Οι φιλικοί αγώνες προετοιμασίας πάντα έχουν δύο αναγνώσεις. Η μία «βλέπει» το ποτήρι μισογεμάτο και η δεύτερη μισοάδειο. Για παράδειγμα την προχθεσινή απόδοση των αμούστακων παιδιών του Αρη, που τα έριξε ο Μπούργος στα βαθιά με τη Γάνδη, την ερμήνευσαν κάποιοι, ως προϊόν της απουσίας βαθμολογικού ενδιαφέροντος από τον αγώνα.
Η εκτίμηση είναι λανθασμένη. Ακόμη και σ’ έναν φιλικό αγώνα, όταν απέναντι βρίσκονται μπαρουτοκαπνισμένοι ποδοσφαιριστές που συμμετέχουν με τη Γάνδη σ’ ένα ανταγωνιστικό Πρωτάθλημα, πάντα έχουν ενδιαφέρον για να πετύχουν κάτι καλό. Ακόμη κι αν αυτό θα πρέπει να γίνει στον τελευταίο φιλικό αγώνα του βασικού σταδίου της προετοιμασίας. Για όποια επιτυχία όμως δεν αρκεί το… βάρος της φανέλας. Χρειάζεται προσπάθεια και κυρίως ο αντίπαλος να σου δίνει το δικαίωμα. Κάτι τέτοιο δεν το επέτρεψαν οι 11 ποδοσφαιριστές που επέλεξε ο Μπούργος στο α’ ημίχρονο. Ομάδα στην οποία κυριαρχούσε ο νεανικός ενθουσιασμός (έξι συνολικά οι ποδοσφαιριστές από την Κ19 και ένας από την Κ17) και παντρεύονταν με την εμπειρία. Ισως και εξ ανάγκης, προκειμένου ο Αργεντινός να αποφορτίσει τους βασικούς, να δόθηκε αυτή η τεράστια ευκαιρία στους νεαρούς, αλλά κανείς δεν έχασε.
Ο Αρης τα πήγε περίφημα μεσοαμυντικά στα πρώτα 45 λεπτά. Οι πιτσιρικάδες έκαναν εξαιρετικά τη δουλειά τους και δεν έδειξαν σε κανένα σημείο του αγώνα, ότι είναι αμούστακα παιδιά χωρίς εμπειρίες. Οπότε δικαιολογημένη η ικανοποίηση του Μπούργος που διαπίστωσε ότι οι νεαροί δεν είναι χρήσιμοι, απλώς για να συμπληρώνουν τα… διπλά, αλλά μπορούν να κάνουν και κάτι περισσότερο.
Πλέον ο προπονητής του Αρη έχει καλύτερη εικόνα για τους ποδοσφαιριστές της Κ19 οπότε μπορεί να κάνει και τις ανάλογες εισηγήσεις. Ισως μάλιστα να είναι και μία καλή ευκαιρία η διοίκηση να αλλάξει, έστω στο ελάχιστο, την φιλοσοφία της για τους νεαρούς της ομάδας. Εκείνους τους παίκτες δηλαδή οι οποίοι μπορούν κάποια στιγμή να γίνουν χρήσιμοι για τον Αρη, αλλά και να πάρουν υπεραξία ώστε μελλοντικά να φέρουν χρήματα στο ταμείο της ΠΑΕ. Ετούτο δεν είναι σενάριο φαντασίας. Απλώς μέχρι τώρα είναι ένα σενάριο το οποίο δεν το πήρε σοβαρά η διοίκηση των «κίτρινων». Ισως γιατί δεν είχε τα κατάλληλα «εργαλεία». Αυτή τη φορά μπορεί το ρόστερ των υποδομών να είναι καλύτερο και να προσφέρει επιλογές για την πρώτη ομάδα. Αυτό το project όμως χρειάζεται υπομονή και θα είναι αποδοτικό σε βάθος χρόνου.
Η επένδυση όμως στα νεαρά ελληνόπουλα σίγουρα είναι περισσότερο αποδοτική από το να αγοράζει ο Αρης ποδοσφαιριστές, μέτριους ή κακούς, όπως ο Αλί Αντέμ, ο οποίος δεν στέριωσε ούτε στη Βέροια, ομάδα Super League 2. Και δεν είναι μόνο ο Σκοπιανός. Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις μεταγραφών αμφιβόλου ποδοσφαιρικής ποιότητας, στους οποίους επιδείχθηκε μεγάλη ανοχή. Η ίδια ανοχή σ’ έναν από τους παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν στον αγώνα με τη Γάνδη, θεωρητικά θα απέφερε μεγαλύτερα αγωνιστικά και οικονομικά κέρδη στην ομάδα. Αλλωστε ένα τέτοιο εγχείρημα είναι χαμηλού ρίσκου και μεγάλης προοπτικής. Αρα αξίζει να το επιχειρήσει ο Αρης.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.