω να παίξω μια φορά εδώ με τη φανέλα της Νάπολι μετά μπορώ να πεθάνω ευτυχισμένος».

Η μέρα αυτή άργησε να έρθει. Από τα 18 έως τα 21 του πήγε σε μικρότερες ομάδες παίζοντας δανεικός. Εκεί γνώρισε τον Ζντένεκ Ζέμαν (σ.σ. στη Φότζια) που ουσιαστικά τον έκανε σε μεγάλο βαθμό τον παίκτη που είναι σήμερα. Ο ιδιόρρυθμος αλλά πάντα διορατικός Ζέμαν πίστεψε στις ικανότητες του βραχύσωμου πιτσιρικά κι αυτός του το ανταπέδωσε σκοράροντας σε δυο σεζόν 49 γκολ συνολικά (σε Φότζια και Πεσκάρα). Η Νάπολι πείστηκε τελικά ότι ο μικρός μπορεί πράγματι να βοηθήσει και έτσι ο Ινσίνιε έγινε σταδιακά μέλος της πρώτης ομάδας.

Όσο για το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο; Έγινε μέσα στην έδρα της Λιβόρνο. Όταν η ομάδα επέστρεψε στη Νάπολι και ο μικρός γύρισε σπίτι με το αμάξι του πατέρα του, ανακάλυψε ότι όλη η γειτονιά είχε ξενυχτήσει περιμένοντας τον. «Ήταν τόσο μεγάλη τιμή το να παίζει ένα παιδί από το Φραταματζιόρε στη Νάπολι. Όλη η γειτονιά ήταν στο πόδι, τραγουδούσαν, πετούσαν πυροτεχνήματα, κόψαμε μέχρι και τούρτα. Το καλύτερο απ’όλα ήταν η συγκίνηση της μητέρας μου, γιατί αυτή είναι πιο τρελή απ’όλους για το ποδόσφαιρο. Ακόμα και σήμερα πηγαίνω σπίτι της, τη βλέπω να παρακολουθεί επαναλήψεις των αγώνων και να φωνάζει στην τηλεόραση και της λέω: Μαμά, τι κάνεις; Έχει τελειώσει το ματς».

Τα δύο κύπελλα και η θέση στο πάνθεον

Στην δεκαετία στην πρώτη ομάδα των «παρτενοπέι», ο Λορέντζο Ινσίνιε έχει κατακτήσει δύο κύπελλα Ιταλίας με τη Νάπολι. Η ατυχία της παντοδυναμίας της Γιουβέντους αλλά και ο τρόπος που δεν μπορούσε η ομάδα να προχωρήσει στην Ευρώπη, περιόρισαν τον Ιταλό εξτρέμ σε αυτά τα δύο τρόπαια. Αμφότερα, βέβαια, έχουν την υπογραφή του. Είναι αυτά του 2014 και 2020.

Ο Λορέντζο Ινσίνιε αφήνει τη Νάπολι έχοντας γράψει ιστορία, με όλη την έννοια της λέξης. Συγκεκριμένα, βρίσκεται στην πρώτη 5άδα όλων των στατιστικών του ιταλικού συλλόγου. Αρχικά, οι 417 συμμετοχές που έχει σε όλες τις διοργανώσεις, τον βάζουν αυτόματα στην 4η θέση της σχετικής λίστας, πίσω από Χάμσικ, Μπρουσκολότι και Τζουλιάνο. Στην ίδια θέση, βρίσκεται και στα γκολ, όμως εκεί, ήταν έτοιμος να ξεπεράσει τον αείμνηστο Ντιέγκο Μαραντόνα. Μπορεί να το καταφέρει μέχρι το καλοκαίρι που θα μετακομίσει στον Καναδά.

Συγκεκριμένα, έχει ματώσει 114 φορές τα αντίπαλα δίχτυα, έναντι 115 που είχε ο θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Τέλος, δεν μπορεί κάποιος να μην προσέξει πως είναι στην 2η θέση (!) των ασίστ. Συγκεκριμένα, έχει 91 σε όλες τις διοργανώσεις και μπροστά του είναι μόνο ο Μάρεκ Χάμσικ με 102. Αν μη τι άλλο, αυτά τα δεδομένα, τον έχουν προσθέσει στο… πάνθεον της ιστορίας του ιταλικού συλλόγου.

Τι θα θέλατε να ξέρετε για τον Ινσίνιε

-Ο Λορέντζο εκτός από τον Ρομπέρτο που παίζει στη Μπενεβέντο, έχει άλλα δύο αδέρφια που παίζουν ποδόσφαιρο. Στην οικογένεια Ινσίνιε το ποδόσφαιρο είναι αδερφική υπόθεση.

-H Nάπολι έδωσε 1.500 ευρώ στην Ολίμπια Σαντ΄Αρπίνο για να τον αποκτήσει σε ηλικία 15 ετών

-Είχε ένα σκύλο στο πατρικό του, τον «Πότσο», το οποίο είναι το παρατσούκλι του Λαβέτσι, ο οποίος ήταν αγαπημένος παίκτης της οικογένειας όσο έπαιζε στη Νάπολι.

-Eίναι παντρεμένος και έχει δύο γιους.

-O πατέρας του είναι υδραυλικός και η μητέρα του είναι πωλήτρια σε κατάστημα με παπούτσια.