Μακάρι να επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις που θέλουν τους Αρη και ΠΑΟΚ να βγαίνουν από το τούνελ στο τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Βάσει οικονομικού πλάνου, οι μεν «κίτρινοι» θα έχουν να πληρώσουν μόνο τα χρέη προς το Δημόσιο με ένταξη της ΚΑΕ στο άρθρο των 100 δόσεων για την εξόφληση ενός ποσού άνω των 2.000.000 ευρώ, εκεί που ήδη βρίσκεται ο ΠΑΟΚ έχοντας αποδεσμευτεί από τα χρέη προς τρίτους. Μακάρι, γιατί είναι εξόχως κουραστικό για όλους να επικεντρώνουν (στις συζητήσεις τους) στον οικονομικό παράγοντα, χαρακτηρίζοντας δευτερεύων το αγωνιστικό.
Για παράδειγμα, μιλώντας χθες σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης ο Θανάσης Χατζόπουλος κι έδειξε απελπισμένος γιατί αντιλαμβάνεται ότι ξεπέρασε τα όριά του ρίχνοντας τα χρήματά του σ’ ένα βαρέλι δίχως πάτο. Κι όταν η συζήτηση πήγε στο αγωνιστικό, πολύ λογικά, είπε ότι «αυτούς μπορούσαμε, αυτούς πήραμε». Αλήθεια είπε.
Στον Αρη, εδώ και επτά εβδομάδες ο Γιάννης Καστρίτης ψάχνει φόργουορντ σε μια αναζήτηση με δεκάδες φίλτρα. Πρέπει να σουτάρει τρίποντο με 40% , να είναι αθλητικός για να ανταποκριθεί σε άμυνα με παγίδες, να έχει τη διείσδυση στο αίμα του και να μην κοστίζει πάνω από 50.000 δολάρια. Αντε βρες τον εσύ που γκρινιάζεις…
Το κακό της Θεσσαλονίκης είναι ότι ένεκα των συνθηκών χόρτασε το στομάχι από τις μετριότητες κι έχει δημιουργηθεί μια κουραστική ρουτίνα ειδικών συνθηκών. Χθες, στην ΚΑΕ Αρης έψαχναν χρήματα για να τακτοποιήσουν οφειλές για την έκδοση των δελτίων, για να καταλάβετε τι συμβαίνει. Η καθημερινότητά τους δεν είναι απλά δύσκολη, αλλά μαρτυρική. Είναι τόσο προβληματική που προσωπικά και με μισθό δεν θα έμπαινα σε διαδικασία να την ζω καθημερινά. Φανταστείτε λοιπόν να είστε κι αυτοί που πληρώνουν.
Το χειρότερο της όλης υπόθεσης είναι ότι το ενδιαφέρον έπιασε ποσοστά νικοτίνης γιατί το αγωνιστικό δεν είναι στην ατζέντα της συζήτησης. Μια σπουδαία νίκη θα πανηγυριστεί για 20-30 λεπτά. Μετά η κουβέντα θα γυρίσει στο οικονομικό. Και την ίδια ώρα, οι άλλοι περπατούν στη λεωφόρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ.