Ο καρπός υπήρχε, χρειαζόταν η ωρίμανση και η καλλιέργεια του, έτσι συνέβη! Η ιστορία του Κυριάκου Γιαξή συνεχίστηκε από το μικρό σε απόσταση αλλά μεγάλο σε όνειρα ταξίδι από τις Σέρρες στη Θεσσαλονίκη για να ενταχθεί στις τάξεις του ΠΑΟΚ, ο οποίος έπειτα από 17 συμμετοχές και εμπειρίες με τον Πανσερραϊκό στα γήπεδα της Football league, έμοιαζε έτοιμος για την πρόκληση του Δικεφάλου.
Το 2018 ο Γιαξής έγινε κάτοικος Θεσσαλονίκης, πείσμωσε να δείξει σε όσους τον επέλεξαν πως είχαν δίκιο, αψήφησε τις δυσκολίες που βρέθηκαν στον δρόμο του, εκπλήρωσε τον στόχο του περνώντας στο Πανεπιστήμιο χωρίς να έχει αρκεστεί απλά στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, κλήθηκε στα κλιμάκια των Εθνικών, αγωνίζεται κυρίως στον ΠΑΟΚ Β' και μέσα από το Metrosport.gr παραθέτει τις σκέψεις του για όλα αυτά αλλά και για ακόμη περισσότερα…
Ο Κυριάκος Γιαξής…
Πως θα παρουσίαζες τον Κυριάκο εντός του αγωνιστικού χώρου;
«Είναι ένα εξάρι που θέλει να μοιράζει μπάλα, να προωθεί το παιχνίδι της ομάδας του και να βοηθάει τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό μισό. Είμαι ένας αθλητής που δεν μου αρέσει να χάνω, είναι ένα στοιχείο το οποίο με διακρίνει από τις… αλάνες και θέλω να δίνω το 100% μου ακόμα και στην καλή μου ημέρα»
Στην αρχή της πορείας σου στον ΠΑΟΚ αγωνιζόσουν δίδυμο στα χαφ με τον Τσιγγάρα, πως ήταν η συνύπαρξη αυτή;
«Ο Χάρης είναι ένας πολύ ταλαντούχος παίκτης, ένιωθα ασφάλεια όταν αγωνιζόμουν μαζί του στον άξονα, ελπίζω και ο ίδιος αυτό (σ.σ. γέλια), είχαμε καλό δίδυμο, ο ένας κάλυπτε τα κενά και του άλλου. Θα έλεγα πως ήταν κάτι πολύ λειτουργικό και συμπαγές».
Θυμάσαι τα πρώτα σου βήματα;
«Τα πρώτα μου βήματα έγιναν στον Πανσερραϊκό, ξεκίνησα από τις ακαδημίες του συλλόγου μετά «ανέβηκα» στην πρώτη ομάδα, σε ηλικία 16-17 ετών. Εκεί κατάλαβα πως ήταν δύσκολα τα πρώτα βήματα καθώς απέναντι μου ήταν πιο έμπειροι, πιο δυνατοί ποδοσφαιριστές και σίγουρα πιο γρήγορος ρυθμός από ότι είχα συνηθίσει στο επίπεδο των ακαδημιών».
Οι διαφορές με την Κ19;
«Όταν αγωνιζόμουν στην Κ19, κέρδισα πολλά, πρόκειται για άλλη φιλοσοφία, μαθαίνεις νέα πράγματα από την πρώτη ομάδα που είναι ένα επίπεδο παραπάνω»
Πρόκειται για μεγάλη διαφορά σε όλους τους τομείς; «Στην μεγάλη ομάδα υπάρχουν και εξωαγωνιστικές απαιτήσεις, μεγαλύτερη πίεση για το αποτέλεσμα, χρειάζεται περισσότερη δύναμη και αντοχή».
Πρώτη φορά που βρέθηκε το όνομα σου αποστολή της πρώτης ομάδας για επίσημο αγώνα, ήταν στην ρεβάνς του ΠΑΟΚ με τη Λαμία για το Κύπελλο, πως το βίωσες όλο αυτό;
«Δεν σου κρύβω ότι ακόμα και στο ταξίδι για ήταν διαφορετικό, είναι άλλο κλίμα. Είσαι λίγο ψαρωμένος αλλά τότε είναι δίπλα σου όλοι και πρόκειται για πολύ φιλικά παιδιά τα οποία είναι εκεί για να στηρίξουν».
Στη συνέχεια του θεσμού ο τελικός με τον Ολυμπιακό. Και πριν τον τελικό, 10.000 φίλαθλοι στην προπόνηση, τι συναισθήματα σου αφήνει;
«Σίγουρα ήταν μία αξέχαστη εμπειρία για εμένα, στην προπόνηση πρώτη φορά βλέπω τόσο κόσμο να είναι εκεί και να σε στηρίζει, ήταν ένα ψυχολογικό boost, όλοι το ένιωσαν αυτό και ήταν πραγματικά εντυπωσιακό να νιώθεις τον κόσμο δίπλα σου. Στην αρχή πριν την προπόνηση όλοι οι παίκτες ήταν συγκεντρωμένοι στα όσα λέγαμε εντός των αποδυτηρίων αλλά αυτός ο κόσμος σε ενθαρρύνει και σε βοηθάει να πετύχεις»
Εκτός από αμυντικό χαφ έχεις αγωνιστεί και ως στόπερ, τι από τα δύο προτιμάς; «Η αλήθεια είναι ότι ο Πάμπλο Γκαρσία με είχε χρησιμοποιήσει και σαν στόπερ, απολαμβάνω να παίζω πιο πολύ στο 6 γιατί θεωρώ πως ταιριάζει καλύτερα στα αγωνιστικά μου στοιχεία. Ωστόσο αν ο προπονητής μου με χρειάζεται να αγωνιστώ ως στόπερ θα παίξω εκεί ότι και αν χρειαστεί ο κόουτς, θα προσπαθήσω να το κάνω».
Πόσο λειτουργικό είναι για εσάς για τα νεαρά παιδιά το εγχείρημα με της Β ομάδες;
«Σίγουρα η Ελλάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν χρησιμοποιούν Έλληνες ποδοσφαιριστές στον βαθμό που θα έπρεπε και παρατηρώ ότι μέχρι πρότινος υπήρχε έλλειψη στο σκαλοπάτι από την Κ19 στη μεγάλη ομάδα. Η δεύτερη ομάδα είναι κοντά στην πρώτη, αποτελεί ένα μέρος στο οποίο μπορείς να αξιολογήσεις τους ποδοσφαιριστές που υπάρχουν».
Πόσο εύκολη είναι η μετάβαση από την Κ19 στη Β ομάδα; «Από εκεί που στην Κ19 έχεις να ανταγωνιστείς συνομήλικους σου, πηγαίνεις απέναντι σε αθλητές που έχουν κίνητρο, ζουν από αυτό, δεν είναι απλά ένα χόμπι, θα μπουν πιο δυνατά στον αγωνιστικό χώρο, δεν είναι ένα… «προστατευμένο» περιβάλλον όπως ενδεχομένως σε πιο νεαρή ηλικία».
Εκτός από τον Πανσερραϊκό και τον ΠΑΟΚ, έχει αγωνιστεί και στα κλιμάκια των Εθνικών Ομάδων, πως είναι αυτή η εμπειρία;
«Έχω αγωνιστεί στις Εθνικές Ομάδες από την Κ16 μέχρι την Ελπίδων, πρόκειται για μία μεγάλη τιμή, καθώς κάθε αθλητής θέλει να φορά το εθνόσημο και να αγωνίζεται με αυτό. Πρόκειται για μία πρόκληση για εμένα να βρίσκομαι στις κλήσεις της Εθνικής γιατί δείχνει μία εξέλιξη και μου αρέσει να μπαίνω στον αγωνιστικό χώρο και να ακούω τον Εθνικό ύμνο. Σίγουρα επειδή μεσολαβεί αρκετό χρονικό διάστημα μεταξύ των αγωνιστικών υποχρεώσεων των Εθνικών και χρειάζεται δουλειά για να υπάρχει ομοιογένεια».
Κυριάκο, εκτός από ποδοσφαιριστής είσαι και φοιτητής στο ΤΕΦΑΑ Σερρών, πόσο εύκολο είναι να τα συνδυάσεις όλα αυτά;
«Στην 3η λυκείου ήμουν αποφασισμένος να πετύχω τον στόχο μου αλλά τώρα το θυμάμαι και λέω πως πέρασε αυτή η χρονιά, χρειάζονται αυτές οι θυσίες για να υπάρχει μία συνέχεια. Το δύσκολο κομμάτι τώρα είναι κυρίως οι προπονήσεις μας καθώς είναι πρωινές αλλά προσπαθώ να παρακολουθώ και τα μαθήματα γιατί έχουμε και τις υποχρεωτικά. Ποτέ δεν ξέρεις τι συμβαίνει με το ποδόσφαιρο πρέπει να έχεις plan b…»
Όταν ο Κυριάκος τελειώνει τις υποχρεώσεις του, τι έχει το πρόγραμμα;
«Στιγμές χαλάρωσης σε σπίτι, ή καφεδάκι με φίλους, αλλιώς κανένα FIFA με τον Πανίδη και τον Καλουτσικίδη περισσότερο που είμαστε πιο κοντά».
Κερδίζεις;
«Οι άλλοι δύο είναι καλύτεροι από εμένα και κερδίζουν στο fifa, δεν είμαι ο τύπος που θα λιώσει παίζοντας fifa γιατί μου αρέσουν και άλλα παιχνίδια. Όταν χάνω συνήθως έχει πειράγματα πολλά και στοιχήματα μεταξύ που πληρώνονται μετά (σ.σ. γελια)».