Απαράδεκτη εμφάνιση, με ανορθόδοξη διαχείριση και παιδαριώδη λάθη εμπείρων και πλουσιοπάροχα αμειβομένων επαγγελματιών, οδήγησαν στο χθεσινό ναυάγιο. Κι όταν μιλάμε για απαράδεκτη εμφάνιση, ασφαλώς και εννοούμε την γενική εικόνα, συμπεριλαμβανομένου και του επώδυνου αποτελέσματος, που έστειλε και πάλι στην 2η θέση τους φιλοξενούμενους. Κάποια καλά έως καλά διαστήματα χάθηκαν – σχεδόν εξαφανίστηκαν – όπως ήταν λογικό από την ισοπεδωτική διαπίστωση ότι η ομάδα δεν πατάει γερά στα πόδια της, εδώ και αρκετό καιρό.
Με τον προπονητή της να είναι ίσως ο μόνος που δεν το είχε αντιληφθεί και να το κατανοήσει, πιστεύοντας ίσως πως όλα τα προειδοποιητικά μηνύματα, με τις κακές εμφανίσεις που συνεχιζόντουσαν, ήταν ένα παροδικό φαινόμενο το οποίο θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει και να το ξεπεράσει εύκολα. Όμως, κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα, όπως άλλωστε και χθες, δεν ήρθε και καταγράφηκε με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Έτσι, οι προειδοποιητικές, ψυχοβγαλτικές και μηνυματικές τελευταίες εμφανίσεις, με τις αντίστοιχες αγχώδεις νίκες, δεν υπολογίστηκαν σωστά και η ζημιά συνοδεύτηκε από μία όχι μόνο επώδυνη, αλλά και κατά την προσωπική μας άποψη, ταπεινωτική ήττα.
Η απώλεια χαρακτηρίζεται σαφέστατα οδυνηρή. Όχι μόνον από βαθμολογικής αξιολόγησης, κι αυτό διότι υπάρχει και “κάτι” που μεγεθύνει την πίκρα του κόσμου, κι αυτό είναι ο τρόπος με τον οποίον προέκυψε αυτό το ναυάγιο. Θα μπορούσε για μια ακόμα φορά να υποστηρίξει κανείς πως ο μέχρι χθες πρώτος της βαθμολογίας αποδείχθηκε ιδανικός αυτόχειρας. Ότι δηλαδή έβγαλε ο ίδιος με τα χέρια του τα μάτια του. Αυτό το έχουμε ξανά γράψει διαπιστώνοντας και ελπίζοντας βέβαια να μην υποχρεωθούμε να το επαναλάβουμε. Ήρθαν όμως τα γεγονότα να διαψεύσουν αυτές τις ελπίδες γιατί βρισκόμαστε και πάλι στην ίδια άβολη και δύσκολη θέση αναζητώντας τις αιτίες μιας νέας μεγάλης απώλειας. Και είμαστε υποχρεωμένοι, χωρίς να το θέλουμε, να προχωρήσουμε σε πανομοιότυπες επισημάνσεις.
Μια από αυτές είναι να τιτλοφορήσουμε το σχόλιο μας με το… “έγκλημα και τιμωρία”, πιστεύοντας ότι αποδίδουμε τα... “του Καίσαρος τω Καίσαρι” σε μια προσπάθειά μας όχι να μοιράσουμε ευθύνες, αλλά να καταδείξουμε πικρές αλήθειες. Αυτό το χθεσινό ναυάγιο, το οποίο πολλοί περίμεναν να έρθει από παιχνίδι σε παιχνίδι, ήρθε με τον κόουτς αυτή τη φορά να “πληρώνει” - μαζί με την ομάδα του βέβαια – τις ασυγχώρητες στην κυριολεξία εμμονές του (όχι μόνον στη διαχείριση του Μίσιτς, αλλά και της αντισυμβατικής συμπεριφοράς του απέναντι σε συγκεκριμένους παίκτες, οι οποίοι σήμερα παρουσιάζονται με ανύπαρκτη ψυχολογία και καταπτοημένο ηθικό).
Δυστυχώς μερικοί από τους παίκτες που και εχθές χρησιμοποίησε παρουσίαζαν μία τραγική εικόνα σε ένα μεγάλο μέρος του αγωνιστικού 90άλεπτου, με μερικούς εξ αυτών να φέρουν την ευθύνη ότι είναι οι “θεμελιωτές” της νίκης των γηπεδούχων. Είναι τραγικό να βλέπεις επαγγελματίες αθλητές, με ευρωπαϊκές εμπειρίες και με τεράστια συμβόλαια (απείρως υψηλότερα από τον καλύτερο χθες παίκτη των γηπεδούχων, που εσύ τον έδιωξες, μιλάμε για τον Πούγγουρα) να συμπεριφέρονται σαν ανεύθυνοι και αφελείς πιτσιρικάδες μιας ερασιτεχνικής ομάδας, διαπράττοντας στην πραγματικότητα τραγικά και απίστευτα λάθη. Όπως αυτά από τα οποία προέκυψαν τα δύο γκολ της νίκης του Παναθηναϊκού. Ναι, ο κόουτς και οι παίκτες του υπέγραψαν φαρδιά - πλατιά τη νεκρανάσταση μιας μέτριας ομάδας. Ας το έχουν υπόψη τους.
Από εδώ και πέρα και επειδή έχουμε δρόμο μπροστά μας, με νέες σοβαρές υποχρεώσεις, εμείς όλοι που έχουμε την ευθύνη και την ευχέρεια του λόγου και της γραφής μιας κριτικής, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε και θα ήταν συνετό και χρήσιμο στην προκειμένη περίπτωση να κάνουμε. Να μείνουμε εδώ και να σταματήσουμε την αυστηρή κριτική μας για όλα όσα ανάποδα και αρνητικά συμβαίνουν γύρω από τον ΠΑΟΚ και έχουν σχέση με σοβαρές ευθύνες και παραλείψεις , όπως οι εμμονές και η ανεξήγητη απόφαση να μην ενισχυθεί μεταγραφικά η ομάδα; Ή να περιμένουμε ευχόμενοι πως θα αλλάξουν κάποια πράγματα (μαζί με τα μυαλά και των συγκεκριμένων υπεύθυνων) και ελπίζοντας επίσης πως αυτή η ομάδα δεν έχασε τελείως την ψυχή της και το μέταλλο της; Εχθές, είχαμε ένα πολύ σοβαρό στραβοπάτημα. Αλήθεια, μπορεί να απορροφηθούν σύντομα οι κραδασμοί του; Ιδιαίτερα οι ψυχολογικοί.
Σχετικά με το παιχνίδι, οι κορυφαίες και δραματικές στιγμές του σφραγίστηκαν από την εξόφθαλμη και ανεξήγητη ασυνεννοησία που διέκρινε η συνεργασία Βαρέλα-Ίνγκασον. Παράλληλα, υπήρξε και πάλι η επισήμανση ότι ξοδεύτηκε για ακόμα μία φορά και για ένα μεγάλο κομμάτι του 90αλέπτου ο χαρισματικός Μαουρίτσιο. Θα ήταν άδικο να μην προσθέσουμε την φιλότιμη προσπάθεια ελαχίστων, που έδωσαν και την ψυχή τους για να αναστρέψουν την μοιραία εξέλιξη αυτής της αναμέτρησης.
Όσο για τον διαιτητή; Θα λέγαμε ότι ήταν στραβό το κλήμα και το έφαγε και ο γάιδαρος. Όχι ότι διαμόρφωσε το αποτέλεσμα, αλλά σίγουρα τα έκανε μούσκεμα στον πειθαρχικό έλεγχο και σε μια φάση που είδε θέατρο, σ’ ένα κλασικό πέναλτι (περίπτωση Λημνιού), έβγαλε κίτρινη αντί να στίσει την μπάλα στα εννιά μέτρα. Ωστόσο, επαναλαμβάνουμε ότι δεν διαμόρφωσε το αποτέλεσμα. Αυτό το διαμόρφωσε ο ίδιος ο ΠΑΟΚ.
Για την NOVA; Νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος να υποστηρίξουμε ότι για ακόμα μια φορά πήρε άριστα στους σχολιασμούς των επίμαχων φάσεων. Ήταν επιδέξια και αριστουργηματικά αντιΠΑΟΚτσήδικη για ακόμα μία φορά.