Του Κυριάκου Θωμαΐδη
Η συνάντηση των Big4 δεν έφερε κάτι καινούργιο στο ελληνικό ποδόσφαιρο, παρά μόνο επιβεβαίωσε ότι οι εκλογές της ΕΠΟ θα γίνουν τέσσερις μήνες νωρίτερα.
Όμως
έβαλε στο τραπέζι μία ιστορική αναγκαιότητα
που πλέον έχει γίνει απαίτηση των καιρών:
Ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ να μην προέρχεται
από τις απαξιωμένες ποδοσφαιρικές
Ενώσεις, αλλά να είναι μία ευρύτερη
προσωπικότητα του χώρου, η οποία να
συγκεντρώνει το σύνολο των συναινετικών
διαδικασιών.
Η στήλη θεωρεί ότι ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ πρέπει να είναι ένα πρόσωπο που με το άκουσμα του ονόματός του να μη χρειάζεται η διεθνής ποδοσφαιρική κοινότητα να ρωτάει «ποιος είναι αυτός;».
Να έχει διεθνή ποδοσφαιρική εμπειρία, να γνωρίζει σε βάθος την κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου και να προέρχεται από τη νέα γενιά.
Τέτοιος μπορεί να είναι μόνο ένας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, καταξιωμένος και με περγαμηνές. Ας μην έχει διοικητική πείρα. Αλλωστε οι υπερεθνικές ομοσπονδίες έχουν συμφωνήσει ότι τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΠΟ, ο οποίος θα είναι επαγγελματικό στέλεχος και τεχνοκράτης, θα τον επιλέξει ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ.
Το παρελθόν έδειξε ότι πετυχημένοι επιστήμονες, αλλά και έμπειροι ποδοσφαιροπαράγοντες , απέτυχαν να διοικήσουν την ΕΠΟ.
Ο λόγος;
Τους
συνέθλιψαν οι ισχυρές προσωπικότητες
των ιδιοκτητών των μεγάλων ποδοσφαιρικών
ομάδων.
Αν αναρωτιέται κανείς γιατί να μην συνθλίψουν και τον νέο πρόεδρο της ΕΠΟ που φωτογραφίζει η στήλη, η απάντηση είναι απλή. Θα συναινέσουν οι ίδιοι στο πρόσωπό του και δεν θα διανοηθούν να «κάψουν» την επιλογή τους.
Άλλωστε τα καθημερινά διοικητικά καθήκοντα θα τα ασκεί ο διευθύνων σύμβουλος, άνθρωπος της αγοράς.
Τόσο μεγάλα επιχειρηματικά μεγέθη δεν συνηθίζουν να αυτοχειριάζονται.